Tatjana Owieczkina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tatjana Owieczkina
Татьяна Николаевна Овечкина
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1950
Moskwa

Pozycja

rzucający obrońca

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
1967-1982 Dinamo Moskwa
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Montreal 1976 koszykówka
złoto Moskwa 1980 koszykówka
Mistrzostwa świata
złoto Kolumbia 1975
Mistrzostwa Europy
złoto Holandia 1970
złoto Bułgaria 1972
złoto Włochy 1974
złoto Francja 1976
złoto Polska 1978
złoto Jugosławia 1980
Odznaczenia
Order Przyjaźni Order „Znak Honoru” Order Przyjaźni Narodów

Tatjana Nikołajewna Owieczkina, z domu Kabajewa (ros. Татьяна Николаевна Овечкина (Кабаева), ur. 19 marca 1950 w Moskwie, RFSRR) – rosyjska koszykarka i trenerka, reprezentantka ZSRR, dwukrotna złota medalistka olimpijska[1], mistrzyni świata i sześciokrotna złota medalistka mistrzostw Europy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tatjana Kabajewa urodziła się w mordwińskiej rodzinie robotniczej. Jej ojciec Nikołaj był kierowcą, a matka Ewdokia pracowała w fabryce. Sport uprawiała od dzieciństwa na osiedlowych boiskach. W wieku siedmiu lat, w drodze powrotnej ze szkoły została potrącona przez samochód. Groziła jej amputacja prawej nogi, jednak po kilku operacjach udało się ją uratować i po ośmiu miesiącach opuściła szpital. Lekarze odradzali jej uczestnictwa w zajęciach gimnastycznych. Dzięki autorskiemu programowi rehabilitacji, zaczęła wracać do sportu trenując m.in. taniec, koszykówkę i siatkówkę. Gdy miała 10 lat grała w młodzieżowej drużynie koszykówki Dinama Moskwa[2][3].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Została włączona do młodzieżowej reprezentacji Związku Radzieckiego, która zdobyła mistrzostwo Europy. Dwa lata przed ukończeniem szkoły sportowej 16-letnia Tatjana została zaproszona do pierwszego zespołu Dinama. Na kolejnych młodzieżowych mistrzostwach starego kontynentu Związek Radziecki ponownie tryumfował, a Kabajewa zdobyła nagrodę dla najlepszej rzucającej obrończyni[2].

W 1970 została powołana do pierwszej reprezentacji Związku Radzieckiego. Wraz z reprezentacją zdobyła złoto podczas mistrzostw Europy w Holandii. Po tym turnieju wyszła za mąż i urodziła dziecko. Kiedy jej syn skończył miesiąc, trener Dinama przekonał Tatianę do powrotu do gry. W następnych latach zdobyła jeszcze pięciokrotnie tytuł mistrzyni Europy (1972, 1974, 1976, 1978 i 1980) i mistrzyni świata w 1975[2].

Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1976 w Montrealu, pierwszych na których rozgrywano turniej w koszykówce kobiet, Owieczkina zagrała we wszystkich pięciu meczach, a reprezentacja ZSRR z kompletem zwycięstw zdobyła olimpijskie złoto. Sukces ten radzieckie koszykarki powtórzyły 4 lata później na igrzyskach w Moskwie. Owieczkina wystąpiła we wszystkich pięciu spotkaniach fazy grupowej i finale z Bułgarią[4]. W historii koszykówki jest tylko pięciu sportowców, którzy mają tytuł dwukrotnego mistrza olimpijskiego[2].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 1978 Owieczkina ukończyła Państwowy Centralny Instytut Kultury Fizycznej w Moskwie uzyskując kwalifikacje trenera. W 1984 rozpoczęła karierę trenerską od pracy w dziecięcej szkole sportowej. W 1990 zastąpiła swojego byłego trenera Jewgienija Gomelskiego, który postanowił zrezygnować z funkcji szkoleniowca kobiecej drużyny koszykówki Dinama. Wraz z mężem rozwiązała kwestie wsparcia materialnego dla zespołu i postawiła na szkolenie młodych zawodniczek. Niektóre z nich stały się częścią drużyny narodowej i zdobyły wiele tytułów mistrzowskich. Jej podopiecznymi były m.in. Jelena Szwajbowicz, Julija Skopa, Irina Rutkowska i Jelena Minajewa[2].

W 1998 po raz pierwszy zdobyła mistrzostwo kraju jako trener. Sukces ten powtórzyła jeszcze w następnym roku[2].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Tatjana Owieczkina została wyróżniona tytułami Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w 1974 i Zasłużony Trener Rosji w 1998 oraz orderami „Znak Honoru” w 1976 za zwycięstwo na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu, Przyjaźni Narodów w 1980 za złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie i Przyjaźni w 1998 na cześć 75-lecia istnienia Dinama[2]. Jest nominowana do listy sław koszykówki FIBA Hall of Fame[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem jest Michaił Wiktorowicz Owieczkin, były szef kobiecej drużyny koszykówki Dinama. Mają dwóch synów, Michaiła (ur. 1972) i Aleksandra (ur. 1985)[2]. Ich młodszy syn jest hokeistą i na koszulce nosi numer 8, taki sam jak jego matka podczas kariery sportowej[3]. Tatjana mieszka i pracuje w Moskwie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tatyana Ovechkina. olympic.org. [dostęp 2020-04-05]. (ang. • fr.).
  2. a b c d e f g h i Овечкина, Татьяна Николаевна. biograph.ru. [dostęp 2020-04-05]. (ros.).
  3. a b Mother Russia: Alex Ovechkin’s mom made sure he got what he deserved. si.com. [dostęp 2020-04-05]. (ang.).
  4. Tatyana Ovechkina. sports-reference.com. [dostęp 2020-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  5. Candidates. fiba.basketball. [dostęp 2020-04-05]. (ang.).