Tommaso Pasquale Gizzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tommaso Pasquale Gizzi
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

22 września 1787
Ceccano

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 1849
Lenola

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

1846-1847

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

27 maja 1809

Prezbiterat

2 września 1810

Sakra biskupia

21 kwietnia 1839

Kreacja kardynalska

12 lipca 1841
Grzegorz XVI

Kościół tytularny

Santa Pudenziana

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 kwietnia 1839

Konsekrator

Giacomo Filippo Fransoni

Współkonsekratorzy

Giuseppe Maria Vespignani
Ignazio Giovanni Cadolini

Tommaso Pasquale Gizzi (ur. 22 września 1787 w Ceccano, zm. 3 czerwca 1849 w Lenoli[1]) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze szlacheckiej rodziny, był synem burmistrza Ceccano, Nicola Gizzi i Cecilii Ciavaglii[1]. Studiował w teologię i filozofię w Ferentino, a następnie w Rzymie, gdzie w 1817 uzyskał doktorat utroque iure[1]. W międzyczasie, 27 maja 1809 przyjął święcenia diakonatu, a 2 września 1810 – prezbiteratu[2]. Przez kilka lat pełnił posługę kapłańską, a w 1814 uciekł wraz z rodziną do Rzymu, by uniknąć oskarżeń o współpracę z Francuzami[1]. Wkrótce potem rozpoczął pracę dyplomatyczną w Kurii Rzymskiej i w 1820 został pracownikiem nuncjatury apostolskiej w Szwajcarii[1]. W 1828 przeniósł się do Monachium, a rok później do Turynu[1]. Po powrocie do Rzymu w 1835 został wysłany wraz z kardynałem Gabrielem della Genga Sermattei do Wiednia, by pogratulować Ferdynandowi I elekcji[1]. Wkrótce potem został mianowany internuncjuszem apostolskim w Belgii i udał się do Brukseli[1]. Dwa lata później, w 1837 został wezwany do Rzymu i został delegatem papieża w Ankonie[1].

18 lutego 1839 został wybrany arcybiskupem tytularnym Teb, a sakrę przyjął 21 kwietnia[2]. Miesiąc później, 31 maja został nuncjuszem apostolskim w Szwajcarii[2]. Pełnił tę funkcję przez trzy lata, kiedy to 21 kwietnia 1841 został nuncjuszem na Sardynii[1]. 12 lipca 1841 został kreowany kardynałem in pectore[2]. Z powodu słabego zdrowia, we wrześniu 1843 został odwołany z misji dyplomatycznej i powrócił do rodzinnego Ceccano[1]. 22 stycznia 1844 jego promocja kardynalska została opublikowana i otrzymał on tytuł prezbitera Santa Pudenziana[2]. Od 1844 do 1846 pełnił funkcję legata papieskiego w Forlì[1]. 8 sierpnia 1846 został mianowany sekretarzem stanu[2]. Zrezygnował z funkcji w Kurii 5 lipca 1847 i powrócił do Loreto, a potem do Ceccano[1]. Zmarł na udar mózgu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Gizzi, Tommaso Pasquale. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).
  2. a b c d e f Tommaso Pasquale Cardinal Gizzi. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).