Tom Chilton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tom Chilton
Ilustracja
Tom Chilton w 2011
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1985
Reigate

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Tom Chilton w barwach VX Racing podczas wyścigu na Oulton Park w 2006 roku
Tom w uszkodzonej Hondzie Civic na torze Snetterton (2008)
Tom Chilton w sezonie 2009

Tom Chilton (ur. 15 marca 1985 w Reigate, hrabstwo Surrey) – brytyjski kierowca wyścigowy, obecnie kierowca zespołu RML w serii World Touring Car Championship.

Początki kariery[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku, w wieku 14 lat Tom Chilton otrzymał licencję wyścigową i rozpoczął uczestnictwo w T-Car Championship, nowo powstałych, organizowanych przez BRSCC (British Racing & Sports Car Club) mistrzostwach samochodów turystycznych dla kierowców w wieku 14-17 lat. Do swojego pierwszego wyścigu (rozegranego na torze Castle Combe w hrabstwie Wiltshire) przystąpił jako najmłodszy kierowca w historii brytyjskich wyścigów samochodowych[1]. W pierwszym sezonie wziął udział w sześciu wyścigach, a w kolejnym startował już regularnie, zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej sezonu. W 2001 roku zaczął odnosić zwycięstwa - łącznie wygrał siedem wyścigów. Pod koniec sezonu znajdował się na pozycji lidera klasyfikacji generalnej, lecz stracił szansę na zdobycie tytułu mistrzowskiego z powodu niemożności wzięcia udziału w trzech ostatnich rundach (ostatecznie został sklasyfikowany na trzecim miejscu). W tym samym roku zdobył ponadto mistrzostwo w Winter Saloon Car Championship, zawodach również organizowanych przez klub BRSCC, gdzie startował w Volkswagenie Vento VR6.

BTCC[edytuj | edytuj kod]

2002: Barwell Motorsport[edytuj | edytuj kod]

W 2002 roku rozpoczął karierę w BTCC jako partner byłego motocyklisty Aarona Slighta w zespole Barwell Motorsport. Mając 17 lat, został najmłodszym zawodnikiem w historii tej serii wyścigowej[2]. W pierwszej oficjalnej przedsezonowej sesji testowej na torze Silverstone uzyskał szósty czas[3], natomiast w kolejnej, na torze Brands Hatch, był już czwarty[4]. Do inauguracyjnego wyścigu sezonu zakwalifikował się na piątej pozycji[5], a ukończył go na trzecim miejscu, bijąc tym samym kolejny rekord wiekowy - został najmłodszym kierowcą kończącym wyścig serii BTCC na podium[6]. Ostatecznie w sezonie 2002 zajął piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej i piąte w klasyfikacji kierowców zespołów niezależnych (Independents Cup).

W listopadzie wystartował w Grand Prix Makau w kategorii samochodów turystycznych (wyścig Macau Guia), gdzie reprezentował zespół Edenbridge Racing. Za kierownicą BMW 320i zakwalifikował się na dziewiętnastej pozycji. Pierwszy wyścig zakończył na dwudziestym miejscu, a w drugim awansował na ósmą pozycję. Sumaryczny wynik obydwu wyścigów dał mu siódme miejsce w ostatecznej klasyfikacji Macau Guia[7].

