Therese Neumann
| Służebnica Boża | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Strona internetowa | |
Therese Neumann, Teresa z Konnersreuth (ur. 9 kwietnia 1898 w Konnersreuth; zm. 18 września 1962, tamże) – niemiecka mistyczka i stygmatyczka. Była członkiem Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, Służebnica Boża.
Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]
Therese urodziła się w katolickiej rodzinie krawca w Bawarii. 10 marca 1918 ratując bydło z płonącej stajni wuja, uległa wypadkowi, którego skutkami był paraliż i ślepota. 29 kwietnia 1923, w dzień beatyfikacji Teresy z Lisieux odzyskała wzrok, a 17 maja 1925, w dzień kanonizacji karmelitanki wróciła jej władza w nogach. 13 listopada 1925 wykryto u Therese zapalenie wyrostka robaczkowego. Poprosiła swoją rodzinę, aby zabrała ją do kościoła na wspólną modlitwę w intencji powrotu do zdrowia. Następnie zdiagnozowano, że została uzdrowiona ze wszelkich śladów choroby.
Mistyczne przeżycia[edytuj | edytuj kod]
5 marca 1926 Therese miała zostać obdarzona stygmatami. Na jej rękach, nogach, głowie i boku widoczne były krwawe rany. Co tydzień, od północy w czwartek do godziny trzynastej w piątek jej rany otwierały się i krwawiły. Traciła dziesięć kilogramów wagi ciała, która naturalnie wynosiła około pięćdziesiąt pięć kilogramów. Podczas ekstaz, miała obserwować mękę Jezusa, przepowiadać przyszłe wydarzenia i mówić obcymi językami (między innymi językiem aramejskim), których nigdy wcześniej nie poznała. Pomimo cierpień, w pozostałych dniach tygodnia była aktywna i pełna energii.
Świadkowie twierdzą, że dzięki modlitwie Therese upraszała u Boga uzdrowienie chorych ludzi, przyjmując na siebie ich dolegliwości. W ten sposób chciała pomagać cierpiącym chorym bliźnim[potrzebny przypis].
Do jej domu w Konnersreuth pielgrzymowało setki ludzi, prosząc o łaski i wstawiennictwo u Boga.
Niejedzenie i stygmaty[edytuj | edytuj kod]
Od 1922 aż do swojej śmierci w 1962 Therese miała nie spożywać żadnych pokarmów oprócz codziennej Eucharystii i nie nawadniać się od 1927[1]. Dietę tę miała stosować od odprawienia modlitwy, w której prosiła, aby choroba mężczyzny z jej parafii, przygotowującego się do święceń kapłańskich, została przeniesiona na jej gardło[potrzebny przypis]. W lipcu 1927 przez 15 dni (14-28) Neumann była poddawana obserwacji i badana w swoim domu przez lekarza Otto Seidla i cztery franciszkańskie zakonnice. Nie udało się zaobserwować by cokolwiek spożywała. Jednak poważne wątpliwości wzbudził fakt, że jej waga w czasie badania spadła ze 121 do 112.5 funta. Do ostatniego dnia jej waga powróciła do normy. Na spożywanie przez nią pokarmów podczas 15-dniowej obserwacji zdawały się wskazywać także badania moczu. Rodzina odmówiła dalszych badań i obserwacji, więc miały miejsce tylko raz[2][3]. Jej postać opisał Paramahansa Jogananda w swojej "Autobiografii Jogina", wydanej w 1946[4].
W dniach 22-23 marca 1928 również jej stygmaty zostały poddane obserwacji przez grupę osób wliczając w to biskupów i lekarzy. Obecny tam profesor Martini z Uniwersyteckiego Szpitala w Bonn napisał na ten temat raport. Uznał jej zachowanie za podejrzane ze względu na fakt, że wylewy świeżej krwi ze stygmatów następowały akurat po tym jak obserwatorzy byli proszeni o opuszczenie pokoju[5][6].
Za czasów III Rzeszy, Therese była ośmieszana i zniesławiana przez władzę. Naziści wiedzieli o jej poglądach i obawiali się jej osoby oraz rosnącej popularności. Była obserwowana przez Gestapo. Za zezwoleniem władz kościelnych, kilkakrotnie pozostawała pod obserwacją Fritza Gerlicha. Zachęcała, aby kontynuował swój sprzeciw wobec Adolfa Hitlera i jego narodowo-socjalistycznej partii. W 1929 opublikował wyniki swych prac w dwóch tomach, a dwa lata później wydał publikację pt.: „Walka o wiarygodność Therese Neumann”. Gerlich nawrócił się na katolicyzm i 29 września 1931 wziął z żoną ślub kościelny w kościele kapucynów w Eichstatt.
Śmierć i kult[edytuj | edytuj kod]
Therese zmarła wskutek nagłego zatrzymania krążenia i została pochowana na cmentarzu w Konnersreuth. Wokół pomnika umieszczane są tabliczki wotywne z wygrawerowanymi prośbami, podziękowaniami i nazwiskami darczyńców. Jej grób nawiedzany jest przez pielgrzymów z różnych krajów świata. W 2004 blisko 40 000 osób podpisało prośbę o jej beatyfikację. W 2005 biskup Gerhard Ludwig Müller rozpoczął proces beatyfikacyjny Therese na szczeblu diecezjalnym[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Oxford Dictionary of the Christian Church. edited by F. L. Cross & E. A. Livingstone. Oxford: Oxford University Press, 2005, s. 1148.
- ↑ Wilson, Ian, 1941-, The bleeding mind : an investigation into the mysterious phenomenon of stigmata, London: Weidenfeld and Nicolson, 1988, s. 114-115, ISBN 0-297-79099-4, OCLC 19068235 [dostęp 2018-09-02].
- ↑ O. Seidl, Zur Stigmatisation und Nahrungslosigkeit der Therese Neumann (1898–1962), „Der Nervenarzt”, 79 (7), 2008, s. 836–844, DOI: 10.1007/s00115-008-2475-5, ISSN 0028-2804 [dostęp 2018-09-02].
- ↑ Constance A. Jones and James D. Ryan: Encyclopedia of Hinduism. New York: Facts on File, 2007, s. 513-514.
- ↑ Wilson, Ian, 1941-, The bleeding mind : an investigation into the mysterious phenomenon of stigmata, London: Weidenfeld and Nicolson, 1988, s. 51-53, ISBN 0-297-79099-4, OCLC 19068235 [dostęp 2018-09-02].
- ↑ Joe, Nickell, Looking for a miracle : weeping icons, relics, stigmata, visions & healing cures, Amherst, New York, s. 227-228, ISBN 1-57392-680-9, OCLC 40338487 [dostęp 2018-09-02].
- ↑ Therese Neumann von Konnersreuth
Bibliografia i źródła[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Pietrzyk: Teresa Neumann : stygmatyczka z Konnersreuth. Warszawa: Wydawnictwo Salezjanów, 1992, s. 101. ISBN 83-85528-08-3.