Taishang Laojun
Taishang Laojun (chiń. 太上老君, pinyin Tàishàng Lǎojūn) – deifikowana postać Laozi, twórcy taoizmu[1]. Znany również jako Daode Tianzun (道德天尊)[2] i Taiqing (太清)[3].
Taishang Laojun jest jednym z trzech głównych bóstw taoizmu religijnego (Sanqing), uważanym często za boga najwyższego i przedwiecznego[4]. Zdaniem wyznawców jest upersonifikowanym dao wszechświata[5]. To właśnie on wedle legendy miał w 142 roku zesłać objawienie Zhang Daolingowi[6].
W okresie panowania dynastii Tang, ubóstwiony Laozi został uznany za przodka rodu panującego i jego formalnego opiekuna. Dekretem cesarza Gaozonga z 666 roku[7] nadano mu tytuł Taishang Xuanyuan Huangdi (太上玄元皇帝, Cesarz Najwyższego Porządku)[8]. Został także wyniesiony ponad Konfucjusza i Buddę.
Za czasów dynastii Song jego kult zaczął tracić na znaczeniu na rzecz Xuanwu[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Isabelle Robinet, Phyllis Brooks: Taoism: growth of a religion. Stanford, California: Stanford University Press, 1997, s. 200. ISBN 978-0-8047-2839-3.
- ↑ Poul Andersen, Florian C. Reiter: Scriptures, schools and forms of practice in Daoism: a Berlin symposium. Wiesbaden: Otto Harrassowitz Verlag, 2005, s. 102. ISBN 3-447-05171-X.
- ↑ E.T.C. Werner: Myths and Legends of China. Rockville, Maryland: Wildside Press LLC, 2005, s. 85. ISBN 978-1-59224-243-6.
- ↑ Yijie Tang: Confucianism, Buddhism, Daoism, Christianity, and Chinese culture. Washington: Council for Research in Values and Philosophy, 1991, s. 84. ISBN 1-56518-034-8.
- ↑ Livia Kohn: Early Chinese mysticism: philosophy and soteriology in the Taoist tradition. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1992, s. 43. ISBN 0-691-07381-3.
- ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 312. ISBN 83-85909-61-3.
- ↑ Mark Edward Lewis: China's cosmopolitan empire: the Tang dynasty. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 2009, s. 208. ISBN 978-0-674-03306-1.
- ↑ Livia Kohn: Daoism handbook. Leiden; Boston: BRILL, 2000, s. 720. ISBN 978-90-04-11208-7.
- ↑ Fabrizio Pregadio: The encyclopedia of Taoism. T. 1. New York: Routledge, 2008, s. 189. ISBN 978-0-7007-1200-7.