Telewizja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 17:05, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Prudential w Warszawie – miejsce nadawania sygnału Telewizyjnego Telewizji Polskiej od 1937
Centrum Telewizyjne BBC w Londynie

Telewizja (TV) – dziedzina telekomunikacji przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość. W jednym miejscu za pomocą kamery telewizyjnej i mikrofonu rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk.

Historia

Na świecie

Pierwsza transmisja telewizyjna, z Londynu do Nowego Jorku, odbyła się 27 stycznia 1928 roku. W dniu 3 lipca 1928 roku w Londynie odbyła się transmisja telewizyjna w kolorze[1][2]. Prawdziwą popularność telewizja uzyskała po II wojnie światowej. Według danych szwajcarskiego departamentu poczty w 1960 r. było na świecie zarejestrowanych ok. 86 mln odbiorników telewizyjnych[3]. W 1989 roku w Japonii uruchomiono pierwszą na świecie telewizję wysokiej rozdzielczości (HDTV) pod nazwami MUSE oraz Hi-Vision.

W Polsce

 Osobny artykuł: Telewizja w Polsce.

Kryteria typologii telewizji

Istnieją różne kryteria typologii telewizji. Do najczęściej wskazywanych można zaliczyć podział telewizji:

Telewizje publiczne

Wybrane telewizje publiczne:

Telewizje międzynarodowe

Za telewizję międzynarodową uznaje się taką, która na mocy odpowiednich koncesji nadaje program na terytorium wielu krajów. Telewizja międzynarodowa nadaje jednorodny program, dostępny jednocześnie we wszystkich krajach, które znajdują się w zasięgu jej odbioru. Najczęściej językiem podstawowym jest język angielski np. w stacjach takich jak BBC czy CNN. Jednak wiele telewizji międzynarodowych nadaje swój program nawet w kilkunastu językach narodowych. Na przykład stworzona we Francji stacja Eurosport – to nadawany w 20 językach ogólnoeuropejski kanał sportowy, docierający do ponad 200 milionów widzów w 59 krajach Europy i Afryki Północnej. Stacje tego typu posiadają swoje ośrodki w różnych krajach i na kontynentach. Na przykład główna siedziba CNN znajduje się w Atlancie, ale stacja ma również ośrodki w Nowym Jorku, Londynie, Hongkongu oraz wielu innych miastach. Z kolei Al Jazeera English (pierwsza globalna angielskojęzyczna telewizja z Bliskiego Wschodu) nadaje rotacyjnie z czterech centrów zlokalizowanych w: Kuala Lumpur, Doha, Londynie i Waszyngtonie w zależności od pory dnia. Program telewizji międzynarodowej ma charakter ponadlokalny, uniwersalny, mogący zainteresować widzów mieszkających w różnych krajach i kulturach. Do najbardziej znanych telewizji międzynarodowych należą: BBC News, CNN, Al Jazeera, National Geographic, Disney International Television, Fashion TV, Eurosport, ESPN Classic[4].

Krytyka

W związku z rosnącą rolą telewizji w życiu współczesnej rodziny i społeczeństwa coraz więcej ustawodawców, naukowców i rodziców sprzeciwia się bezkrytycznej akceptacji telewizji jako środka masowego przekazu. Narodowy Instytut Mediów i Rodziny (organizacja pozarządowa w USA) wskazuje, że amerykańskie dzieci oglądają telewizję średnio 15 godzin w tygodniu, co negatywnie wpływa na ich edukację i dorastanie. W 1991 rząd Szwecji wprowadził całkowity zakaz emitowania reklam skierowanych do dzieci poniżej 12. roku życia.

Artykuł z Scientific American z 2002 zwrócił uwagę na fakt, iż wynikające z wewnętrznego przymusu oglądanie telewizji nie różni się od innych form uzależnienia. Potwierdzają to doniesienia o syndromach wycofania w rodzinach zmuszonych przez okoliczności do zaprzestania oglądania telewizji.

Badania w Nowej Zelandii obejmujące 1000 osób (dzieci i młodzież do 26. roku życia) dowiodły, że „oglądanie telewizji w dzieciństwie i okresie dojrzewania wiąże się ze słabymi osiągnięciami edukacyjnymi w okresie do 26. roku życia”. Innymi słowy, im więcej dziecko ogląda telewizję, tym mniej prawdopodobne jest, że ukończy szkołę i podejmie studia.

W Islandii czas nadawania telewizji był ograniczony do 1984 – w tym okresie żadne programy nie były emitowane w czwartki lub podczas całego lipca.

Krytycy telewizji wskazują na jej wybiórczość, brak rzeczywistego pluralizmu idei (wynikający z wysokich kosztów, jakie trzeba ponieść, by założyć i prowadzić stację), schlebianie niskim gustom, niszczenie asertywności i oddziaływanie na zanik więzi społecznych. Zachęcają do ograniczenia oglądania telewizji i uświadamiają wpływ, jaki ma (m.in. w postaci reklam) na społeczeństwo, zwłaszcza na dzieci. Ośrodek Badania Opinii Publicznej doniósł w 1999 r., że w 49% polskich dzieci ma telewizor w pokoju w którym się uczy, 37% tam gdzie śpi, a 14% tam gdzie spożywa posiłki.

Zobacz też

Przypisy

  1. A CHRONOLOGY OF BRITISH TELEVISION. National Media Museum, 2011-04. [dostęp 2011-12-30]. (ang.).
  2. Early Color Television: Baird Mechanical Color System (1928-1940). Early Television Museum. [dostęp 2011-12-30]. (ang.).
  3. „Poznaj świat” R. VIII, nr 6 (91), czerwiec 1960, s. 12.
  4. Źródła: History of CNN (1980–2003) From Wikipedia, the free encyclopedia http://www.aljazeera.com/ http://www.eurosport.com/ International broadcasting, From Wikipedia.