Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
Ilustracja
Typ teatru

dramatyczny

Kierownictwo
artystyczne

Michał Chorosiński

Państwo

 Polska

Lokalizacja

ul. Jaracza 27,
90-257 Łódź

  • sceny (duża, kameralna, mała)
    • Łódź, ul. Jaracza 27
  • sceny regionalne
    • SCK w Sieradzu
    • MOK w Skierniewicach
    • MOK w Piotrkowie Trybunalskim
    • MDK w Radomsku
Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi”
Ziemia51°46′23″N 19°27′43″E/51,773101 19,461824
Strona internetowa
Halina Kossobudzka i Józef Maliszewski w sztuce Wielkanoc Stefana Otwinowskiego, Teatr Wojska Polskiego w Łodzi

Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi (dawn. Teatr Polski w Łodzi, Teatr Miejski w Łodzi, Theater zum Litzmannstadt) – najstarszy łódzki teatr, kontynuator tradycji najstarszej stałej sceny w mieście uruchomionej 6 października 1888 z inicjatywy Łucjana Kościeleckiego przy ul. Piotrkowskiej.

Historia teatru[edytuj | edytuj kod]

Inauguracyjną sztuką wystawioną w teatrze było Małżeństwo Apfel Kazimierza Zalewskiego. Po pożarze gmachu przy ul. Piotrkowskiej, teatr został przeniesiony do budynku przy ul. Cegielnianej 63 (obecnie ul. Jaracza 27), gdzie działa do dziś. Zanim teatr zyskał jako patrona Stefana Jaracza, znany był jako Teatr Polski, a później jako Teatr Miejski. W czasie II wojny światowej teatr działał jako niemiecki Theater zum Litzmannstadt. Po wojnie zespół Teatru Wojska Polskiego kierowany przez Władysława Krasnowieckiego obrał jako swoją siedzibę gmach obecnego teatru. Po przeniesieniu się, w 1949, części zespołu Teatru Wojska Polskiego do Warszawy teatrowi nadano imię Stefana Jaracza.

Od początku istnienia sceny z teatrem wiązały się wielkie osobowości teatralne, np. Karol Adwentowicz, Ina Benita, Zbigniew Bielski, Irena Burawska, Krzysztof Chamiec, Jadwiga Chojnacka, Antonina Dunajewska, Mikołaj Grabowski, Wirgiliusz Gryń, Andrzej Herder, Emil Karewicz, Władysław Hańcza, Kazimierz Iwiński, Stefan Jaracz, Janusz Kłosiński, Władysław Krasnowiecki, Jan Kreczmar, Ignacy Machowski, Andrzej Mastalerz, Jan Mroziński, Juliusz Osterwa, Bogusław Sochnacki, Henryk Szletyński, Jan Świderski, Józef Węgrzyn, Edmund Wierciński, Czesław Wołłejko, Jacek Woszczerowicz, Stanisława Wysocka, Aleksander Zelwerowicz, Michał Znicz, Feliks Żukowski, scenografowie, np. Konstanty Mackiewicz, Andrzej Pronaszko oraz reżyserzy, np. Tadeusz Bradecki, Zbigniew Brzoza, Iwo Gall, Mariusz Grzegorzek, Jerzy Grzegorzewski, Jacek Orłowski, Maciej Prus, Barbara Sass, Leon Schiller, Tomasz Zygadło.

W latach 1965–1988 drugą sceną Teatru im. S. Jaracza był Teatr 7.15.

W 2009, z okazji jubileuszu 120-lecia, teatr został uhonorowany Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[1].

Sceny Teatru im. S. Jaracza w Łodzi[edytuj | edytuj kod]

  • Duża Scena
  • Mała Scena
  • Scena Kameralna

Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]

Wybrani aktorzy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dariusz Pawłowski, Złoty teatr w mieście Łodzi [online], Dziennik Łódzki, 5 października 2009 [dostęp 2012-12-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]