Andowiak inkaski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Thomasomys incanus)
Andowiak inkaski
Thomasomys incanus[1]
(O. Thomas, 1894)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Thomasomyini

Rodzaj

andowiak

Gatunek

andowiak inkaski

Synonimy
  • Oryzomys incanus O. Thomas, 1894[2]
  • Thomasomys fraternus O. Thomas, 1927[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Andowiak inkaski[5] (Thomasomys incanus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Andowiak inkaski występuje na wschodnich zboczach Andów w północnym i środkowym Peru, między regionami San Martín i Junín[6].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1894 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Oryzomys incanus[2]. Holotyp pochodził z doliny Vitoc, w regionie Junín, w Peru[7].

T. incanus może być kompleksem gatunkowym ze względu na szerokie rozmieszczenie geograficzne i wewnątrzgatunkowe zróżnicowanie wśród populacji[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[8].
  • incanus: Inkowie, rdzenna ludność zamieszkująca Peru[9].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 111–134 mm, długość ogona 125 mm, długość ucha 18–21 mm, długość tylnej stopy 22–28 mm; brak danych dotyczących masy ciała[10].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje lasy górskie na wysokości od 2550 do 3250 m n.p.m.[4]. Gatunek nocny i naziemny[4].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Gatunek, którego liczebność maleje. W niektórych rejonach może być powszechny, w innym rzadki[4].

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska i rolnictwo[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Thomasomys incanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b O. Thomas. Descriptions of some new Neotropical Muridae. „The Annals and Magazine of Natural History”. 14 (Sixth series), s. 350, 1894. (ang.). 
  3. O. Thomas. The Godman-Thomas Expedition to Peru.—VI. On mammals from the Upper Huallaya and neighbouring highlands. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 20, s. 602, 1927. (ang.). 
  4. a b c d e C. Barriga & V. Pacheco, Thomasomys incanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
  5. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys incanus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.). 
  9. J. Nijhof: Nederlandse namen voor een deel van de Knaagdieren. paulvoorhaar.nl. [dostęp 2021-12-22]. (niderl.).
  10. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 499–500. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).