Andowiak paramoński
| Thomasomys paramorum[1] | |
| O. Thomas, 1898[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
andowiak paramoński |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Andowiak paramoński[4] (Thomasomys paramorum) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Andowiak paramoński występuje w zachodnich Andach w południowej Kolumbii i w Andach w Ekwadorze na południe od Huancabamba Depression[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1898 roku amerykański zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Thomasomys paramorum[2]. Holotyp pochodził z Urbiny (1°30′00″S 78°44′00″W/-1,500000 -78,733333), zaledwie kilka kilometrów na południowy wschód od Chimborazo, w prowincji Chimborazo, w Ekwadorze[6].
Gatunek ten wykazuje pewien polimorfizm geograficzny w zakresie kilku cech, co sugeruje istnienie kompleksu gatunkowego[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- paramorum: paramo (hiszp. páramo), formacja roślinna o charakterze trawiastym i zaroślowym występująca w Andach powyżej górnej granicy lasu na obszarach o klimacie zimnym i wilgotnym[8][9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 84–114 mm, długość ogona 113–133 mm, długość ucha 23–26 mm, długość tylnej stopy 15–19 mm; masa ciała 17–26 g[10].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wysokości między 2000 a 4300 m n.p.m.[3]. Gryzoń ten zajmuje deszczowe, górskie lasy, w gąszczu roślin z rodzaju Polylepis w paramo i w ekotonie między krzewiastym paramo, a lasem. Preferuje brzegi małych strumieni[3].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Rzadki mało powszechny[3]
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska, i rolnictwo.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thomasomys paramorum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b O. Thomas. On Seven new Small Mammals from Ecuador and Venezuela. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 1, s. 453, 1898. (ang.).
- ↑ a b c d V. Pacheco, Thomasomys paramorum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-21] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 422. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys paramorum. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-21].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ J. Nijhof: Nederlandse namen voor een deel van de Knaagdieren. paulvoorhaar.nl. [dostęp 2021-12-21]. (niderl.).
- ↑ paramo, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-21] (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 495. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).