Tomasz Sikora (biathlonista)

Tomasz Sikora
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1973 ; Wodzisław Śląski
Klub	AZS-AWF Katowice
Wzrost	182 cm
Debiut w PŚ	4.03 1993, Lillehammer; (42. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	6.03 1993, Lillehammer; (30. miejsce - sprint)
Pierwsze podium w PŚ	9.12 1993, Badgastein; (3. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	16.02 1995, Anterselva; (bieg indywidualny)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	Uniwersjada
	Puchar Świata
2. miejsce ;	2008/2009
	Puchar Świata (sprint)
Mała kryształowa kula ;	2005/2006
2. miejsce ;	2008/2009
	Puchar Świata (bieg indywidualny)
3. miejsce ;	2003/2004
	Puchar Świata (bieg masowy)
3. miejsce ;	2005/2006
	Puchar Świata (bieg pościgowy)
3. miejsce ;	2008/2009
	Zakończenie kariery: 2012 r.
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Tomasz Wacław Sikora (ur. 21 grudnia 1973 w Wodzisławiu Śląskim) – polski biathlonista, uczestnik igrzysk olimpijskich 1994, 1998, 2002, 2006 i 2010, srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata, wielokrotny medalista mistrzostw Europy i wielokrotny medalista mistrzostw Polski. Należy do grona biathlonistów, którzy w zawodach Pucharu Świata wygrali we wszystkich konkurencjach indywidualnych (bieg indywidualny, sprint, bieg pościgowy, bieg masowy). Uznawany jest za najlepszego polskiego biathlonistę^[1]. W latach 2015-2017 był trenerem reprezentacji Polski w biathlonie^[1].

10 stycznia 2009 r. jako pierwszy w historii Polak został liderem klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Został wybrany najlepszym biathlonistą 2009 r., w głosowaniu trenerów drużyn narodowych^[2]. Od listopada 2009 reprezentował klub AZS AWF Katowice (poprzednio był zawodnikiem NKS Dynamit Chorzów).

Ukończył kierunek Zarządzanie Sportem i Turystyką na AWF w Katowicach.

Ma córkę Natalię (1998) oraz syna Bartosza (2004). Jest honorowym obywatelem Wodzisławia Śląskiego.

25 marca 2012 r. podczas mistrzostw Polski w Biathlonie 2012 ogłosił zakończenie sportowej kariery^[3].

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy zetknął się z biathlonem w amatorskim klubie UKS "Strzał" Wodzisław, działającym przy szkole podstawowej nr 21 w wodzisławskiej dzielnicy Radlin II do której uczęszczał. Tam ówczesny dyrektor szkoły Waldemar Miozga uczył go biegania na nartach^[4]. Profesjonalny biathlon zaczął uprawiać w 15. roku życia w klubie SKS Ryfama Rybnik, a jego pierwszym trenerem był Serafin Janik. W tym klubie trenował od 1988 do 1993, po czym przeniósł się do Biathlonu Chorzów, gdzie trenował do 1995. Kolejną drużyną był Dynamit Chorzów.

W 1992 dwukrotnie zdobył złoty medal mistrzostw polski juniorów. Dobre wyniki spowodowały, że trafił do reprezentacji Polski trenowanej przez Aleksandra Wierietielnego. Pierwszy międzynarodowy sukces odniósł rok później, zdobywając wicemistrzostwo świata juniorów w Ruhpolding w sprincie^[5].

Debiut w Pucharze Świata przypadł na bieg indywidualny w norweskim Lillehammer. Zajął w nim 42. miejsce, pudłując jeden raz na pierwszej pętli. Do zwycięzcy, Włocha Wilfrieda Pallhubera stracił 4:39,5 minuty^[6]. Kolejny start zaliczył w sprincie, gdzie był 30. Również w tym biegu Sikora pomylił się raz na strzelnicy^[7]. W tym sezonie nie startował już w Pucharze Świata.