2003-2005: Arena Motorsport[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 2002 roku wziął udział w sesji testowej zespołu Arena Motorsport[8], który począwszy od sezonu 2002 startował jako fabryczny zespół Honda Racing dzięki współpracy podjętej z japońskim producentem w październiku poprzedniego roku[9]. W styczniu 2003 Tom Chilton został oficjalnie ogłoszony jednym z kierowców Honda Racing, dzięki czemu stał się najmłodszym fabrycznym kierowcą w historii BTCC[10]. W drugim wyścigu otwierającej sezon rundy na torze Mondello Park po raz drugi w karierze zajął trzecie miejsce w wyścigu - było to jego jedyne podium w tym sezonie. Podczas sesji kwalifikacyjnej do pierwszego wyścigu siódmej rundy na Snetterton Circuit osiągnął swój najlepszy rezultat w dotychczasowej karierze w serii - trzecie miejsce[11]. W trakcie ostatniej rundy sezonu na torze Oulton Park chorował na anginę, której silne objawy uniemożliwiły mu start w drugim wyścigu. Po kilku dniach jego stan zdrowia uległ pogorszeniu, w wyniku czego konieczna stała się hospitalizacja[12]. Sezon 2003 ukończył ostatecznie na dziewiątym miejscu w klasyfikacji generalnej.

W kolejnym roku Honda ograniczyła wsparcie dla Arena Motorsport[13], przez co budżet zespołu pozwolił na wystawienie do mistrzostw tylko jednego samochodu, którego kierowcą został Tom Chilton. Do pierwszego wyścigu sezonu wystartował z piątej pozycji. Po starcie utrzymał ją, lecz z powodu błędu popełnionego na trzecim okrążeniu wypadł z toru, przez co stracił około 10 sekund i został wyprzedzony przez siedmiu zawodników. Na dalszych okrążeniach awansował o dwa miejsca i do mety dojechał na dziesiątej pozycji, dzięki czemu do drugiego wyścigu dnia, po raz pierwszy w karierze w BTCC wystartował z pole position[14], jednak szansę na zwycięstwo stracił za sprawą zbyt wolnego startu[15]. Pierwsze podium w tym sezonie zdobył w drugiej rundzie na Brands Hatch (trzecie miejsce), a w kolejnej, na torze Silverstone, podczas ostatniego wyścigu dnia odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w serii, startując z dziesiątej pozycji. Mając wówczas 19 lat, został najmłodszym zwycięzcą wyścigu w historii BTCC[16]. W siódmej rundzie na szkockim torze Knockhill zajął najwyższe w dotychczasowej karierze, drugie miejsce w sesji kwalifikacyjnej[17], lecz podczas pierwszego wyścigu został wyprzedzony przez Colina Turkingtona i do mety dojechał na trzeciej pozycji[18]. Straconą lokatę odzyskał jednak po wyścigu za sprawą 7,5-sekundowej kary nałożonej przez sędziów na Turkingtona za wyprzedzenie Jamesa Thompsona, kiedy na torze obowiązywała żółta flaga[19]. Po raz czwarty w tym sezonie na podium stanął w dziewiątej rundzie na torze Snetterton, a 26 września, w przedostatnim wyścigu w 2004 roku (na torze Donington Park) odniósł swoje drugie zwycięstwo[20]. Do ostatniego wyścigu sezonu wystartował z pole position (zwycięstwo w drugim wyścigu dnia według ówczesnych przepisów oznaczało start z początku stawki w trzecim wyścigu), lecz do mety dojechał na dwunastej pozycji, głównie za sprawą 60-kilogramowego balastu, który został mu przydzielony z racji wygrania jednej z eliminacji dnia[21]. Pomimo zdobycia 116 punktów w mistrzostwach (o 46 więcej niż w roku poprzednim), w klasyfikacji generalnej ponownie zajął dziewiąte miejsce.

Plany Chiltona na sezon 2005 obejmowały starty w niemieckiej serii DTM za pośrednictwem programu wspieranego przez MG Rover[22], co jednak nie powiodło się za sprawą upadku brytyjskiej marki[23]. Do BTCC powrócił wraz z Arena Motorsport w drugiej rundzie sezonu i pomimo startu jedynie w 24 z 30 wyścigów zdobył 5. miejsce w klasyfikacji generalnej, co jest jego największym osiągnięciem w karierze w BTCC. W sezonie 2005 Chilton uczestniczył ponadto w American Le Mans Series i Le Mans Series wraz z zespołem Zytek Team. Zdobył 6. miejsce w LMS i 8. w ALMS, odniósł także po jednym zwycięstwie w każdej z tych serii.

