Torpeda Mark 24 Tigerfish
| |
| Historia | |
| Lata używania |
1979-(2000-2004) |
|---|---|
| Dane techniczne | |
| Długość |
6,5 m |
| Średnica |
533 mm |
| Masa |
1550 kg |
| Napęd |
Elektryczny |
| Zasięg |
• 39 km (22 Mm) przy niskiej prędkości |
| Prędkość |
64 km/h (35 węzłów) |
| Naprowadzanie |
Przewodowe z sonarowym aktywnym w fazie terminalnej |
| Rodzaj głowicy | |
| Masa głowicy |
134 to 340 kg |
Mark 24 Tigerfish – brytyjska torpeda ciężka, przeznaczona do zwalczania jednostek nawodnych i podwodnych, pozostająca w służbie Royal Navy w latach 1979-2004. Zastąpiona została przez torpedę Spearfish.
Mark 24 Tigerfish przedstawiana jest jako przykład nieudanych konstrukcji o wysokiej awaryjności. Torpeda opracowana w programie badawczo-konstrukcyjnym o wartości 1,6 miliarda funtów, nigdy nie udowodniła swojej wysokiej wartości bojowej. Wczesne zaś wersje tej konstrukcji, cechował wskaźnik awaryjności przekraczający 75%[1]. Z tego też powodu w trakcie wojny o Falklandy, brytyjski okręt podwodny HMS Conqueror nie zdecydował się na ich użycie, torpedując i zatapiając argentyński krążownik ARA General Belgrano za pomocą starych torped Mark VIII mod 4[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stan Zimmerman: Submarine Technology for the 21st Century. Stan Zimmerman & Trafford Publishing. ISBN 1-55212-330-8.
- ↑ Łukasz Golowanow: Dwie torpedy w celu. Zatopienie krążownika ARA General Belgrano. Konflikty.pl. [dostęp 2012-05-07]. (pol.).