9 grudnia 1993 roku stanął po raz pierwszy na podium Pucharu Świata. W biegu indywidualnym w austriackim Bad Gastein był trzeci. Do zwycięzcy Siergieja Tarasowa stracił 1:40,8 minuty^[8]. Po tym sukcesie przyszedł kryzys formy. W sprincie był 50^[9]. W słoweńskiej Pokljuce w biegu indywidualnym był 81^[10], a zawody w sprincie ukończył na 75. miejscu^[11].

W 1994 roku została rozegrana pierwsza edycja tych zawodów, w fińskim Kontiolahti. Tomasz Sikora wywalczył wraz z drużyną (Wiesław Ziemianin, Jan Ziemianin, Jan Wojtas) wicemistrzostwo. W tym samym roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w sprincie z trzema pomyłkami na strzelnicy. W sztafecie zajął wraz z drużyną (Jan Ziemianin, Jan Wojtas, Wiesław Ziemianin) 8. miejsce.

Dalsza kariera[edytuj | edytuj kod]

16 lutego 1995 roku jako pierwszy w historii Polak, zdobył złoty medal mistrzostw świata wygrywając bieg indywidualny na mistrzostwach świata w Anterselvie. Ukończył bieg w czasie 1:01:36,0, bez karnej minuty i wyprzedził Norwega Jona Åge Tylduma i Olega Ryżenkowa z Białorusi. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Osrblie zdobył wraz z Wiesławem Ziemianinem, Janem Ziemianinem, Wojciechem Kozubem brązowy medal w biegu drużynowym. W tym samym roku podczas mistrzostw Europy w Windischgarsten zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym na 20 kilometrów^[12]. W 1998 roku trenerem kadry został Jurij Albers i pod jego opieką Sikora w 1999 zdobył dwa złote medale podczas zimowej uniwersjady w słowackim Popradzie. Pierwszy w sprincie na 10 km, a drugi w biegu na dochodzenie^[13]. W 2000 roku na mistrzostwach Europy w Zakopanem zdobył złoty medal w biegu pościgowym i srebrny w sztafecie.

Następnie wywalczył srebrny medal w biegu pościgowym na mistrzostwach świata w Oberhofie w 2004 roku. Rozdzielił tam na podium Francuza Raphaëla Poirée i Ole Einara Bjørndalena z Norwegii. W sezonie 2003/2004 zajął też trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej biegu indywidualnego (w klasyfikacji generalnej był siódmy).

Na rozgrywanych w 2006 roku igrzyskach olimpijskich w Turynie zdobył srebrny medal w biegu masowym, przegrywając o 6,3 sekundy z Michaelem Greisem. Trzecie miejsce zajął Ole Einar Bjørndalen. W sezonie 2005/2006 wygrał klasyfikację końcową sprintu przed Bjørndalenem i Poirée, jednocześnie zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji biegu masowego. W klasyfikacji generalnej Sikora był czwarty, 69 punktów za trzecim w klasyfikacji Niemcem Svenem Fischerem. Rok później zwyciężył w sprincie na mistrzostwach Europy w Bansku, zdobywając tym samym dwunasty medal tej imprezy (szósty złoty).

10 stycznia 2009 po biegu sprinterskim w Oberhofie, w którym zajął 3. miejsce, został pierwszym Polakiem w historii prowadzącym w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w biathlonie. Sezon 2008/2009 zakończył na 2. pozycji, będąc pierwszym polskim biathlonistą w historii, który zajął miejsce na podium w klasyfikacji generalnej PŚ. Uległ jedynie Bjørndalenowi, a wyprzedził jego rodaka - Emila Hegle Svendsena. W tym samym sezonie był też drugi w klasyfikacji sprintu i trzeci w klasyfikacji biegu pościgowego.

Sezon 2010/2011 rozpoczął od wystawienia na aukcję charytatywną srebrnego medalu olimpijskiego zdobytego w Turynie, chcąc tym samym pomóc młodemu polskiemu biathloniście, Tomaszowi Dudkowi, który postrzelił się podczas treningu. Medal został zakupiony przez firmę Viessmann – sponsora strategicznego Polskiego Związku Biathlonu za kwotę 55500 złotych. Podczas uroczystości 40-lecia katowickiego AWF Tomasz Sikora przekazał matce Tomasza Dudka czek na jego rehabilitację^[14]. 12 lutego Sikora jedyny raz w sezonie stanął na podium Pucharu Świata, zajmując drugie miejsce w biegu masowym w Fort Kent. Polak na strzelnicy się nie pomylił. Uplasował się tam za Francuzem Martinem Fourcade'em i Norwegiem Tarjei Bø.

