Tintin w krainie czarnego złota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tintin w krainie czarnego złota
Tintin au pays de l'or noir
Tom 15. serii Przygody Tintina
ilustracja
Scenariusz

Hergé

Rysunki

Hergé

Kraj wydania

Belgia

Język

francuski

Data pierwszego wydania

1950

Wydawca

Casterman

Data pierwszego wydania polskiego

2009

Pierwszy wydawca polski

Egmont Polska

Tłumaczenie

Marek Puszczewicz

poprzedni
Świątynia Słońca
następny
Kierunek Księżyc

Tintin w krainie czarnego złota to piętnasty album komiksowy z przygodami młodego reportera Tintina i jego psa, Milusia. Autorem komiksu jest Hergé.

Po raz pierwszy wydano go w Le Petit Vingtième w latach 1939-40, ale zakończono w połowie. Później, Hergé przerysował komiks, który został pokolorowany i wydany w magazynie Tintin oraz w formie książkowej w latach 1948-50. Akcja obu wersji toczy się w Brytyjskim Mandacie Palestyny. W 1972 roku, niektóre części komiksu zostały ponownie przerysowane, aby akcja toczyła się w fikcyjnym państwie - Khemed.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Silniki samochodów wybuchają w całym państwie. Powodem jest benzyna, do której dodany jest nieznany składnik wybuchowy. W ten sposób cały transport jest niemal sparaliżowany, co powoduje pogorszenie sytuacji gospodarczej. Ponadto, sytuacja międzynarodowa jest bardzo napięta i kieruje się ku wojnie, w wyniku czego kapitan Baryłka zostaje zmobilizowany.

Tintin podsłuchuje rozmowę pomiędzy jednym z członków załogi Speedol Star a nieznanym człowiekiem; zaintrygowany, jako radiotelegrafista zaokrętowuje się na pokładzie razem z Tajniakiem i Jawniakiem. Statek zmierza do Khemedu (fikcyjne państwo na Bliskim Wschodzie). Podczas rejsu jeden z członków załogi, szmugler narkotyków, rozpoznaje policjantów i Milusia; aby pozbyć się całej trójki podrzuca Tajniakowi i Jawniakowi narkotyki, podając się za tajnego agenta, Tintinowi natomiast - dokumenty na temat przemytu broni dla lokalnego szejka. Przemytnik usiłuje też utopić Milusia, spada jednak ze schodów i traci zmysły. Gdy cała trójka przybywa do celu, zostaje aresztowana. Tajniak i Jawniak zostają oczyszczeni z zarzutów i wypuszczeni, ale Tintin zostaje porwany przez partyzantów Gadullaha. (W pierwotnej wersji przyjeżdża on do portu w Hajfie w Brytyjskiej Palestynie i najpierw porywają go członkowie Irgunu – zanim zrobili to Arabowie.)

Reporter zostaje przedstawiony Gadullahowi, gdy jednak wyjaśnia, że nie ma nic wspólnego z przemytem broni, szejk każe go związać i wziąć jako jeńca. W tym momencie nad obozowisko nadlatuje samolot emira; Gadullah rozkazuje zwinąć obóz i wyrusza w góry. Tajniak i Jawniak, oczyszczeni z zarzutów, poszukują szejka (przekonuje ich do tego wysokość nagrody) i błąkają się po pustyni jeepem, dręczeni przez fatamorgany.

Następnego dnia karawana szejka dociera do wyschniętej oazy Birful Darkh; skrajnie wyczerpany Tintin traci przytomność. Szejk nakazuje przeciąć jego więzy i zostawić w spokoju. Jakiś czas później reporter budzi się i dociera do sadzawki, gdzie spędza noc. Tutaj też widzi Doktora Müllera (Czarna Wyspa), który wysadza gazociąg; reporter niepostrzeżenie dołącza do jego karawany. Po niedługim czasie jeźdźcy rozdzielają się, a doktorowi towarzyszy tylko Tintin; Müller orientuje się, że towarzysz go podgląda i ogłusza go kijem, nie daje rady jednak go zabić, jako że Tajniak i Jawniak przejeżdżają w pobliżu. Zanim policjanci przejadą, nie zauważając doktora, Tintin dochodzi do zmysłów; Müller ucieka, zabierając obydwa konie.

Detektywi kręcą się w kółko po własnych śladach, podczas gdy reporter próbuje ich odnaleźć. Rozpętuje się burza piaskowa, podczas której Tintin spotyka detektywów i jedzie z nimi do Wadesdahu, stolicy Khemedu. Okazuje się, że jest tutaj Müller; podaje się on za archeologa, profesora Smitha i próbuje bezskutecznie namówić emira do podpisania kontraktu na ropę naftową z organizacją Skoil Petroleum. Reporter tutaj spotyka swojego przyjaciela, portugalskiego sprzedawcę Oliveira de Figueira.

Gdy syn władcy Mohammeda Ben Kalish Andrutha, książę Abdallah, zostaje porwany, Tintin podejrzewa o to Müllera, pomimo że do pałacu zostaje przysłany list podpisany imieniem Gadullaha. Wdziera się do pałacu Müllera w nadziei, że uratuje księcia - podaje się za bratanka Olivieira. Udaje mu się odnaleźć rozwydrzonego księcia - kiedy jednak stara się go wyrwać z rąk porywaczy, jest zmuszony bronić się w pomieszczeniu wypełnionym rakietami sygnalizacyjnymi, sam Müller ucieka natomiast z Abdullahem. Na pomoc reporterowi przybywa Baryłka, z którym młodzieniec wyrusza w pościg za przeciwnikiem. Gdy Abdallah wyskakuje z samochodu, Tintin mierzy do Mûllera z pistoletu. Ten poprzysięga, że nie wezmą go żywcem, i kiedy kończą mu się naboje, chce strzelić sobie w głowę z pistoletu Abdallaha. Okazuje się, że jest to pistolet na atrament.

Tajniak i Jawniak znajdują środek chemiczny, N14, który - dodawany przez agentów Müllera do benzyny - wielokrotnie zwiększał silę wybuchu benzyny. Policjanci, sądząc, że jest to aspiryna (tak jest napisane na opakowaniu), połykają je, co powoduje, iż rosną im długie włosy i brody, które zmieniają kolor. Tintin zawozi detektywów do szpitala, a doktora oddaje w ręce policji, tabletki natomiast przekazuje Lakmusowi.

Po analizie tabletek, profesor Lakmus produkuje antidotum i środek zapobiegający wybuchom benzyny, do której już dodano N14. Jednak w trakcie eksperymentów zamek Księżymłyn zostaje uszkodzony.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Land of Black Gold. Tintin.com. [dostęp 2019-07-21]. (ang. • fr. • hiszp. • niderl. • chiń. • jap.).