Tolperyzon
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C16H23NO | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
245,36 g/mol | |||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||
| DrugBank | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||
| ATC | ||||||||||||||||||||
| Stosowanie w ciąży |
kategoria X | |||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Tolperyzon – organiczny związek chemiczny, syntetycznie otrzymywany lek miorelaksujący (zmniejsza wzmożone napięcie mięśni szkieletowych). Jego działanie opiera się na mechanizmie ośrodkowym (pośrednim) poprzez hamowanie dróg polisynaptycznych tworu siatkowatego, układu limbicznego i podwzgórza, jak i też neuronów wstawkowych rdzenia kręgowego.
Tolperyzon blokuje również receptory adrenergiczne. Prowadzi to do poszerzenia naczyń obwodowych, co poprawia krążenie krwi w kończynach.
Tolperyzon jest szybko wchłaniany w organizmie i szczyt jego stężenia w osoczu następuje zwykle 0,5–1,0 godziny po podaniu doustnym. Bezwzględna dostępność biologiczna wynosi około 17% z powodu efektu pierwszego przejścia (przez wątrobę). Jest usuwany z organizmu głównie przez nerki – 85% i 98% podanej dawki jest eliminowane z moczem po 8 godzinach i 24 godzinach. Okres półtrwania chlorowodorku tolperyzonu wynosi od 1,5–2,5 godz. Tolperyzon może być podawany za pomocą różnych dróg (doustnie, dotętniczo, dooponowo, wewnątrzrdzeniowo, domięśniowo, wewnątrz otrzewnej, dożylnie, donosowo i poprzez wdychanie). Jednakże najkorzystniejszą drogą podania jest droga domięśniowa, dożylna i doustna[1].
Lek dostępny jest pod nazwami handlowymi Mydocalm i Tolperis.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Recenzja leku – Agam Vora, Journal of the Association of Physicians of India, luty 2010. japi.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. ISBN 83-7430-006-X.
- Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Tom I, wydanie III, Wojciech Kostowski i Zbigniew S. Herman, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3543-8.
