Teatr Opery i Baletu w Odessie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teatr Opery i Baletu
Ilustracja
Teatr Opery i Baletu w Odessie
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Odessa

Adres

ul. Czajkowskiego

Typ budynku

opera

Styl architektoniczny

neobarok

Architekt

Ferdinand Fellner, Hermann Helmer

Ukończenie budowy

1887

Położenie na mapie Odessy
Mapa konturowa Odessy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Teatr Opery i Baletu”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, na dole znajduje się punkt z opisem „Teatr Opery i Baletu”
Położenie na mapie obwodu odeskiego
Mapa konturowa obwodu odeskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Teatr Opery i Baletu”
Ziemia46°28′N 30°44′E/46,466667 30,733333
Strona internetowa
Teatr Opery i Baletu w Odessie
Teatr Opery i Baletu w Odessie, bok
Front Teatru Opery i Baletu w Odessie
Teatr Opery i Baletu w Odessie, bok
Sala teatru

Teatr Opery i Baletu[1] (ukr. Одеський національний академічний театр опери та балету, Odeśkyj nacionalnyj akademicznyj teatr opery ta bałetu) - najstarszy teatr Odessy mieszczący się przy ul. Czajkowskiego (Czajkiwśkoho). Obok schodów potiomkinowskich najbardziej rozpoznawalny budynek miasta. Pierwszy gmach teatru został zbudowany już w 1810 roku przez petersburskiego architekta Thomasa de Thomona, jednak spłonął w pożarze 1873 roku. Nowy budynek zaprojektowali wiedeńscy twórcy Ferdinand Fellner i Hermann Helmer w stylu neobaroku. Budową kierował m.in. polski architekt działający w Odessie Feliks Gąsiorowski.[2]. Został otwarty w 1887 roku, jego budowa pochłonęła 1,3 mln rubli. Był pierwszym budynkiem w Odessie, w którym zastosowano iluminację, zamówioną w amerykańskiej Edison Illuminating Company. W 1925 roku znów nastąpił pożar budynku. W II wojnie światowej gmach ucierpiał niewiele; Niemcy wycofując się z miasta w 1944 zaminowali budynek w celu jego wysadzenia, ale instalacje te uszkodził stróż teatralny, Polak Wiśniewski, uniemożliwiając zniszczenie gmachu[2]. Po renowacji oddano go do użytku w 1960 roku.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Operę zdobi fasada w stylu baroku włoskiego. W niszach znajdują się popiersia Michaiła Glinki, Nikołaja Gogola i Aleksandra Puszkina. Główny korytarz został udekorowany w stylu Ludwika XVI.

Architekci zastosowali 24 wyjścia z budynku, by zmniejszyć zagrożenie skutkami ewentualnego pożaru.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polski egzonim uchwalony na 124. posiedzeniu KSNG
  2. a b Polacy w Odessie. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-30)].