Tomasz Chołodecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Chołodecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1813
Bednarów

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1880
Lwów

Narodowość

polska

Tomasz Chołodecki herbu Białynia (ur. 21 grudnia 1813 w Bednarowie, zm. 16 lipca 1880 we Lwowie) – polski działacz niepodległościowy.

Nagrobek Tomasza Chołodeckiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Miał brata Celestyna i bratanka Józefa. W powstaniu listopadowym 1831 uczestniczył jako żołnierz 2 pułku ułanów pod komendą gen. Józefa Dwernickiego[1][2]. Brał udział we wszystkich bitwach od Stoczka aż do Boremla, gdzie został wzięty do niewoli[1]. Wrócił z niej po kilku latach i osiadł w Galicji[1].

W 1846 był spiskowcem przy Teofilu Wiśniowskim i uczestnikiem wyprawy na Narajów[2]. Za to był więziony na Hradczym Kopcu (Spielberg)[2][1]. Zamieszkując w Rytwianach brał udział w organizacji powstania styczniowego 1863 na ziemi sandomierskim[2]. Za te działania także był więziony[1]. Potem przeciw niemu było prowadzone śledztwo przez władze rosyjskie[2].

Następnie osiadł we Lwowie[2]. Tam podczas demonstracji wsparcia na rzecz Ottona Hausnera w listopadzie 1878 został zraniony w głowę przez policję[2]. Zmarł 16 lipca 1880 i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[1][3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Literatura dodatkowa[edytuj | edytuj kod]