Był również brązowym medalistą mistrzostw świata w biathlonie letnim w sztafecie (1998 Osrblie – z partnerami: G. Grzywą, W. Kozubem, K. Urbaniakiem. 7-krotny medalista uniwersjady: Poprad 1999: 1. miejsce (10 km), 2. miejsce (20 km), 1. miejsce (dochodzenie); Zakopane 2001: 1. miejsce (10 km), 1. miejsce (20 km), 1. miejsce (dochodzenie), 3. miejsce (4 × 7,5 km).

Od 26 stycznia 2011 do 30 kwietnia 2011 roku pełnił obowiązki tymczasowego trenera polskiej kadry mężczyzn w biathlonie. Na tym stanowisku zastąpił Jona Arne Enevoldsena.

Po zakończeniu kariery sportowej[edytuj | edytuj kod]

25 marca 2012 r. podczas Mistrzostw Polski w Biathlonie 2012 ogłosił zakończenie sportowej kariery^[3].

Początkowo Sikora został trenerem kadry młodzieżowej, a w latach 2015-2017 był trenerem kadry narodowej w biathlonie^[1].

W 2015 został odznaczony brązowym medalem Międzynarodowej Unii Biathlonu^[15]. Był członkiem Polskiego Związku Biathlonu.

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku^[16].

Tomasz Sikora interesuje się piłką nożną i kibicuje Realowi Madryt oraz Odrze Wodzisław Śląski, na której meczach wielokrotnie bywał. Przez władze klubu został uhonorowany okolicznościową koszulką z numerem 10 i swoim nazwiskiem.

Od 2019 roku jest ekspertem i komentatorem Eurosportu^[17]. W tej stacji podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2020 komentował strzelectwo^[18].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1994	Lillehammer	–	32.	nd.	nd.	8.	nd.	nd.
1998	Nagano	47.	28.	nd.	nd.	5.	nd.	nd.
2002	Salt Lake City	46.	31.	25.	nd.	9.	nd.	nd.
2006	Turyn	21.	19.	18.	2.	13.	nd.	nd.
2010	Vancouver	–	7.	29.	11.	11.	nd.	nd.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1995	Anterselva	1.	29.	nd.	nd.	7.	nd.	nd.
1996	Ruhpolding	6.	15.	nd.	nd.	7.	nd.	nd.
1997	Osrblie	28.	17.	21.	nd.	6.	nd.	nd.
1998	Pokljuka/Hochfilzen	nd.	nd.	14.	nd.	nd.	nd.	nd.
1999	Kontiolahti/Oslo	14.	59.	–	–	14.	nd.	nd.
2000	Oslo/Lahti	32.	21.	47.	18.	11.	nd.	nd.
2001	Pokljuka	18.	15.	16.	20.	6.	nd.	nd.
2002	Oslo	nd.	nd.	nd.	25.	nd.	nd.	nd.
2003	Chanty-Mansyjsk	9.	11.	7.	14.	–	nd.	nd.
2004	Oberhof	2.	17.	6.	4.	11.	nd.	nd.
2005	Hochfilzen	5.	9.	10.	5.	8.	nd.	nd.
2005	Chanty-Mansyjsk	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	8.	nd.
2006	Pokljuka	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	8.	nd.
2007	Anterselva	21.	5.	7.	21.	13.	11.	nd.
2008	Östersund	30.	11.	11.	21.	17.	6.	nd.
2009	Pjongczang	9.	16.	4.	6.	13.	8.	nd.
2012	Ruhpolding	37.	54.	51.	–	22.	13.	nd.

Rok	Miejscowość	Bieg drużynowy
1995	Anterselva	18.
1996	Ruhpolding	?
1997	Osrblie	3.
1998	Hochfilzen	5.

