Tetrapodomorpha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tetrapodomorpha
Ahlberg, 1991
Okres istnienia: dewon
419.2/358.9
419.2/358.9
Ilustracja
Tiktaalikbazalny przedstawiciel Tetrapodomorhpa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

ryby kostnoszkieletowe

Gromada

mięśniopłetwe

Podgromada

Tetrapodomorpha

W późnym dewonie, potomkowie pelagicznych ryb mięśniopłetwych – jak Eusthenopteron – zaczęli wykazywać sekwencje adaptacji do życia na lądzie: * Panderichthys był przystosowany do życia w płytkich, mulistych akwenach; * Tiktaalik, z przypominającymi kończyny płetwami, mógł wychodzić na ląd; * Wczesne czworonogie z podmokłych bagien, takie jak: * Acanthostega z ośmioma palcami na każdej stopie, * Ichthyostega mająca kończyny. Potomkami są również inne pelagiczne ryby mięśniopłetwe, takie jak celakanty.

Tetrapodomorphaklad kręgowców obejmujący ryby mięśniopłetwe wykazujące wiele cech typowych dla czworonogich. Prymitywne formy, jak Tiktaalik, zostały tu zaklasyfikowane ze względu na podobieństwa do zarówno ryb, jak i czworonogich, przynajmniej fizyczne.

W skład Tetrapodomorpha wchodzą prawdziwe czworonogie (Tetrapoda) i kilka spokrewnionych ze sobą grup ryb mięśniopłetwych.

Cechami określającymi przynależność do Tetrapodomorpha są modyfikacje płetw, a szczególnie kość ramienna z wyraźnie wypukłą głową osadzoną w panewce obręczy kończyny górnej.

Skamieniałości wczesnych przedstawicieli Tetrapodomorpha, takich jak Osteolepis i Panderichthys, pochodzą już z wczesnego dewonu. Najstarszym znanym przedstawicielem grupy jest Tungsenia paradoxa, żyjący ok. 409 milionów lat temu[1].

Taksonomia i filogeneza[edytuj | edytuj kod]

Sensu Benton, 2004[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jing Lu, Min Zhu, John A. Long, Wenjin Zhao, Tim J. Senden, Liantao Jia i Tuo Qiao. The earliest known stem-tetrapod from the Lower Devonian of China. „Nature Communications”. 3, 2012. DOI: 10.1038/ncomms2170. (ang.). 
  2. Classification of the vertebrates, [w:] Michael J. Benton, Vertebrate paleontology, wyd. 3, University of Bristol, 2004, ISBN 978-0-632-05637-8 [zarchiwizowane z adresu 2018-10-15] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Per A. Ahlberg, Zerina Johanson. Osteolepiforms and the ancestry of tetrapods. „Nature”. 395 (6704), s. 792–794, 1998. DOI: 10.1038/27421. (ang.). 
  • Michel Laurin, Marc Girondot, Armand de Ricqlès. Early tetrapod evolution. „TREE”. 15 (3), 2000. (ang.).