Terapia naltreksonem w niskiej dawce
Terapia naltreksonem w niskiej dawce (ang. Low Dose Naltrexone, LDN) – rodzaj eksperymentalnej terapii, gdzie naltrekson (silny odwrotny agonista receptorów opioidowych) jest używany w niewielkich dawkach, około 10–krotnie niższych od zalecanych w terapii odwykowej.
Choroby, w których LDN zdaje się dawać wyraźne rezultaty kliniczne, to m.in.:
- różne typy nowotworów, m.in. glejaki i chłoniaki
- stwardnienie rozsiane[1]
- łuszczyca
- Choroba Crohna i colitis ulcerosa
- AIDS
- fibromialgia[2]
- zespół przewlekłego zmęczenia.
Niska dawka naltreskonu blokuje przez kilka godzin receptory opioidowe, co prowadzi do nadprodukcji wewnętrznych opioidów - endorfin. Endorfiny produkowane są także przez komórki układu odpornościowego i modulują ich działanie[3]. U chorych na stwardnienie rozsiane (SM) poziom endorfin jest niższy niż u osób zdrowych i im niższy poziom tym cięższy przebieg choroby. β interferon stosowany w leczeniu SM powoduje wzrost stężenia endorfin[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gironi M i współpracownicy. A pilot trial of low-dose naltrexone in primary progressive multiple sclerosis. „Multiple Sclerosis”. 14 (8), s. 1076-1083, IX 2008. DOI: 10.1177/1352458508095828. PMID: 18728058.
- ↑ J. Younger, S. Mackey. Fibromyalgia symptoms are reduced by low-dose naltrexone: a pilot study.. „Pain Medicine”. 10 (4), s. 663-72, IV 2009. PMID: 19453963.
- ↑ D.A. Weigent, J.E. Blalock. Associations between the neuroendocrine and immune systems. „Journal of Leukocyte Biology”. 58 (2), s. 137-150, VIII 2005. PMID: 7643009.
- ↑ Gironi M, Furlan R, Rovaris M, Comi G, Filippi M, Panerai AE, Sacerdote P. Beta endorphin concentrations in PBMC of patients with different clinical phenotypes of multiple sclerosis. „J Neurol Neurosurg Psychiatry”. 74 (4), s. 495-7, IV 2003. DOI: 10.1177/1352458508095828. PMID: 12640071.
