Tokajski region winiarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Tokaj (region winiarski))
Tokajski region winiarski[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Węgry

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III, V

Numer ref.

1063

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2002
na 26. sesji

Położenie na mapie Węgier
Mapa konturowa Węgier, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Tokajski region winiarski”
Ziemia48°07′17″N 21°24′44″E/48,121389 21,412222

Tokajski region winiarski (węg. Tokaj-hegyaljai borvidék) – region winiarski w północno-wschodnich Węgrzech (komitat Borsod-Abaúj-Zemplén) i w południowo-wschodniej Słowacji (powiat Trebišov).

Tokajski region winiarski został oficjalnie ustanowiony w 1737. Obejmuje wschodnią część wyżyny Cserhát oraz południowe podnóże Gór Tokajsko-Slańskich, graniczące z doliną Cisy i z regionem Bodrogköz. Do tokajskiego regionu winiarskiego zalicza się także należące od 1918 do Słowacji miejscowości Slovenské Nové Mesto (Kisújhely), Viničky (Szőlőske), Malá Tŕňa (Kistoronya) i Veľká Tŕňa (Nagytoronya).

Historia uprawy winorośli w tokajskim regionie winiarskim liczy sobie około tysiąca lat. O wspaniałym smaku tutejszych win decydują łagodny i ciepły klimat, urodzajne wulkaniczne gleby oraz unikatowy skład pleśni w piwnicach winnych. Wśród odmian winorośli dominuje furmint, dalej hárslevelű i sárgamuskotály (muscat blanc à petit grains)[1][2]. Winogrona tych odmian poddaje się suszeniu na krzakach aż do formy określanej jako aszú. Z winogron tych powstają znane na całym świecie wina aszú i szamorodni. Wina tokajskie należą do najbardziej znanych win węgierskich.

Ze względu na walory przyrodnicze, architektoniczne i kulturalne oraz miejscowe tradycje winiarskie w 2002 UNESCO umieściło tokajski region winiarski na liście dziedzictwa światowego. Region w granicach uznanych przez UNESCO obejmuje 27[3] miejscowości: stolicę regionu – miasteczko Tokaj, wsie Bodrogkeresztúr, Bodrogkisfalud, Mád, Mezőzombor, Rátka, Szegi, Tarcal i Tállya – najważniejsze miejsca uprawy winogron, miasto Sátoraljaújhely z piwnicami „Ungvári Pince”, miasto Sárospatak z piwnicami „Rákóczi Pince”, wieś Hercegkút z piwnicami „Kőporosi” i „Galamboshegyi” oraz wieś Tolcsva z piwnicami „Oremus” i muzeum winiarstwa (Bormúzeum).

W granicach uznanych przez UNESCO leżą:

  1. Tokaj
  2. Abaújszántó
  3. Bekecs
  4. Bodrogkeresztúr
  5. Bodrogkisfalud
  6. Bodrogolaszi
  7. Erdőbénye
  8. Erdőhorváti
  9. Golop
  10. Hercegkút
  11. Legyesbénye
  12. Mád
  13. Makkoshotyka
  14. Mezőzombor
  15. Monok
  16. Olaszliszka
  17. Rátka
  18. Sárazsadány
  19. Sárospatak
  20. Sátoraljaújhely
  21. Szegi
  22. Szegilong
  23. Szerencs
  24. Tállya
  25. Tarcal
  26. Tolcsva
  27. Vámosújfalu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 373-375. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  2. George Kerridge, Angela Gackle: Vines for Wines. Collingwood: CSIRO, 2005, s. 39. (ang.).
  3. „Dziennik Polska-Europa-Świat”, dodatek „Podróże”, 22.09.2007, s. 8.