Tor teletransmisyjny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tor teletransmisyjny – kabel rozważany w kategoriach obwodu elektrycznego, wykorzystywany wraz z urządzeniami teletransmisyjnymi do tworzenia kanałów telekomunikacyjnych. Przydatność toru teletransmisyjnego do tworzenia kanału telekomunikacyjnego jest w pierwszej mierze uzależniona od jego impedancji falowej[1].

Równanie określające impedancję falową toru teletransmisyjnego jest wyznaczane z modelu linii długiej. W transmisji analogowej jest istotne, aby impedancja falowa linii nie zmieniała się wraz ze zmianą częstotliwości sygnału, gdyż w przeciwnym przypadku sygnał zostanie zniekształcony. Zniekształcenia sygnału są spowodowane tym, że jego różne częstotliwości składowe są opóźniane oraz wzmacniane w różnym stopniu (rys. 3 ilustruje zniekształcenia tego typu — sygnał odbierany nie przypomina sygnału nadanego). Jeżeli natomiast impedancja falowa linii jest stała, wtedy wszystkie częstotliwości składowe sygnału będę tłumione oraz opóźniane w takim samym stopniu, a przebieg sygnału odbieranego będzie w pełni pokrywać się z przebiegiem sygnału nadawanego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Bielsku-Białej. [dostęp 2013-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-20)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]