Tioarseniany
Tioarseniany, nazwa systematyczna: tetrasulfidoarseniany(3−); w systemie Stocka: tioarseniany(V) – grupa związków chemicznych będących formalnie solami lub estrami nieznanego w stanie wolnym kwasu tioarsenowego[1] o wzorze H
3AsS
4 (siarkowy analog kwasu arsenowego). Sole tego kwasu mogą zawierać aniony AsS3−
4 (tioarseniany), HAsS2−
4 (wodorotioarseniany) i H
2AsS−
4 (diwodorotioarseniany). Jon tioarsenianowy ma budowę tetraedryczną, a długość wiązania As−S wynosi 2,22 Å[2].
Tioarseniany można otrzymać rozpuszczając pentasiarczek diarsenu w roztworze siarczku amonu, roztworach siarczków metali alkalicznych bądź zasadach[1]:
- As
2S
5 + 3(NH
4)
2S → 4(NH
4)
3AsS
4 - As
2S
5 + 3Na
2S → 2Na
3AsS
4 - 4As
2S
5 + 24NaOH → 5Na
3AsS
4 + 3Na
3AsO
4 + 12H
2O
W ostatnim przypadku powstają jednocześnie tioarseniany i arseniany[1], jednak mogą tworzyć się także aniony oksotioarsenianowe AsOS3−
2 i AsSO3−
2[2].
W wyniku rozpuszczania trisiarczku diarsenu w roztworze siarczku zawierającym również siarkę powstają jony tioarsenianowe[2]:
- As
2S
3 + 6HS−
+ 2S → 2AsS3−
4 + 3H
2S
Tioarseniany dobrze rozpuszczają się w wodzie tworząc bezbarwne roztwory, których zakwaszenie powoduje strącanie się pentasiarczku diarsenu z wydzieleniem siarkowodoru[1]:
- 2Na
3AsS
4 + 6HCl → As
2S
5 + 6NaCl + 3H
2S
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 710, ISBN 978-83-01-16282-5.
- ↑ a b c Egon Wiberg, A.F. Holleman, Nils Wiberg, Inorganic Chemistry, Academic Press, 2001, s. 754, ISBN 978-0-12-352651-9.