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Rok	Miejscowość	Konkurencje
Rok	Miejscowość	IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1994	Kontiolahti	10.	10.	nd.	nd.	2.	nd.	nd.
1997	Windischgarsten	2.	4.	nd.	nd.	4.	nd.	nd.
2000	Kościelisko	12.	4.	1.	nd.	2.	nd.	nd.
2001	Haute Maurienne	30.	4.	7.	nd.	2.	nd.	nd.
2002	Kontiolahti	2.	3.	4.	nd.	9.	nd.	nd.
2004	Mińsk	1.	2.	1.	nd.	3.	nd.	nd.
2007	Bansko	4.	1.	1.	nd.	10.	nd.	nd.
2008	Nové Město	1.	–	–	nd.	–	nd.	nd.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce
1993/1994	43.
1994/1995	16.
1995/1996	27.
1996/1997	41.
1997/1998	33.
1998/1999	57.
1999/2000	24.
2000/2001	26.
2001/2002	34.
2002/2003	9.
2003/2004	7.
2004/2005	12.
2005/2006	4.
2006/2007	18.
2007/2008	12.
2008/2009	2.
2009/2010	18.
2010/2011	29.
2011/2012	72.

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2011/2012	-	-	-	-
2010/2011	-	1	-	1
2009/2010	-	-	1	1
2008/2009	1	1	4	6
2007/2008	2	1	-	3
2006/2007	-	-	-	-
2005/2006	1	3	-	4
2004/2005	-	-	2	2
2003/2004	-	2	1	3
2002/2003	-	-	-	-
2001/2002	-	-	-	-
2000/2001	-	-	-	-
1999/2000	-	-	-	-
1998/1999	-	-	-	-
1997/1998	-	-	-	-
1996/1997	-	-	-	-
1995/1996	-	-	-	-
1994/1995	1	1		2
1993/1994	-	-	1	1
suma	5	9	9	23

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Pudła	Czas biegu	Przypisy
1.	16 lutego	1995	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	0+0+0+0	1:01:36,0	MŚ
2.	19 marca	2006	Kontiolahti	Bieg masowy na 15 km	0+0+1+0	42:51,23	–
3.	5 stycznia	2008	Oberhof	Sprint na 10 km	0+0	28:13,3	–
4.	9 marca	2008	Chanty-Mansyjsk	Bieg masowy na 15 km	0+0+0+1	41:20,88	–
5.	7 grudnia	2008	Östersund	Bieg pościgowy na 12,5 km	0+2+0+1	34:55,5	–

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	9 grudnia	1993	Badgastein	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+1+0+0	1:04:57,9	+1:40,8	Siergiej Tarasow
2.	8 grudnia	1994	Badgastein	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	54:51,2	+17,6	Władimir Draczow
3.	16 lutego	1995	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	1:01:36,0	–	–
4.	2 lutego	2004	Oberhof	Bieg indywidualny na 20 km	2.	1+0+0+0	51:37,9	+55,5	Raphaël Poirée
5.	11 marca	2004	Oslo	Sprint na 10 km	3.	0+0	24:03,8	+12,0	Lars Berger
6.	13 marca	2004	Oslo	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	2+0+1+1	35:48,7	+2,7	Raphaël Poirée
7.	9 grudnia	2004	Oslo	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+0	50:52,1	+1:05,1	Sven Fischer
8.	17 marca	2005	Chanty-Mansyjsk	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+1+1+0	36:00,9	+22,8	Ole Einar Bjørndalen
9.	25 lutego	2006	Turyn	Bieg masowy na 15 km	2.	0+0+0+1	47:20,0	+6,3	Michael Greis
10.	16 marca	2006	Kontiolahti	Sprint na 10 km	2.	0+0	23:52,9	+6,5	Carl Johan Bergman
11.	19 marca	2006	Kontiolahti	Bieg masowy na 15 km	1.	0+0+1+0	42:51,2	–	–
12.	25 marca	2006	Oslo	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	1+1+0+0	33:27,3	+5,6	Ole Einar Bjørndalen
13.	5 stycznia	2008	Oberhof	Sprint na 10 km	1.	0+0	28:13,3	–	–
14.	8 marca	2008	Chanty-Mansyjsk	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+0	35:50,4	+16,8	Emil Hegle Svendsen
15.	9 marca	2008	Chanty-Mansyjsk	Bieg masowy na 15 km	1.	0+0+0+1	41:20,8	–	–
16.	6 grudnia	2008	Östersund	Sprint na 10 km	2.	0+1	25:42,3	+12,7	Emil Hegle Svendsen
17.	7 grudnia	2008	Östersund	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	0+2+0+1	34:55,5	–	–
18.	13 grudnia	2008	Hochfilzen	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	1+0+0+2	35:46,3	+12,0	Emil Hegle Svendsen
19.	10 stycznia	2009	Oberhof	Sprint na 10 km	3.	1+0	25:49,5	+25,2	Maksim Czudow
20.	23 stycznia	2009	Anterselva	Sprint na 10 km	3.	0+0	24:52,5	+6,7	Emil Hegle Svendsen
21.	21 marca	2009	Trondheim	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+1+1+0	33:36,3	+25,3	Ole Einar Bjørndalen
22.	10 stycznia	2010	Oberhof	Bieg masowy na 15 km	3.	0+0+1+2	38:57,3	+1:40,6	Ole Einar Bjørndalen
23.	13 marca	2011	Fort Kent	Bieg masowy na 15 km	2.	0+0+0+0	39:48,9	+3,1	Martin Fourcade

