Witamina B₁

Witamina B₁
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	kation 3-[(4-amino-2-metylopirymidyn-5-ylo)metylo]-5-(2-hydroksyetylo)-4-metylotiazoliowy
	Inne nazwy i oznaczenia
	tiamina, aneuryna
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H17N4OS
Masa molowa	265,36 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	59-43-8, 67-03-8
PubChem	1130
DrugBank	DB00152
SMILES
	OCCC1=C(C)[N+](CC(C=NC(C)=N2)=C2N)=CS1
InChI
	InChI=1S/C12H17N4OS/c1-8-11(3-4-17)18-7-16(8)6-10-5-14-9(2)15-12(10)13/h5,7,17H,3-4,6H2,1-2H3,(H2,13,14,15)/q+1
	InChIKey
	JZRWCGZRTZMZEH-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura rozkładu	248–260 °C (chlorowodorek)
Niebezpieczeństwa
Numer RTECS	XI7350000
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Witamina B₁, tiamina – heterocykliczny związek chemiczny, złożony z pierścieni tiazolowego i pirymidynowego, połączonych mostkiem metylenowym.

Tiaminę wyodrębnił w 1911 roku z otrębów ryżowych Kazimierz Funk. On też zaproponował dla niej i podobnych jej, niezbędnych ludziom do życia, substancji nazwę witamina (związek jest aminą, a Funk słusznie zakładał, że podobnych substancji jest więcej, ale błędnie, że wszystkie są aminami). Wyniki badań i swoje wnioski opublikował początkowo, wskutek niechęci przełożonych, w artykułach przeglądowych On the chemical nature of the substance which cures polyneuritis in birds induced by a diet of polished rice oraz The etiology of the deficiency diseases. Beri-beri, polyneuritis in birds, epidemic dropsy, scurvy, experimental scurvy in animals, infantile scurvy, ship beri-beri, pellagra^[2].

Forma aktywna[edytuj | edytuj kod]

DPT – difosfotiamina – pirofosforan tiaminy (TPP) – kokarboksylaza. Reszta pirofosforanowa jest wbudowywana do tiaminy przy udziale transferazy, dawcą pirofosforanu jest ATP.

Funkcja biochemiczna[edytuj | edytuj kod]

dekarboksylacja oksydacyjna α-ketokwasów karboksylowych, np.:
- kwasu pirogronowego;
- kwas α-ketoglutarowego (α-oksoglutarowego);
- α-ketokwasów powstałych w procesie transaminacji aminokwasów rozgałęzionych;
udział w reakcji transketolacji odbywającej się w cyklu pentozowym.

Rola w organizmie[edytuj | edytuj kod]

Rozpuszczalna w wodzie, odgrywa zasadniczą rolę w procesach oddychania tkankowego, głównie w przemianie węglowodanów, jest częścią składową koenzymu karboksylazy (pirofosforanu tiaminy). Wzmaga czynność acetylocholiny, hamuje esterazę cholinową, działa synergicznie z tyroksyną i insuliną, pobudza wydzielanie hormonów gonadotropowych. Tiamina przyspiesza gojenie się ran i wykazuje działanie uśmierzające ból.

Dzienne zapotrzebowanie dorosłego człowieka na witaminę B₁ wynosi 1,1 mg dla kobiet i 1,2 mg dla mężczyzn^[3].

Skutki niedoboru[edytuj | edytuj kod]

zaburzenia czynności centralnego układu nerwowego: osłabienie, zmęczenie, oczopląs, zaburzenia pamięci, koncentracji, depresja,
niewydolność krążenia: przyspieszona akcja serca, powiększenie wymiarów serca, obrzęki kończyn górnych i dolnych,
zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: utrata łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, ból z okolic brzucha, brak apetytu, zmniejszenie masy ciała.

W przypadku silnej awitaminozy B₁ może wystąpić choroba beri-beri, objawiająca się zaburzeniami pracy neuronów i włókien mięśniowych, powodującymi ból kończyn, osłabienie mięśni, drżenie, niewydolność układu krążenia.

Normalnie odżywiając się, nie można doprowadzić do niedoboru witaminy B₁. Problemem jest niedobór wit. B₁ wywołany spożywaniem alkoholu. W tym przypadku można rozpoznać takie objawy jak:

Skutki nadmiaru[edytuj | edytuj kod]

Nadmiar witaminy B₁ nie jest szkodliwy^[3], nawet przy spożywaniu jej w ilości 50 mg dziennie. Wynika to prawdopodobnie z zahamowania jej wchłaniania przy dawkach przekraczających 5 mg^[4]. Hiperwitaminoza możliwa jest tylko w przypadku przyjmowania witaminy B₁ w formie zastrzyków. Objawy: osłabienie, obrzęki, poty, nudności, zmęczenie, duszność, obrzęk krtani, zawroty głowy, drżenie mięśni, zaburzenia rytmu serca, reakcje alergiczne, a w skrajnych przypadkach może dojść do śmierci^{[potrzebny przypis]} – śmiertelny wstrząs tiaminowy.

Źródła witaminy[edytuj | edytuj kod]

Szczególnie dużo witaminy B₁ jest w tkankach aktywnych metabolicznie (wątroba, serce), a także w produktach zbożowych grubego przemiału, mięsie, wędlinach (szczególnie w wieprzowinie), roślinach strączkowych (grochu, fasoli) oraz drożdżach, orzechach, słoneczniku, rybach, owocach i warzywach.

Tiamina jest zgromadzona głównie w warstwie zewnętrznej ziaren zbóż, dlatego procesy technologiczne polegające na łuskaniu i polerowaniu zubażają w nią mąkę. Tiaminę rozkłada tiaminaza, enzym obecny w surowych rybach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 60. ISBN 83-89242-01-X.
↑ Małgorzata Stachoń, Katarzyna Lachowicz: KAZIMIERZ FUNK – NAUKOWIEC NA MIARĘ NASZYCH CZASÓW. [dostęp 2019-07-09].
↑ ^a ^b Thiamin. Fact Sheet for Consumers. [w:] Dietary Supplement Fact Sheets [on-line]. National Institutes of Health, Office of Dietary Supplements, kwiecień 2015 (data sprawdzenie treści). [dostęp 2015-06-23].
↑ Thiamin. Fact Sheet for Health Professionals. [w:] Dietary Supplement Fact Sheets [on-line]. National Institutes of Health, Office of Dietary Supplements, styczeń 2015 (data sprawdzenie treści). [dostęp 2015-06-23].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[WEZ-1] Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 60. ISBN 83-89242-01-X.

[2] Małgorzata Stachoń, Katarzyna Lachowicz: KAZIMIERZ FUNK – NAUKOWIEC NA MIARĘ NASZYCH CZASÓW. [dostęp 2019-07-09].

[fact-3] Thiamin. Fact Sheet for Consumers. [w:] Dietary Supplement Fact Sheets [on-line]. National Institutes of Health, Office of Dietary Supplements, kwiecień 2015 (data sprawdzenie treści). [dostęp 2015-06-23].

[prof-4] Thiamin. Fact Sheet for Health Professionals. [w:] Dietary Supplement Fact Sheets [on-line]. National Institutes of Health, Office of Dietary Supplements, styczeń 2015 (data sprawdzenie treści). [dostęp 2015-06-23].

[1]

[2]

[3]

[4]