Teniolabis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teniolabis
Taeniolabis
Cope, 1882[1]
Ilustracja
Czaszka Taeniolabis taoensis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

allotery

Rząd

wieloguzkowce

Podrząd

Cimolodonta

Nadrodzina

Taeniolabidoidea

Rodzina

Taeniolabididae

Rodzaj

Taeniolabis

Typ nomenklatoryczny

Taeniolabis taoensis Cope, 1882

Gatunki
  • T. lamberti Simmons, 1987
  • T. taoensis Cope, 1882

Teniolabis (Taeniolabis) – wymarły rodzaj ssaka z rzędu wieloguzkowców (Multituberculata), należący do rodziny Taeniolabididae.

Wymiary[edytuj | edytuj kod]

Teniolabis jest największym znanym przedstawicielem wieloguzkowców. Osiągał długość przekraczającą 1 m (z czego czaszka około 16 cm) i wagę ponad 30 kg.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Żył od wczesnego do środkowego paleocenu, 63-60 mln lat temu na terenie Ameryki Północnej (szczątki przedstawicieli tego rodzaju znaleziono w stanach Montana i Nowy Meksyk w Stanach Zjednoczonych oraz prowincji Saskatchewan w Kanadzie).

Opis[edytuj | edytuj kod]

Krępej budowy ssak wielkości bobra o niewielkiej, tępo zakończonej, płaskiej głowie z niezbyt dużymi oczami i małymi, zaokrąglonymi uszami. Tylne nogi były dłuższe i mocniej umięśnione niż przednie, a ogon stosunkowo krótki i niechwytny.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Taeniolabis: gr. ταινια tainia „opaska, taśma”; λαβις labis, λαβιδος labidos „kleszcze, szczypce”[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. E.D. Cope. A new genus of Taeniodonta. „The American Naturalist”. 16, s. 604, 1882. (ang.). 
  2. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 659, 1904. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Edward D Cope. A new genus of Taeniodonta. „American Naturalist”. XVI, s. 604-605, 1882. (ang.). 
  • Zofia Kielan-Jaworowska, Jørn H Hurum. Phylogeny and systematics of multituberculate mammals. „Paleontology”. 44, s. 389-429, 2001. (ang.).