2006-2007: VX Racing[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku podpisał kontrakt z fabrycznym zespołem Vauxhalla, VX Racing i został partnerem przyszłego mistrza BTCC, Fabrizio Giovanardiego. Sezon nie był udany dla zespołu, przez co Chilton nie wygrał ani jednego wyścigu, a w klasyfikacji kierowców zajął 7. miejsce. W 2007 roku, pomimo dobrej postawy zespołu i 10 zwycięstw odniesionych przez Giovanardiego, Tom nie wygrał ani jednego wyścigu i został sklasyfikowany dopiero na 9. miejscu.

Tom Chilton wystąpił w 6. odcinku 10. serii programu motoryzacyjnego Top Gear, gdzie wraz z innymi kierowcami BTCC (m.in. Matt Neal i Mat Jackson) wzięli udział w wyścigu kamperów. Odcinek ten został wyemitowany w brytyjskiej telewizji BBC 18 listopada 2007 r[24].

2008: Team Dynamics[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2007 ogłoszono, iż Tom Chilton przechodzi do zespołu Team Halfords, gdzie po raz kolejny w swojej karierze będzie startował za kierownicą Hondy Civic, która, jak twierdzi, bardziej odpowiada jego stylowi jazdy niż dotychczasowy samochód, Vauxhall Vectra. Został partnerem Gordona Sheddena, zdobywcy 4 zwycięstw i 3. miejsca w klasyfikacji w sezonie 2007[25]. W finałowym wyścigu sezonu na torze Brands Hatch odniósł pierwsze od trzech lat zwycięstwo, a w klasyfikacji generalnej zajął 10. miejsce.

2009-2011: Team Aon[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2009 Chilton po raz kolejny w swojej karierze reprezentował barwy zespołu Arena Motorsport, który dzięki pozyskaniu nowych sponsorów po trzyletniej przerwie powrócił do serii BTCC pod nazwą Team Aon[26]. Został sklasyfikowany na trzynastym miejscu w końcowej klasyfikacji kierowców. Sezon ten ukończył na trzynastej pozycji. Rok później siedmiokrotnie stawał na podium, w tym trzykrotnie na jego najwyższym stopniu. Powtórzył swój wynik sprzed pięciu lat i w końcowej klasyfikacji kierowców uplasował się na piątym miejscu.

W 2011 roku Brytyjczyk wygrał dwa wyścigi. Tym razem jednak w pozostałych wyścigach zdobywał mniejsze ilości punktów. Uzbierane 135 punktów pozwoliło mu zdobyć siódme miejsce w klasyfikacji generalnej.

WTCC[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2012 Chilton kontynuował współpracę z zespołem Arena Motorsport, tym razem jednak w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych WTCC. Jednak zdobył jedynie siedem punktów, co mu zapewniło 22 miejsce w końcowej klasyfikacji. W kolejnym sezonie, w 2013 roku, podpisał kontrakt z brytyjskim zespołem RML. W ciągu 24 wyścigów sześciokrotnie stawał na podium, a dwukrotnie odnosił zwycięstwa. Z dorobkiem 213 punktów uplasował się na piątym miejscu w końcowej klasyfikacji kierowców.

