Taye Taiwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taye Taïwo
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Taye Ismaila Taïwo

Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1985
Lagos

Wzrost

183 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003 Gabros International
2004 Lobi Stars 37 (8)
2005–2011 Olympique Marsylia 192 (17)
2011–2013 A.C. Milan 4 (0)
2012 Queens Park Rangers (wyp.) 15 (1)
2012–2013 Dynamo Kijów (wyp.) 20 (0)
2013–2014 Bursaspor 27 (2)
2015–2016 HJK Helsinki 32 (6)
2017 Lausanne Sports 13 (0)
2017–2018 AFC Eskilstuna 9 (0)
2018–2019 RoPS 59 (2)
2020–2021 Doksa Katokopia 0 (0)
2021 Palm Beach Stars
2022 Salon Palloilijat 6 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2012  Nigeria 54 (5)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Taye Ismaila Taïwo (ur. 16 kwietnia 1985 w Lagos) – nigeryjski piłkarz występujący na pozycji obrońcy w fińskim klubie RoPS. Były reprezentant Nigerii.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z byłej stolicy kraju, Lagos. Będąc w wieku juniora zapisał się do Nigerdock Soccer Academy, akademii piłkarskiej znajdującej się w jego rodzinnym mieście. Tam wypatrzył go belgijski trener Maurice Cooreman i w 2003 ściągnął go do drużyny Gabros International z miasta Nnewi. W barwach tej drużyny zadebiutował w 2003 roku w Premier League. W połowie sezonu został sprzedany do Lobi Stars za rekordową sumę około 3 milionów funtów. W drużynie z Makurdi zagrał na lewej obronie do końca sezonu i zajął z nią 7. miejsce w lidze. Zdobył aż 8 bramek w sezonie stając się najskuteczniejszym obrońcą w lidze, a także piłkarzem swojej drużyny. Szybko zwrócono na niego uwagę w Europie i zimą 2005 roku podpisał 3-letni kontrakt z Olympique Marsylia. Kwoty transferu nie podano. Miał zastąpić na lewej obronie Bixente Lizarazu, który odszedł z marsylskiego klubu po słabej pierwszej połowie sezonu. W Ligue 1 zadebiutował 12 marca w wygranym 2:1 meczu z RC Lens. Do końca sezonu zagrał jeszcze w 3 meczach, a OM zakwalifikowało się do Pucharu Intertoto zajmując 5. lokatę w lidze. W sezonie 2005/2006 był już podstawowym zawodnikiem Olympique. Zagrał w 30 meczach i zdobył 1 gola – swojego pierwszego w Ligue 1, 14 sierpnia 2005 w zremisowanym 1:1 meczu z Olympique Lyon. Drużyna z Marsylii zajęła taką samą lokatę jak przed rokiem i znów awansowała do Pucharu Intertoto. W Pucharze UEFA natomiast doszła do 1/8 finału, a Taiwo zagrał w nim w 9 meczach i zdobył 1 gola – w wygranym 1:0 meczu z SC Heerenveen. Latem 2006 Taiwo interesował się Inter Mediolan, ale sam zawodnik zdecydował się pozostać na kolejny sezon w Marsylii. W 2007 roku został z Marsylią wicemistrzem Francji. Z kolei w 2008 roku zajął z Olympique 3. miejsce w lidze. W 2009 ponownie był wicemistrzem Francji. Wraz z OM zdobył również Puchar Ligi Francuskiej i mistrzostwo Francji w sezonie 2009/2010. Od sezonu 2011/12 jest zawodnikiem włoskiego A.C. Milan, do którego przeszedł na zasadzie wolnego transferu po wygaśnięciu jego kontraktu z Marsylią[1]. W nowym zespole zadebiutował 24 września w wygranym 1-0 meczu ligowym przeciwko Cesenie. Taiwo wyszedł w pierwszym składzie i grał do 52. minuty, kiedy to zmienił go Gianluca Zambrotta. W styczniu 2012 został wypożyczony na pół roku do Queens Park Rangers, które zastrzegło sobie także opcję pierwokupu. 