Tomasz Schramm
 Tomasz Schramm w Senacie RP (2012) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1949 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia powszechna XIX–XX wieku | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1977 – historia |
| Habilitacja |
1988 – historia |
| Profesura |
4 listopada 1999 |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach – 2016 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu |
| Okres zatrudn. |
od 1972 |
| Odznaczenia | |
    
| |
| Strona internetowa | |
Tomasz Jan Schramm (ur. 22 listopada 1949 w Poznaniu) – polski historyk, specjalizujący się w historii najnowszej, profesor nauk humanistycznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Ryszarda Wiktora Schramma. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Przez całą karierę naukową związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracę na tej uczelni rozpoczął w 1976[1], doszedł na niej do stanowiska profesora zwyczajnego. Był uczniem profesora Janusza Pajewskiego. Magisterium uzyskał w 1971, zaś stopień naukowy doktora w 1977[2]. Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1988 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Francuskie misje wojskowe w państwach Europy Środkowej 1919–1938[3]. Tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał 4 listopada 1999[3][4].
W latach 1990–1996 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Historycznego UAM, a od 1984 do 1987 i od 1996 do 2008 wicedyrektora Instytutu Historii UAM. Został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1993), Commission d’Histoire des Relations Internationales (1993), wiceprzewodniczącym Association Internationale d'Histoire Contemporaine de'l Europe (2000), członkiem prezydium Polskiego Towarzystwa Historycznego (2004) i przewodniczącym uniwersyteckiej komisji dyscyplinarnej dla nauczycieli akademickich (2008). Był członkiem senatu UAM, a także przewodniczącym senackiej komisji rozwoju UAM (2005–2008)[5].
Został wybrany na członka Komitetu Nauk Historycznych PAN na kadencję 2020–2023[6].
Członek powołanej przy UAM trzyosobowej komisji historycznej, badającej stopień inwigilacji środowiska uczelni przez Służbę Bezpieczeństwa. W latach 80. związany był z ruchem solidarnościowym i z tego względu inwigilowany. W 1990 sekretarz uniwersyteckiego Komitetu Obywatelskiego[5]. W 2005 ujawnił odnalezienie w teczce założonej mu przez funkcjonariuszy SB meldunków tajnego współpracownika o pseudonimie Leński, którym – po odtajnieniu danych na jego prośbę przez Instytut Pamięci Narodowej – okazał się Dariusz Matelski[7].
W 1997 był pierwszym polskim zdobywcą Góry Newtona na Spitsbergenie (wraz z Wojciechem Jazdonem, Wojciechem Moskalem i Andrzejem Śmiałym)[8]. W 1999 wraz z Andrzejem Śmiałym był pierwszym polskim zdobywcą góry Monte San Valentín w chilijskiej części Patagonii[9]. W tym samym roku został wraz z Andrzejem Śmiałym nominowany do nagrody Kolosy za przejście, jako pierwsi Polacy, przez Lądolód Patagoński Południowy z laguny San Rafael do jeziora Fiero w Ameryce Południowej[10].
W 2006 został konsulem honorowym Republiki Francuskiej, a w 2009 wiceprezesem polskiego oddziału The Explorers Club[11][5]. W 2010 otrzymał tytuł honorowego profesora Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[12]. W 2016 Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach nadał mu tytuł doctora honoris causa[13].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Monografie
- Historycy francuscy o genezie Wielkiej Wojny, Poznań 1984.
- Francuskie misje wojskowe w państwach Europy Środkowej: 1919–1939, Poznań 1987, ISBN 83-232-0033-5.
- Wygrać Polskę: 1914–1918, Warszawa 1989, ISBN 83-03-02730-1.
- Historia powszechna – wiek XX, Poznań 1998, ISBN 83-86138-51-3.
- Tożsamość Europy a chrześcijaństwo, Poznań 2005, ISBN 83-7015-820-X.
- Redakcja naukowa
- L’Europe au XXe siècle. Eléments pour un bilan, Poznań 2000.
- Problemy narodowościowe Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i XX w., Poznań 2002.
- Poczet rektorów Almae Matris Posnaniensis, Poznań 2004.
- 1956. European and Global Perspective, Leipzig 2006.
- Instytut Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1956–2006, Poznań 2006.
- Janusz Pajewski – człowiek i uczony, Poznań 2007.
- Formation et décomposition des États en Europe au 20e siècle. Formation and Disintegration of European States in the 20th Century, Bruksela 2012.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 2019: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski nadany przez prezydenta Andrzeja Dudę[14][15]
- 2011: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski nadany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego[16]
- 2005: Medal Komisji Edukacji Narodowej
- 2016: Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (Francja)[17]
- 2001: Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Instytut Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1956–2006. Bohdan Lapis, Tomasz Schramm, Rafał Witkowski, Ryszard Wryk (red.). Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, s. 185. ISBN 83-7177-488-5.
- ↑ Kielce. Prof. Tomasz Schramm doktorem h.c. Uniwersytetu Jana Kochanowskiego. pap.pl, 18 marca 2016. [dostęp 2021-10-04].
- ↑ a b Prof. dr hab. Tomasz Schramm, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-01-11].[martwy link]
- ↑ Nominacje profesorskie. prezydent.pl, 15 lutego 2000. [dostęp 2016-08-05].
- ↑ a b c Prof. dr hab. Tomasz Schramm. amu.edu.pl. [dostęp 2016-08-06].
- ↑ Komitet Nauk Historycznych PAN. pan.pl, luty 2020. [dostęp 2020-03-02].
- ↑ Piotr Bojarski: Poznań. Paradoks lustracyjny na UAM. wyborcza.pl, 20 marca 2007. [dostęp 2015-03-24].
- ↑ Polacy na lodowej pustyni Svalbardu, czyli wyprawa do Ziemi Torella. off.sport.pl, 28 marca 2012. [dostęp 2016-08-06].
- ↑ Andrzej Śmiały: Desperados. Katowice: Wyd. Kos, 2014.
- ↑ Laureaci Kolosów. kolosy.org. [dostęp 2016-08-06].
- ↑ Członkowie Polskiego Oddziału The Explorers Club. explorersclub.itprodesign.pl. [dostęp 2016-08-06].
- ↑ Profesorowie honorowi UMCS. umcs.pl. [dostęp 2016-08-05].
- ↑ Daniel Lenart: Profesor Tomasz Schramm doktorem honoris causa UJK. radio.kielce.pl, 17 marca 2016. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 września 2019 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2019 r. poz. 1087).
- ↑ Odznaczenia dla zasłużonych historyków. prezydent.pl, 18 września 2019. [dostęp 2019-09-18].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131).
- ↑ Uroczystość wręczenia odznaczeń. ambafrance-pl.org, 7 września 2016. [dostęp 2016-10-02].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. Tomasz Schramm, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-01-11].[martwy link]
- Kto jest kim w Polsce, edycja IV (zespół redakcyjny Beata Cynkier i inni), Polska Agencja Informacyjna S.A., Warszawa 2001, s. 840.
- Absolwenci Wydziału Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Członkowie Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów
- Członkowie Komitetu Nauk Historycznych PAN
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Członkowie Polskiego Towarzystwa Historycznego
- Członkowie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk
- Członkowie The Explorers Club
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
- Konsulowie honorowi w III Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Poznaniu
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Polacy odznaczeni Orderem Narodowym Zasługi (Francja)
- Polacy odznaczeni Orderem Palm Akademickich
- Polscy historycy
- Polscy podróżnicy i odkrywcy
- Wykładowcy Wydziału Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Urodzeni w 1949