Takashi Uchiyama

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Takashi Uchiyama
Ilustracja
Uchiyama podczas triumfalnej parady w Kasukabe, Saitama, Japonia (2012)
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1979
Kasukabe

Obywatelstwo

Japonia

Wzrost

172 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

super piórkowa

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

25

Zwycięstwa

24

Przez nokauty

20

Porażki

0

Remisy

1

Nieodbyte

0

  1. Bilans walk aktualny na 31 grudnia 2015.

Takashi Uchiyama (jap. 内山高志 Uchiyama Takashi; ur. 10 listopada 1979 w Kasukabe[1])japoński bokser, aktualny mistrz świata organizacji WBA w kategorii super piórkowej.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Jako amator był 3krotnie mistrzem Japonii w wadze lekkiej. W 2003 roku startował również na mistrzostwach świata w Bangkoku, gdzie w 1/8 finału pokonał go Gyula Káté[2].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodowiec zadebiutował 16 lipca 2005 roku. W debiucie znokautował w pierwszej rundzie Chandeta Sithramkamhaenga. Do końca 2009 roku stoczył kolejnych 12 wygranych walk, z których 9 zakończył przed czasem, zdobywając pas OPBF w wadze super piórkowej, który pięciokrotnie obronił.

11 stycznia 2010 roku dostał szansę walki o pas WBA w wadze super piórkowej. Jego rywalem był Juan Carlos Salgado, dla którego była to pierwsza obrona. Uchiyama niespodziewanie zwyciężył przez techniczny nokaut w dwunastej rundzie i zdobył pas[3]. 17 maja przystąpił do pierwszej obrony. Za rywala miał Wenezuelczyka Angela Granadosa. Uchiyama zwyciężył przez TKO w 6 rundzie, gdy sędzia przerwał walkę po nokdaunie Granadosa[4]. 20 września w drugiej obronie, jego rywalem był Roy Mukhlis, który przegrał przez TKO w 5 rundzie[5].

31 stycznia 2011 roku w następnej obronie zmierzył się z Takashim Miurą. Pretendent radził sobie dzielnie, posyłając nawet w trzeciej rundzie na deski Uchiyamę, ale walka została w przerwana w 8 rundzie z powodu kontuzji oka pretendenta[6]. 31 grudnia 2011 roku w trzeciej obronie pasa zmierzył się z Meksyakninem Jorge Solisem. Uchiyama zwyciężył przez nokaut w jedenastej rundzie, ciężko nokautując Solisa[7].

16 lipca 2012 roku w kolejnej obronie pasa zremisował z Michaelem Farenasem. Walka została przerwana w trzeciej rundzie i przez kontuzję, która powstała na skutek zderzenia głowami i uniemożliwiała Filipińczykowi dalszą walkę[8]. 31 grudnia zmierzył się z tymczasowym mistrzem WBA, Bryanem Vázquezem. W początkowych rundach to pięściarz z Kostaryki dominował, nieraz zaskakując Japończyka. W ósmej rundzie sędzia przerwał pojedynek i ogłosił zwycięstwo Japończyka przez TKO w ósmej rundzie[9]. 6 maja 2013 r., Uchiyama przystąpił do szóstej obrony tytułu, mając za rywala niepokonanego Wenezuelczyka Jaidera Parrę. Po dość wyrównanym początku, Japończyk przejął kontrolę nad pojedynkiem, a w piątej rundzie znokautował Parrę ciosem na korpus[10].

6 maja 2015 w Tokio znokautował w drugiej rundzie Taja Yomthonga Chuwatanę (9-1, 4 KO), bronąc dziesiąta tytułu WBA Super[11].

31 grudnia 2015 w Tokio w kolejnej obronie wygrał w trzeciej rundzie Olivera Floresa (27-2-2, 17 KO) z Nikaragui.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 内山の略歴=WBAスーパーフェザー級戦. jiji.com, 11.01.2010. [dostęp 2010-04-16]. (jap.).
  2. 12.World Championships - Bangkok, Thailand - July 6-12 2003. amateur-boxing.strefa.pl. (pol.).
  3. Juan Carlos Salgado vs. Takashi Uchiyama. boxrec.com. (ang.).
  4. Takashi Uchiyama vs. Angel Granados. boxrec.com. (ang.).
  5. Uchiyama nokautuje. bokser.org. (pol.).
  6. Uchiyama zachowuje tytuł. bokser.org. (pol.).
  7. Uchiyama vs Solis - Wspaniały nokaut. bokser.org. (pol.).
  8. Takashi Uchiyama vs. Michael Farenas. boxrec.com. (ang.).
  9. Uchiyama obronił tytuł. bokser.org. (pol.).
  10. Uchiyama obronił, Solis mistrzem świata. bokser.org. (pol.).
  11. Demolka Uchiyamy dziesiątej obronie. bokser.org, 5 maja 2015. [dostęp 2015-05-06]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]