Tomasz Piotrkowicz
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
Tomasz Piotrkowicz (ur. 1957[1]) – jeden z prekursorów karate w Polsce, popularyzator kultury japońskiej i ekspert japońskich sztuk walki.
Rozpoczął treningi w 1970 r. Podczas studiów na Uniwersytecie Warszawskim i Akademii Rolniczej w Warszawie założył studenckie kluby karate na tych uczelniach. Ukończył pierwsze w Polsce kursy instruktora sportu karate, instruktora I klasy i kurs sędziowski PZKarate. Dodatkowo zdobył uprawnienia instruktora boksu i sportu chanbara. Był sędzią na I, II i III Mistrzostwach Polski PZKarate. W latach 1983-86 pełnił funkcję prezesa Studenckiej Federacji Karate. Wprowadził w Polsce styl karate Gōsoku-ryū, szermierkę samurajską battōdō, sport walki chanbara, mieszaną sztukę walki MMA kubojitsu. Tytuł shihan (odpowiednik naukowego tytułu profesora) w karate otrzymał jako pierwszy Polak z rąk japońskich mistrzów należących do Międzynarodowego Stowarzyszenia Karate (IKA) w 1994 r. W 2012 r. został uhonorowany poprzez nadanie tytułu shihan również przez dwie japońskie federacje: szermierki samurajskiej oraz międzynarodowej federacji samoobrony. W 2014 r. od Światowej Federacji Budo otrzymał tytuł hanshi – najwyższy tytuł trenerski w japońskich sztukach walki - budo[2]. W 1995 r. wybrany został prezesem Polskiego Stowarzyszenia Karate, w 2009 roku prezesem Europejskiego Stowarzyszenia Budō i wiceprezesem European Sports Chanbara Federation. Zorganizował wiele międzynarodowych zawodów m.in.: VII Puchar Świata Karate im. T. Kuboty (1997), European Kubota Cup (2007), I-III Międzynarodowe Battōdō Tai Kai (2005, 2006, 2009), Spochan Baltic Cup (2007), mecz towarzyski karate USA-Polska (1993), mecz towarzyski karate Ukraina-Polska (2005), Otwarte Mistrzostwa Polski Karate Gosoku-ryu (od 1993 r.). Na jego zaproszenie przyjechało do Polski wielu mistrzów budō m.in.: Giorgio Bortolin, Fumio Demura, Dario Gamba, Mitsuo Hataya, Kenichi Hosokawa, Takayuki Kubota, Rod Kuratomi, Val Mijailovic, Hideo Ochi[3][4], Tom Serrano, Tetsundo Tanabe, Yoji Yamanaka. Posiadacz bardzo wysokich stopni mistrzowskich nadanych mu przez japońskich mistrzów m.in.: 8. dan karate (2014)[5], 6. dan tameshigiri (2008), 5. dan battōdō (2005). Ekspert samoobrony i walki japońską okinawańską bronią.
Sztuki walki ćwiczą również jego żona Teresa i dwaj synowie: Michał i Jakub[6].
Książki[edytuj | edytuj kod]
Tomasz Piotrkowicz jest autorem następujących książek na temat sztuk walki:
- Tomasz Piotrkowicz: Karate - sztuka samoobrony. Część I. Kata. 1991. ISBN 83-900409-0-5.
- Tomasz Piotrkowicz: Podręcznik karate. wyd. I 1994. ISBN 83-900409-1-3.
- Tomasz Piotrkowicz: Kumite nie tylko dla czarnych pasów. 1997. ISBN 83-900409-5-6.
- Tomasz Piotrkowicz: Podręcznik karate. wyd. II zmienione 1998. ISBN 83-900409-6-4.
- Tomasz Piotrkowicz: Podręcznik szermierki samurajskiej battodo. wyd. I 2005. ISBN 83-900409-4-8.
- Tomasz Piotrkowicz: Podręcznik szermierki samurajskiej battodo. wyd. II zmienione 2009. ISBN 978-83-900409-8-1.
- Tomasz Piotrkowicz: Kenjutsu podręcznik walki mieczem katana (książka z DVD). 2010. ISBN 978-83-900409-4-3.
Jest też wydawcą i redaktorem polskiej edycji książki Jose M. Fraguasa pt. Legendarni mistrzowie karate (tytuł oryginału Karate masters vol. I, II, III).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ http://www.battodo.pl/index.php/mistrzowie-budo/shihan-piotrkowicz/
- ↑ Informacja o nadaniu tytułu hanshi. karate.com.pl.
- ↑ Wywiad z Hideo Ochi
- ↑ news telewizyjny o przyjeździe mistrza Hideo OchiPolsat Sport 1998
- ↑ Informacja o nadaniu 8. dana przez Takemasa Okuyama. (pol.).
- ↑ Tameshigiri rodziny Piotrkowiczów