Teresin (wieś w województwie wielkopolskim)
53°00′51″N 16°30′32″E/53,014167 16,508889
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
67 |
| Kod pocztowy |
64-980[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PCT |
| SIMC |
0530590 |
Położenie na mapie gminy Trzcianka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego  | |
| 53°00′51″N 16°30′32″E/53,014167 16,508889[1]
| |
Teresin (niem. Theresia) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka[3].
Wieś, otoczona lasami, polami oraz rzeczkami, jest położona około 4 km na południowy wschód od Trzcianki, 2 km od drogi wojewódzkiej nr 178.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Według legendy pewien hrabia miał trzy córki: Radolinę, Szarlottę i Teresę. Gdy wszystkie dorosły, otrzymały od ojca po majątku. Radolinie przypadła ziemia nadnotecka, na której powstał Radolin. Szarlotta stała się właścicielką terenów nad jeziorem Moczytko, gdzie znajduje się Osiniec. Z kolei Teresa dostała ziemię, na której powstał Teresin.
W 1772 roku wieś przypadła Prusom. W latach 1807-1815 należała do Księstwa Warszawskiego, a od 1815 do 1945 znów do Królestwa Prus. Po przesiedleniu ludności niemieckiej, zamieszkana przez Polaków z województwa poznańskiego, Kresów oraz przez Łemków.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie pilskim.
W Teresinie nie ma zabytków, lecz do obiektów historycznych można zaliczyć:
- dwustuletni szachulcowy dom
- dzwonnicę z 1927 r.
Dzwonnica dawniej ostrzegała przed kataklizmami, a po I wojnie światowej stała się obiektem upamiętniającym poległych niemieckich żołnierzy. Poległych w wojnie 1914-1918 żołnierzy niemieckich i polskich z tych terenów upamiętnia również głaz znajdujący się 200 metrów za wsią. W pobliżu głazu rosną stare dęby.
Turystyka i rekreacja[edytuj | edytuj kod]
Przez Teresin przebiegają szlaki turystyczne:
- rowerowy – część Transwielkopolskiej Trasy Rowerowej
- pieszy – szlak zielony, Trzcianka – Teresin – Radolin – Kuźnica Czarnkowska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 139449
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1303 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-03-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Linettej, Andrzej Świątek: Trzcianka. Miasto i gmina.. Poznań: Oficyna Wydawnicza GŁOS WIELKOPOLSKI, 2002, s. 46-47. ISBN 83-88965-26-3.
- Jan Dolata, Elżbieta Gajda, Henryk Rogacki: Trzcianka. Zarys dziejów. Część II (po 1945 roku). Poznań: Wydawnictwo KORAB, 1994, s. 102. ISBN 83-901269-2-3.
- Stanisława Zajchowska: Powiat trzcianecki wczoraj i dziś. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1961, s. 124-125.
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
|
