Talarur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Talarur
Talarurus
Maleev, 1952
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury ptasiomiedniczne

Podrząd

tyreofory

Infrarząd

ankylozaury

Rodzina

ankylozaury

Rodzaj

talarur

Talarur (Talarurus) – wymarły gad z rzędu dinozaurów ptasiomiednicznych, należący do rodziny ankylozaurów. Żył w późnej kredzie, 80 milionów lat temu na terenie dzisiejszej Mongolii. Jego nazwa oznacza "wyplatany ogon".

Wielkość[edytuj | edytuj kod]

6 m długości, 1,5 m wysokości, ok. 1,5 t wagi.

Behawior i etologia[edytuj | edytuj kod]

Ankylozaur średniej wielkości, przypominający euoplocefala. Rośliny, którymi się żywił, zrywał za pomocą bezzębnego dzioba. Grzbiet pokryty był grubymi kostnymi płytami i kolcami. Dość krótki, mocno umięśniony ogon zakończony był ciężką kostną buławą, służącą do obrony przed napastnikami. Prawdopodobnie żył samotnie lub w niewielkich grupach.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Odkryty w 1952 roku przez Jewgienija A. Malejewa.

Gatunki[edytuj | edytuj kod]

  • Talarurus plicatospineus

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lambert David (1993). "Talarurus" in: Ultimate Dinosaur Book, Dorling Kindersley, London, 182. ISBN 83-85056-26-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]