Tellurek ołowiu(II)
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
PbTe | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
334,80 g/mol | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||
Tellurek ołowiu(II), PbTe – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tellurków stosowany jako półprzewodnik.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
- Przenikalność elektryczna ~1000.
- Masa efektywna elektronu ~ 0,01 me
- Przerwa energetyczna, ΔEg=0,25 eV|T=0 K; 0,32 eV|T=300 K
- Ruchliwość elektronów, μn=1600 cm²/(V·s)>|T=0 K6000 cm²/(V·s)>|T=300 K
- Ruchliwość dziur, μp=600 cm²/(V·s)>|T=0 K4000 cm²/(V·s)>|T=300 K
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Tellurek ołowiu(II) jest często dodatkiem do cyny, z którą tworzy tellurek cyny(II), używany do produkcji detektorów podczerwieni. Używany jest też w materiałach termoelektrycznych ze względu na dobrą przewodność cieplną.