Taszmetum-szarrat
Taszmetum-szarrat (akad. Tašmētu-šarrat[2][3], w transliteracji z pisma klinowego zapisywane fdtaš-me-tum-šar-rat[2][3]; tłum. „bogini Taszmetum jest królową”[4]) – asyryjska królowa, jedna z żon Sennacheryba (704-681 p.n.e.). Wzmiankowana jest w inskrypcji Sennacheryba umieszczonej na dwóch kamiennych sfinksach (apsasû), które flankowały wejście do jej prywatnych komnat w Pałacu Południowo-zachodnim w Niniwie[1]. Inskrypcja ta opisuje budowę i wystrój Pałacu Południowo-zachodniego z uwzględnieniem jego części wzniesionej specjalnie dla Taszmetum-szarrat[1]. Fragment tekstu dotyczący właśnie tej części pałacu brzmi następująco: „Dla Taszmetum-szarrat, kobiety pałacu (MUNUS.É.GAL), mojej ukochanej małżonki, której postać bogini Belet-ili uczyniła bardziej doskonałą od (postaci) wszystkich (innych) kobiet, kazałem wznieść pałac miłości, szczęścia i radości, a w jego wejściach umieściłem sfinksy z białego wapienia”[2]. Taszmetum-szarrat posiadać też mogła rezydencję w mieście Aszur, gdyż odnaleziono tu dwie należące do niej amfory z alabastru[3]. Jedna z nich znajduje się obecnie w Muzeum Pergamońskim w Berlinie (nr inwent. VA Ass 2255), a druga w Muzeum Archeologicznym w Stambule (nr inwent. EȘ 4622)[3]. Na obu amforach widnieje wizerunek skorpiona, który - jak się przypuszcza - reprezentować miał asyryjską królową (podobnie jak wizerunek lwa reprezentował króla asyryjskiego) oraz umieszczona jest krótka inskrypcja: „Własność Taszmetum-szarrat, kobiety pałacu (MUNUS.É.GAL) Sennacheryba, króla Asyrii”[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Grayson A.K., Novotny J., The Royal Inscriptions of Sennacherib ..., s. 38.
- ↑ a b c Grayson A.K., Novotny J., The Royal Inscriptions of Sennacherib ..., s. 42.
- ↑ a b c d e Grayson A.K., Novotny J., The Royal Inscriptions of Sennacherib ..., s. 365.
- ↑ hasło šarratu, The Assyrian Dictionary, tom 17 (Š/2), The Oriental Institute, Chicago 1992, s. 74.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grayson A.K., Novotny J., The Royal Inscriptions of Sennacherib, King of Assyria (704-681 BC), Part 2, seria The Royal Inscriptions of the Neo-Assyrian Period, t. 3/2, Eisenbrauns, 2014.