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

SP	PU	SP	PU	IN	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	IN	SP	MS	SP	PU	IN	MS	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	MS	punkty
Sezon 2003/2004
19	55	28	11	9	6	7	28	11	21	28	10	4	17	4	17	6	2	4	-	-	-	-	-	3	2	C	516
Sezon 2004/2005
SP	PU	IN	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	SP	PU	IN	SP	PU	IN	SP	SP	PU	MS	SP	PU	IN	MS	SP	PU	MS	punkty
14	24	3	11	23	9	6	6	15	DNS	23	25	11	12	DNS	-	-	-	-	-	9	10	5	5	9	3	5	508
Sezon 2005/2006
SP	PU	IN	SP	IN	SP	PU	SP	MS	SP	PU	SP	PU	MS	IN	SP	PU	MS	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	MS	punkty
9	15	10	7	44	16	DNS	13	22	35	24	8	6	9	21	19	18	2	5	5	2	20	1	5	2	15	606
Sezon 2006/2007
IN	SP	PU	SP	PU	SP	SP	SP	PU	SP	MS	SP	PU	MS	SP	PU	IN	MS	IN	SP	PU	IN	PU	MS	SP	PU	MS	punkty
35	44	22	24	11	13	29	27	18	8	12	36	12	18	5	7	21	21	7	12	DNF	8	38	5	-	-	-	376
Sezon 2007/2008
IN	SP	PU	SP	PU	IN	SP	SP	MS	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	IN	MS	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	MS	punkty
10	11	11	7	24	16	-	1	17	47	-	53	-	12	11	11	30	21	24	7	19	2	1	16	27	12	461
Sezon 2008/2009
IN	SP	PU	SP	PU	IN	SP	SP	MS	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	IN	MS	IN	SP	SP	PU	MS	SP	PU	MS	punkty
12	2	1	4	3	19	8	3	14	12	8	3	4	7	16	4	9	6	11	15	13	3	16	18	9	9	870
Sezon 2009/2010
IN	SP	SP	PU	IN	SP	PU	SP	MS	SP	MS	IN	SP	PU	SP	PU	IN	MS	SP	PU	SP	PU	MS	SP	MS	punkty
71	14	72	-	6	43	16	30	3	-	-	14	11	6	29	18	7	11	19	11	42	DNS	17	-	-	421
Sezon 2010/2011
IN	SP	PU	SP	PU	IN	SP	SP	MS	IN	SP	PU	SP	MS	SP	PU	SP	PU	MS	SP	PU	IN	MS	SP	PU	MS	punkty
5	30	-	32	17	8	21	-	-	17	-	-	50	17	18	17	42	13	2	-	-	-	-	-	-	-	315
Sezon 2011/2012
IN	SP	PU	SP	PU	SP	PU	SP	MS	IN	SP	PU	SP	MS	SP	PU	MS	SP	PU	SP	PU	IN	MS	SP	PU	MS	punkty
24	72	-	33	42	46	34	72	-	67	90	-	50	-	-	-	-	-	-	54	51	37	-	44	DNF	-	36
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 – – zawodnik nie wystartował q – zawodnik nie zakwalifikował się do wyścigu DNS – zawodnik został zgłoszony, ale nie wystartował DNF – zawodnik nie ukończył biegu C – bieg anulowany LAP – zawodnik został zdublowany (PU i MS)
SP – sprint IN – bieg indywidualny PU – bieg pościgowy MS – bieg masowy

