Tokijska wyspa ciepła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilustracja skali problemów ochrony środowiska w Tokio
Widok z helikoptera na miasteczko olimpijskie (1992)

Tokijska wyspa ciepła – jedna z największych miejskich wysp ciepła (MWC, en. Urban Heat Island, UHI), czyli miejskich aglomeracji o mikroklimacie charakterystycznym dla pustyń kamienistych. Metropolia Wielkie Tokio (Tokio-Kawasaki-Jokohama-Chiba-Saitama) skupia 32-43 mln mieszkańców. Wywiera wpływ na klimat, np. siłę i kierunki wiatrów oraz ilość opadów, w całym otoczeniu Zatoki Tokijskiej[1][2][3].

Historia zmian temperatury w Tokio w zestawieniu z tendencją globalną
Historia zmian temperatury. Tokio na tle innych MWC
Prądy konwekcyjne i opady w rejonie wyspy ciepła

Długookresowe zmiany temperatury w rejonie metropolii[edytuj | edytuj kod]

Ocieplenie klimatu Ziemi, skorelowane ze wzrostem stężenia w powietrzu gazów cieplarnianych (w tym CO2) i wzrostem aktywności Słońca (liczba Wolfa), zachodzi w skali globalnej od stuleci. Według danych Japońskiej Agencji Meteorologicznej w metropolii tokijskiej wzrost temperatury jest szybszy niż w innych rejonach świata. Dotyczy to przede wszystkim ery uprzemysłowienia i urbanizacji (XIX i XX w.). W XX wieku średnia dziesięcioletnia temperatura września wzrosła w Tokio od wartości ok. 21 °C do ponad 24 °C. W innych miastach obszaru metropolitalnego zanotowano nieco mniejsze tempo wzrostu (np. w Jokohamie od około 22 °C do ok. 23,5 °C)[1].

Przedstawione procesy są od lat 90. XX wieku przedmiotem badań meteorologicznych, które doprowadziły do opracowania matematycznych modeli wymiany ciepła i masy. Modele umożliwiają prognozowanie wpływu dalszego rozwoju miasta na lokalny klimat (racjonalizacja gospodarki energią)[4][5][6][7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Japan Meteorological Agency, Weather, Climate & Earthquake Information. jma.go.jp. [dostęp 2011-07-07]. (ang.).
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Kazuyuki Takahashi, Takehiko Mikami, Hideo Takahashi. Influence of the Urban Heat Island Phenomenon in Tokyo on Land and Sea Breezes. „The seventh International Conference on Urban Climate, Yokohama, Japan”, 29.06–3.07.2009. (ang.). 
  3. Topic Editor: Cutler Cleveland: Encyclopedia of Earth: Heat island. www.eoearth.org, June 29, 2010. [dostęp 2016-09-27]. (ang.).
  4. Saitoh, T.S., Shimada, T., Hoshi, H.. Modeling and simulation of the Tokyo urban heat island. „Atmospheric Environment”. 30 (20), s. 3431-3442, 1996. DOI: 10.1016/1352-2310(95)00489-0. 
  5. Ichinose, Toshiaki, Shimodozono, Kazuhiro, Hanaki, Keisuke. Impact of anthropogenic heat on urban climate in Tokyo. „Atmospheric Environment”. 33 (24–25), s. 3897-3909, 1999. DOI: 10.1016/S1352-2310(99)00132-6. 
  6. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Yoshikado, Hiroshi, Tsuchida, Makoto. High Levels of Winter Air Pollution under the Influence of the Urban Heat Island along the Shore of Tokyo Bay. „Journal of Applied Meteorology”. 35 (10), s. 1804-1813, 1996. DOI: 10.1175/1520-0450(1996)035<1804:HLOWAP>2.0.CO;2. 
  7. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hiroyuki KUSAKA, Fujio KIMURA. Coupling a Single-Layer Urban Canopy Model with a Simple Atmospheric Model: Impact on Urban Heat Island Simulation for an Idealized Case. „Journal of the Meteorological Society of Japan. Ser. II”. 82 (1), s. 67-80, 2004. DOI: 10.2151/jmsj.82.67. 
  8. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hiroyuki Kusaka, Fujio Kimura, Hiromaru Hirakuchi, Masafumi Mizutori. The Effects of Land-Use Alteration on the Sea Breeze and Daytime Heat Island in the Tokyo Metropolitan Area. „Journal of the Meteorological Society of Japan. Ser. II”. 78 (4), s. 405-420, 2000.