W sezonie 2014 Chilton ponownie zmienił zespół. Tym razem korzystał z samochodu włoskiej ekipy ROAL Motorsport. W pierwszym wyścigu w Pekinie stanął na najwyższym stopniu podium, a w pierwszym wyścigu w Japonii był drugi. Uzbierał łącznie 150 punktów, które zapewniły mu ósme miejsce w klasyfikacji generalnej.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Przebieg kariery w BTCC
 Sezon  Zespół  Samochód   Zwycięstwa   Punkty   Miejsce 
2002  Barwell Motorsport   Vauxhall Astra Coupé - 14 15
2003  Honda Racing  Honda Civic Type-R - 70 9
2004  Team Honda  Honda Civic Type-R 2 116 9
2005  Arena Motorsport  Honda Civic Type-R 4 175 5
2006  VX Racing  Vauxhall Astra Sport Hatch - 139 7
2007  VX Racing  Vauxhall Vectra - 130 9
2008  Team Halfords  Honda Civic Type-R 1 107 10
2009  Team Aon  Ford Focus ST - 55 13
2010  Team Aon  Ford Focus ST 3 191 5
2011  Team Aon  Ford Focus ST 2 135 7
Statystyki
 Przejechane wyścigi
 Zwycięstwa
 Podium
 Pole position
 Najszybsze okrążenia
 Punkty 		 271
 12
 45
 10
 11
 1128

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Brat Toma Chiltona, Max, również jest kierowcą wyścigowym. W latach 2013-2014 startował w Formule 1.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oficjalna strona kierowcy. [dostęp 2009-08-04]. (ang.).
  2. ↑ Barwell steps up to Touring Class. Autosport, 2001-10-29. [dostęp 2009-08-04]. (ang.).
  3. ↑ Neal makes triumphant BTCC return. Autosport, 2002-03-15. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  4. ↑ Brands test: Thompson pips Muller. Autosport, 2002-03-20. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  5. ↑ Qualifying: Double poles for Muller. Autosport, 2002-04-01. [dostęp 2009-08-07]. (ang.).
  6. ↑ Sprint Race: Neal wins thrilling opener. Autosport, 2002-04-01. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  7. ↑ English drivers put in good show at Macau. BTCC Pages, 2002-11-18. [dostęp 2009-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-20)]. (ang.).
  8. ↑ Honda Racing gives BTCC rising star Civic track test. BTCC Pages, 2002-11-07. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-20)]. (ang.).
  9. ↑ Honda to make BTCC return. Autosport, 2001-10-18. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  10. ↑ Honda's Chilton is youngest works driver. Autosport, 2003-01-10. [dostęp 2009-08-07]. (ang.).
  11. ↑ Qualifying: Thompson fastest. Autosport, 2003-08-09. [dostęp 2009-08-09]. (ang.).
  12. ↑ Chilton hospitalised with illness. Autosport, 2003-09-25. [dostęp 2009-08-09]. (ang.).
  13. ↑ Honda trims BTCC budget. Autosport, 2003-12-10. [dostęp 2009-08-09]. (ang.).
  14. ↑ Chilton on pole for race two at Thruxton. Crash.Net, 2004-04-11. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  15. ↑ Plato wins at Thruxton. Crash.Net, 2004-04-11. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  16. ↑ Race 3: Chilton's maiden win. Autosport, 2004-05-10. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  17. ↑ Reid takes pole at home. Crash.Net, 2004-08-07. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  18. ↑ Reid takes race one at Knockhill. Crash.Net, 2004-08-08. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  19. ↑ Knockhill Round 19 Results. BTCC Action. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-03)]. (ang.).
  20. ↑ Chilton wins as title battle goes to the wire. Crash.Net, 2004-09-26. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  21. ↑ Race 2: Chilton's joy. Autosport, 2004-09-26. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  22. ↑ Johan Meissner: Chilton to drive for MG. TouringCarTimes. [dostęp 2009-12-27]. (ang.).
  23. ↑ Rob Veltman: More bad news for DTM. TouringCarTimes. [dostęp 2009-12-27]. (ang.).
  24. ↑ BTCC aces starring on BBC Top Gear. BTCC.net, 2007-11-15. [dostęp 2009-01-09]. (ang.).
  25. ↑ Chilton joins Dynamics for '08. BTCC.net, 2007-11-17. [dostęp 2009-01-09]. (ang.).
  26. ↑ Arena announces BTCC return. BTCC.net, 2008-11-25. [dostęp 2009-01-09]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Chilton&oldid=71345116”