Tiepłochod nr 2

Tiepłochod nr 2
Klasa	stawiacz min
Typ	Tiepłochod
	Historia
Stocznia	Crichton & Company, Petersburg
Położenie stępki	15 lipca 1912
Wodowanie	grudzień 1913
	MW Imperium Rosyjskiego
Nazwa	Tiepłochod Nr 2
Wejście do służby	wiosna 1914
	Kaiserliche Marine
Wejście do służby	22 lutego 1918
Wycofanie ze służby	11 listopada 1918
	Eesti merejõud
Nazwa	Mootortraaler Nr 8 / Keri / Kalew
Wejście do służby	19 stycznia 1919
	MW ZSRR
Nazwa	KT-1502
Wejście do służby	13 sierpnia 1940
Wycofanie ze służby	28 sierpnia 1941
Los okrętu	zatopiony
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 40 ton; normalna: 24 ton
Długość	20,73 m
Szerokość	4,88 m
Zanurzenie	1,22 m
	Napęd
	2 × 30 KM – 2 silniki benzynowe B.M.V.; 2 śruby
Prędkość	7,5 węzła
Zasięg	360 mil morskich przy 6 węzłach
	Uzbrojenie
	karabin maszynowy; możliwość zamontowania działa kalibru 57 mm lub 47 mm; 10 zwykłych min lub 40 rybek
Załoga	1 oficer, 9 marynarzy

Tiepłochod nr 2 – stawiacz min typu Tiepłochod zbudowany dla Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego. W ostatnim roku I wojny światowej zdobyty przez Niemców, a po kapitulacji przekazany Estończykom. W Eesti merejõud służył jako Mootortraaler Nr 8, „Kalew” i „Keri”. Wraz z pozostałymi estońskimi jednostkami przejęty przez ZSRR w 1940 roku. Zatopiony przy porcie tallińskim w 1941 roku.

Budowa i opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Okręt był drugim stawiaczem min typu Tiepłochod (pierwszej serii). Zamówienie złożono w petersburskiej stoczni Crichton & Company. Stępka położona została 15 lipca 1912 roku, a wodowanie miało miejsce w grudniu 1913 roku. Wyposażanie zakończyła Stocznia Iżorska i wiosną 1914 roku Tiepłochod nr 2 (w skrócie T-2, pol. motorowiec nr 2) mógł wejść do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego^[1].

Jego całkowita długość wynosiła 20,73 metra, szerokość 4,88 metra, zaś zanurzenie 1,22 metra. Wyporność standardowa wynosiła 34, a maksymalna 40 ton^[1].

Okręt napędzany był przez 2 silniki benzynowe, każdy o mocy 30 KM, miał 2 śruby. Okręt mógł rozwinąć maksymalnie 7,5 węzłów. Zapas 0,9 tony paliwa pozwalał jednostce na pokonanie 360 mil morskich przy 6 węzłach^[1].

Jednostka uzbrojona była w karabin maszynowy. Miała też możliwość zamontowania działa kalibru 47 lub 57 mm. Jako stawiacz min, mogła zabrać 10 min morskich standardowej wielkości lub 40 rybek^[1].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Tiepłochod nr 2 po przewrocie październikowym przeszedł w ręce bolszewików. Utracili go oni 22 lutego 1918 roku, gdy z powodu zalodzenia Zatoki Fińskiej nie mógł być ewakuowany z Tallinna. Niemcy wykorzystywali go do służby pomocniczej. Zgodnie z warunkami rozejmu w Compiègne 11 listopada 1918 roku okręt został przekazany Estonii. Na listę Eesti merejõud oficjalnie wszedł 19 stycznia 1919 roku pod nazwą Mootortraaler Nr 8 (w skrócie M-8). Okręt jeszcze w czasie wojny o niepodległość Estonii przemianowano na „Kalew”^[a]^[1].

Okręt brał udział w działaniach wojennych przeciwko bolszewikom – 17 stycznia 1919 roku, jeszcze przed wpisaniem na listę marynarki, uczestniczył w desancie pod Utrią^[2]. „Kalew” wraz z „Olewem” wspierały ofensywę wojsk Korpusu Północnego na Piotrogród. Od 15 maja 1919 roku działały na rzece Ługa. Jednostki wzięły na pokład oddział desantowy złożony z załogantów niszczyciela „Wambola” i ruszyły w górę rzeki. We wsi Kuziomkino stoczyły potyczkę z siłami lądowymi Rosjan, którzy zostali odegnani ogniem z dział i karabinów maszynowych zamontowanych na okrętach^[3].

Na przełomie czerwca i lipca 1919 roku okręt brał udział w walkach przeciw wycofującej się bałtyckiej Landeswehrze. Holowany przez „Wambolę”, wyruszył do Rygi 30 czerwca. Wraz z pozostałymi jednostkami znalazł się w ujściu Dźwiny o 13:45. „Kalew” i „Olev” szły w górę rzeki przed pozostałymi okrętami, trałując ją z min i oznaczając bezpieczny tor^[4]. W dniach 13–15 października trałowiec, w zespole okrętów estońsko-brytyjskich, wspierał postępy Zachodniej Armii Ochotniczej działając w Zatoce Koporskiej^[5].

Kolejna zmiana nazwy miała miejsce w roku 1936, kiedy okręt otrzymał imię „Keri”^[1].

W wyniku okupacji Estonii przez Armię Czerwoną jednostka została włączona 13 sierpnia 1940 roku w skład Marynarki Wojennej ZSRR. Nazwę jednostki zmieniono 25 lipca 1941 roku, nowe oznaczenie brzmiało KT-1502. Jednostka została zatopiona 28 sierpnia 1941 roku w pobliżu tallińskiego portu^[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W publikacjach występuje również nazwa według nowszej pisowni „Kalev” Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 20

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ehlers 2012 ↓, s. 53.
↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 20.
↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 22.
↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 23–24.
↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 26.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Eesti Meremuuseum: Traaler "Keri". [w:] Museums Public Portal [on-line]. – zdjęcie okrętu zrobione pomiędzy 1932–1935.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Hartmut Ehlers. Marynarka Wojenna i Paramilitarne Siły Morskie Estonii 1918-1940. „Okręty Wojenne”, s. 53, 2012. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo „Okręty Wojenne”. ISSN 1231-014X. 1/2012 (111). (pol.).
Leonid G. Baszkirow, Andres Waldre, Nikołaj W. Mitiuckow, John A. Rodriges. Niszczyciele Spartak i Awtroił cz. III. „Okręty Wojenne”, s. 18–26, 2002. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo „Okręty Wojenne”. ISSN 1231-014X. Nr 53 (3/2002). (pol.).

[2] W publikacjach występuje również nazwa według nowszej pisowni „Kalev” Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 20

[CITEREFEhlers201253-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ehlers 2012 ↓, s. 53.

[CITEREFBaszkirowWaldreMitiuckowRodriges200220-3] Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 20.

[CITEREFBaszkirowWaldreMitiuckowRodriges200222-4] Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 22.

[CITEREFBaszkirowWaldreMitiuckowRodriges200223–24-5] Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 23–24.

[CITEREFBaszkirowWaldreMitiuckowRodriges200226-6] Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 26.

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]