Statystyki strzeleckie[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Celność	Trafionych
1998/1999	82%	164/198
1999/2000	84%	357/421
2000/2001	85%	322/376
2001/2002	85%	302/355
2002/2003	85%	317/372
2003/2004	81%	316/386
2004/2005	87%	312/356
2005/2006	84%	391/463
2006/2007	82%	355/428
2007/2008	84%	344/407
2008/2009	84%	393/467
2009/2010	85%	275/323
2010/2011	89%	230/256
2011/2012	84%	177/210

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2012^[19]; uroczystość dekoracji miała miejsce 3 maja 2012^[20]
Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” – 2006^[21]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Tomasz Bochenek: Tomasz Sikora trenerem w pierwszej reprezentacji. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2015-11-18].
↑ Iga Rynglewska: Sikora biathlonistą roku!. [w:] PAP [on-line]. biathlon.pl, 2009-10-27. [dostęp 2009-10-30]. (pol.).
↑ ^a ^b Sebastian Krystek: Sikora zakończył karierę. [w:] własne [on-line]. biathlon.pl, 2012-03-25. [dostęp 2012-03-25]. (pol.).
↑ Działalność Uczniowskiego Klubu Sportowego „ Strzał Wodzisław” przy Szkole Podstawowej nr 21 w Wodzisławiu Śląskim. uksstrzalwodzislaw.pl. [dostęp 2013-07-23]. (pol.).
↑ Ludzie Wprost – Tomasz Sikora. ludzie.wprost.pl. [dostęp 2009-12-14]. (pol.).
↑ Puchar Świata w Lillehammer 1993 (indyw.). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).
↑ Puchar Świata w Lillehammer 1993 (sprint). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).
↑ Puchar Świata w Badgastein 1993 (indyw.). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).
↑ Puchar Świata w Badgastein 1993 (sprint). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).
↑ Puchar Świata w Pokljuka 1993 (indyw.). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).
↑ Puchar Świata w Pokljuka 1993 (sprint). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).
↑ Medaliści mistrzostw europy w biegu indywidualnym. [dostęp 2009-12-15]. (ang.).
↑ AZS: Polskie medale zimowych uniwersjad. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).
↑ Sebastian Krystek: 55 tysięcy za medal Sikory. biathlon.pl. [dostęp 2010-12-02].
↑ Sebastian Krystek: Medale dla Sikory i Waśkiewicza. biathlon.pl. [dostęp 2015-11-18].
↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].
↑ Tomasz Sikora został stałym ekspertem Eurosportu [online], Onet Sport, 15 listopada 2019 [dostęp 2022-02-12] (pol.).
↑ Komentatorski dream team Eurosportu na Igrzyska Olimpijskie Tokio 2020 [online], Media2.pl [dostęp 2022-02-12] (pol.).
↑ M.P. z 2012 r. poz. 775 – pkt 1.
↑ Odznaczenia z okazji Święta 3 Maja. prezydent.pl, 2012-05-03. [dostęp 2013-02-10].
↑ Sekretarz Stanu w MON Aleksander Szczygło wręczył Tomaszowi Sikorze Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju. wp.mil.pl, 2006-03-30. [dostęp 2011-09-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Profil na stronie IBU. data.biathlonworld.com. [dostęp 2019-10-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Sikora. skisport365.com. [dostęp 2019-10-10]. (ang.).
Tomasz Sikora Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-05] (ang.).
Sikora Tomasz Wacław [online], Polski Komitet Olimpijski [dostęp 2019-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-14] (pol.).

