Torsten Johansson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Torsten Johansson
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1920
Karlsborg

Data śmierci

14 maja 2004

Gra

praworęczna

Gra pojedyncza
Roland Garros

4R (1949)

Wimbledon

4R (1947, 1951, 1953)

US Open

4R (1947, 1950)

Torsten Johansson (ur. 11 kwietnia 1920, zm. 14 maja 2004) – szwedzki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Johansson występował w szwedzkiej reprezentacji w Pucharze Davisa nieprzerwanie w latach 1946–1956 (po raz ostatni zagrał po kilkuletniej przerwie w 1960 roku), zarówno jako singlista, jak i deblista, notując bilans 51 wygranych i 21 porażek. Wraz z Lennartem Bergelinem przyczynił się do awansu Szwecji do finałów międzystrefowych w 1946 i 1950 roku. W 1946 roku Szwedzi ulegli Stanom Zjednoczonym. Johansson nie zdobył w finale punktu, przegrywając w trzech setach z Jackiem Kramerem i Frankiem Parkerem, a w deblu (z Bergelinem) w pięciu setach z Gardnarem Mulloyem i Billem Talbertem. W 1950 roku w finale międzystrefowym Szwedzi nie sprostali Australijczykom, a Johansson po raz kolejny poniósł porażki, ulegając Johnowi Bromwichowi i Frankowi Sedgmanowi.

Johansson zdobył łącznie ponad 20 tytułów mistrza Szwecji, w grze pojedynczej i drużynowo. W pierwszej powojennej edycji Wimbledonu w 1946 roku ustanowił niecodzienny rekord jako pierwszy zawodnik odniósł dwa zwycięstwa z rzędu w stosunku 6:0, 6:0, 6:0. W latach 60. pełnił funkcję kapitana szwedzkiej reprezentacji w Pucharze Davisa. W 1957 roku opublikował książkę Tennis utan tårar.

W 2005 roku jego nazwisko wpisano pośmiertnie do Hall of Fame tenisa szwedzkiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]