Targówek Fabryczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Targówek Fabryczny
obszar MSI Warszawy
Ilustracja
Dom dla robotników fabryki chemicznej Kijewskiego i Scholtzego przy ul. Siarczanej 6a (2022)
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Dzielnica

Targówek

W granicach Warszawy

1 kwietnia 1916[1][2]

Wysokość

82 m n.p.m.

Położenie na mapie dzielnicy
Położenie na mapie
52°15′55,20″N 21°04′03,26″E/52,265333 21,067572

Targówek Fabryczny – obszar MSI w warszawskiej dzielnicy Targówek[3].

Znajduje się w południowej części dzielnicy, między ulicami: Radzymińską, Naczelnikowską, Księżnej Anny, Klementowicką i Rybieńską.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Obszar zawdzięcza swoją nazwę licznym fabrykom, które powstawały tam w II połowie XIX wieku. W okolicy ulicy Naczelnikowskiej w latach 70. wybudowano Fabrykę Płodów Chemicznych Hirschmann i Kijewski (później Kijewski i Scholtze) a na jej potrzeby Hutę Szkła Targówek (1878)[4]. Między ulicami Księcia Ziemowita a Radzymińską powstały przedsiębiorstwa związane z przetwórstwem ropy naftowej. Targówek był miejscem lokalizacji fabryk, niewielkich osiedli robotniczych, domków jednorodzinnych oraz podmiejskich gospodarstw rolnych. Mieszkało tam wielu kolejarzy.

W 1919 przy ul. Księcia Ziemowita – głównej ulicy Targówka Fabrycznego – wzniesiono drewniany kościół Zmartwychwstania Pańskiego zaprojektowany przez Stefana Szyllera w stylu zakopiańskim[5].

W okresie dwudziestolecia międzywojennego na terenie Targówka Fabrycznego zbudowano sieć elektryczną i wodociągową.

W okresie PRL Targówek Fabryczny był terenem przeznaczonym głównie pod zabudowę przemysłową, dlatego wyburzono znaczną część domów i wysiedlono mieszkańców (m.in. rozebrano dużą część zabudowy przy ul. Księcia Ziemowita). W 1949 w rejonie ulic Siarczej i Zabranieckiej powstały Zakłady Mechaniczne Obróbki Drewna[6].

W 1994 przy ul. Zabranieckiej uruchomiono zakład produkcyjny amerykańskiego koncernu Procter & Gamble, w którym wytwarzane są pieluszki Pampers[7].

Sama dzielnica, ze względu na niekorzystne położenie (kształt trójkąta z dwiema liniami kolejowymi na dwóch bokach), pozostaje jedną z najbardziej zaniedbanych dzielnic stolicy. Jest osiedlem z niską gęstością zaludnienia a jego zabudowę stanowią głównie kamienice i ceglane domy sprzed 1939. Zachowało się także kilka drewnianych budynków, m.in. przy ulicach Ciemnej 4, Dziewanny 3, Żmudzkiej 3 oraz Władysławowskiej 2. Na terenie Targówka znajduje się wiele terenów zielonych oraz nieużytków.

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie dot. rozszerzenia warszawskiego okręgu miejskiego i wykonania planu dla zabudowania miasta Warszawy (Dziennik Rozporządzeń dla Jenerał-Gubernatorstwa Warszawskiego 1916 nr 29 poz 79)
  2. Rozporządzenie dot. ustanowienia granic miejskich Warszawy Dziennik Rozporządzeń dla Jenerał-Gubernatorstwa Warszawskiego 1917 nr 63 poz 259
  3. Obszary MSI. Dzielnica Targówek. [w:] Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [on-line]. [dostęp 2022-04-13].
  4. Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 341, 348. ISBN 978-83-931723-5-1.
  5. Władysław Jan Grabski: Kościoły Warszawy w odbudowie. Warszawa: Rada Archidiecezjalna Odbudowy Kościołów Warszawy, 1956, s. 38.
  6. Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 342. ISBN 978-83-931723-5-1.
  7. Pampersy ze specjalnej strefy na Targówku. [w:] Urząd Dzielnicy Targówek m.st. Warszawy [on-line]. targowek.waw.pl. [dostęp 2017-09-02].