[trener-1] Tomasz Bochenek: Tomasz Sikora trenerem w pierwszej reprezentacji. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2015-11-18].

[2] Iga Rynglewska: Sikora biathlonistą roku!. [w:] PAP [on-line]. biathlon.pl, 2009-10-27. [dostęp 2009-10-30]. (pol.).

[biathlon.pl-3] Sebastian Krystek: Sikora zakończył karierę. [w:] własne [on-line]. biathlon.pl, 2012-03-25. [dostęp 2012-03-25]. (pol.).

[4] Działalność Uczniowskiego Klubu Sportowego „ Strzał Wodzisław” przy Szkole Podstawowej nr 21 w Wodzisławiu Śląskim. uksstrzalwodzislaw.pl. [dostęp 2013-07-23]. (pol.).

[5] Ludzie Wprost – Tomasz Sikora. ludzie.wprost.pl. [dostęp 2009-12-14]. (pol.).

[6] Puchar Świata w Lillehammer 1993 (indyw.). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).

[7] Puchar Świata w Lillehammer 1993 (sprint). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).

[8] Puchar Świata w Badgastein 1993 (indyw.). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).

[9] Puchar Świata w Badgastein 1993 (sprint). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).

[10] Puchar Świata w Pokljuka 1993 (indyw.). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).

[11] Puchar Świata w Pokljuka 1993 (sprint). [dostęp 2009-12-16]. (ang.).

[12] Medaliści mistrzostw europy w biegu indywidualnym. [dostęp 2009-12-15]. (ang.).

[13] AZS: Polskie medale zimowych uniwersjad. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).

[14] Sebastian Krystek: 55 tysięcy za medal Sikory. biathlon.pl. [dostęp 2010-12-02].

[15] Sebastian Krystek: Medale dla Sikory i Waśkiewicza. biathlon.pl. [dostęp 2015-11-18].

[16] Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].

[17] Tomasz Sikora został stałym ekspertem Eurosportu [online], Onet Sport, 15 listopada 2019 [dostęp 2022-02-12] (pol.).

[18] Komentatorski dream team Eurosportu na Igrzyska Olimpijskie Tokio 2020 [online], Media2.pl [dostęp 2022-02-12] (pol.).

[19] M.P. z 2012 r. poz. 775 – pkt 1.

[20] Odznaczenia z okazji Święta 3 Maja. prezydent.pl, 2012-05-03. [dostęp 2013-02-10].

[21] Sekretarz Stanu w MON Aleksander Szczygło wręczył Tomaszowi Sikorze Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju. wp.mil.pl, 2006-03-30. [dostęp 2011-09-19].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

Złoto	1972 Wojciech Fortuna (skoki narciarskie) 2010 Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie) 2014 Zbigniew Bródka (łyżwiarstwo szybkie) Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie) Kamil Stoch (skoki narciarskie) (dwukrotnie) 2018 Kamil Stoch (skoki narciarskie)
Srebro	1960 Elwira Seroczyńska (łyżwiarstwo szybkie) 2002 Adam Małysz (skoki narciarskie) 2006 Tomasz Sikora (biathlon) 2010 Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie) Adam Małysz (skoki narciarskie) (dwukrotnie) 2014 drużyna: Katarzyna Bachleda-Curuś – Natalia Czerwonka – Katarzyna Woźniak – Luiza Złotkowska (łyżwiarstwo szybkie)
Brąz:	1956 Franciszek Gąsienica Groń (kombinacja norweska) 1960 Helena Pilejczyk (łyżwiarstwo szybkie) 2002 Adam Małysz (skoki narciarskie) 2006 Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie) 2010 Justyna Kowalczyk (biegi narciarskie) drużyna: Katarzyna Bachleda-Curuś – Katarzyna Woźniak – Luiza Złotkowska (łyżwiarstwo szybkie) 2014 drużyna: Zbigniew Bródka – Konrad Niedźwiedzki – Jan Szymański (łyżwiarstwo szybkie) 2018 drużyna: Stefan Hula – Dawid Kubacki – Maciej Kot – Kamil Stoch (skoki narciarskie) 2022 Dawid Kubacki (skoki narciarskie)