Thermus thermophilus
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
T. thermophilus |
| Nazwa systematyczna | |
| Thermus thermophilus Oshima & Imahori (1974) | |
Thermus thermophilus – Gram-ujemna eubakteria będąca organizmem skrajnie termofilnym (optymalna temperatura wzrostu to 65 °C). Używana jako organizm modelowy w biotechnologii, biologii molekularnej, inżynierii genetycznej i pokrewnych naukach, a także jako źródło termostabilnych enzymów i innych substancji biologicznych.
Po raz pierwszy odkryta i wyizolowana z gorących źródeł w Japonii przez Tairo Oshime i Kazutomo Imahoriego[1].
Wyróżnia się kilka szczepów T. thermophilus; najpowszechniej używanymi są szczepy HB8 i HB27, których genomy zostały niezależnie zsekwencjonowane w 2004 roku[2].
Z tego organizmu pochodzi używany w nauce enzym – polimeraza DNA rTh (a także zbliżona do niej polimeraza DNA Tth) – rekombinowana, termostabilna polimeraza DNA. Jej temperaturowe optimum aktywności wynosi 70-80 °C. Używana w niektórych reakcjach PCR[3]. W obecności jonów manganu posiada także aktywność odwrotnej transkryptazy[4], co pozwala na przeprowadzenie reakcji syntezy DNA na matrycy RNA (odwrotna transkrypcja), a następnie powielenie powstałego produktu w reakcji PCR (po usunięciu jonów manganu za pomocą czynnika chelatującego), przy pomocy jednego enzymu i mieszaniny reakcyjnej[5].
Ekstrakty (wyciągi, enzymy) z Thermus thermophilus (na etykietach produktów najczęściej jako Thermus thermophilus ferment) są także dodatkami do niektórych kosmetyków, w których mają pełnić rolę antyoksydantów[6] potencjalnie aktywowanych cieplnie (np. podczas mycia, masażu etc.)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ T. Oshima, K. Imahori. Description of Thermus thermophilus (Yoshida and Oshima) comb. nov., a nonsporulating thermophilic bacterium from Japanese thermal spa. „Int J Syst Bacteriol.”. 24, s. 102–112, 1974.
- ↑ A. Henne, H. Brüggemann, C. Raasch, A. Wiezer, T. Hartsch, H. Liesegang, A. Johann, T. Lienard, O. Gohl, R. Martinez-Arias, C. Jacobi, V. Starkuviene, S. Schlenczeck, S. Dencker, R. Huber, H.P. Klenk, W. Kramer, R. Merkl, G. Gottschalk, H.J. Fritz. The genome sequence of the extreme thermophile Thermus thermophilus. „Nature biotechnology”. 5 (22), s. 547–53, maj 2004. DOI: 10.1038/nbt956. PMID: 15064768.
- ↑ N. Carballeira, M. Nazabal, J. Brito, O. Garcia. Purification of a thermostable DNA polymerase from Thermus thermophilus HB8, useful in the polymerase chain reaction. „BioTechniques”. 3 (9), s. 276–81, wrzesień 1990. PMID: 2223065.
- ↑ T.W. Myers, D.H. Gelfand. Reverse transcription and DNA amplification by a Thermus thermophilus DNA polymerase. „Biochemistry”. 31 (30), s. 7661–7666, sierpień 1991. PMID: 1714296.
- ↑ V. Uhlmann, A. Rolfs, E. Mix, I. Silva, J. Hully, L. Lu, K. Lohman, D. Howells, S. Picton, J.J. O’Leary. A novel, rapid in cell RNA amplification technique for the detection of low copy mRNA transcripts. „Molecular pathology”. 3 (51), s. 160–3, czerwiec 1998. PMID: 9850340.
- ↑ Education & Science - gloMininerals. Ingredient Glossary. Skinologic Ltd. [dostęp 2008-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-25)]. (ang.).
- ↑ F. Mohammadi, A. Czarnota, I. Syed. Compositions containing internally activated antioxidant. „United States Patent”, 2005. 20050214242.