31 lipca 2012 przeszedł do ukraińskiego Dynama Kijów na zasadzie wypożyczenia[2]. Po zakończeniu sezonu 2012/13 powrócił do AC Milan. W lipcu 2013 podpisał 3-letni kontrakt z tureckim Bursasporem[3]. W 2015 roku przeszedł do fińskiego HJK Helsinki. Na początku 2017 podpisał kontrakt z Lausanne Sports, a latem przeniósł się do szwedzkiego AFC Eskilstuna. 7 marca 2018 został piłkarzem RoPS[4]. Następnie był zawodnikiem takich klubów jak: cypryjski Doksa Katokopia, amerykański Palm Beach Stars i fiński Salon Palloilijat. W 2022 zakończył karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2003 Gabros International Nigeria  Nigeria Premier League ? ?
2004 Lobi Stars Nigeria  Nigeria Premier League 37 8
2004/05 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 4 0
2005/06 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 30 1
2006/07 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 37 3
2007/08 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 28 3
2008/09 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 35 3
2009/10 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 27 3
2010/11 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 30 4
2011/12 AC Milan Włochy  Serie A 4 0
2011/12 Queens Park Rangers Anglia  Premier League 15 1
2012/13 Dynamo Kijów Ukraina  Premier-liha 20 0
2013/14 Bursaspor Turcja  Süper Lig 27 2
2015 HJK Helsinki Finlandia  Veikkausliiga 11 0
2016 HJK Helsinki Finlandia  Veikkausliiga 21 6
2016/17 Lausanne-Sport Szwajcaria  Swiss Super League 13 0
2017 AFC Eskilstuna Szwecja  Allsvenskan 9 0
2018 RoPS Finlandia  Veikkausliiga 33 1
2019 RoPS Finlandia  Veikkausliiga 27 1
2020/21 Doksa Katokopia Cypr  Protathlima A’ Kategorias 0 0
2021 Palm Beach Stars Stany Zjednoczone  UPSL ? ?
2022 Salon Palloilijat Finlandia  Kakkonen 6 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Nigerii Taye Taiwo zadebiutował 17 listopada 2004 roku w przegranym 1:2 towarzyskim meczu z RPA, w którym po 65 minutach opuścił boisko z powodu kontuzji. W 2005 został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata U-20 w 2005 roku, odbywające się w Holandii. W meczu 1/8 finału zdobył jedynego gola w wygranym 1:0 meczu z Ukrainą, a w półfinałowym meczu z Marokiem otworzył wynik meczu, a Nigeryjczycy ostatecznie wygrali 3:0. Wystąpił także w finałowym meczu z Argentyną przegranym 1:2. W głosowaniu dziennikarzy na najlepszego piłkarza tego turnieju Taiwo zajął trzecią pozycję za Johnem Obi Mikelem oraz Lionelem Messim.

W 2006 był członkiem kadry Nigerii, która wystąpiła w Pucharze Narodów Afryki w Egipcie. Zdobył zwycięską bramkę w pierwszym spotkaniu grupowym z Ghaną (1:0). Zagrał we wszystkich meczach na tym turnieju, a z Nigerią zdobył brązowy medal. Był jednym z najlepszych lewych obrońców tego turnieju. Dwa lata później ponownie zagrał w Pucharze Narodów, jednak jego reprezentacja pożegnała się z imprezą w ćwierćfinale ulegając Ghanie 1:2. W 2010 roku został powołany na Mistrzostwa Świata w RPA, jednak odpadł wraz z reprezentacją już po fazie grupowej.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

  • Mistrzostwo Francji z Olympique Marsylia 2010
  • Młodzieżowe wicemistrzostwo świata U-20: 2005
  • Brązowy medal Pucharu Narodów Afryki: 2006
  • 3. miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza MŚ U-20: 2005

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]