Transmisja kulturowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Transmisja kulturowa – proces, poprzez który elementy kulturowe w postaci postaw, wartości, przekonań i skryptów behawioralnych są przekazywane kolejnym generacjom w postaci zasobów wiedzy, norm i wartości zebranych w przeszłości.

Przykłady koncepcji[edytuj | edytuj kod]

Szkoła tradycyjna[edytuj | edytuj kod]

Model wywodzący się z pedagogiki głęboko zakorzenionej w filozofii. Herbart w XIX wieku nadał pedagogice rangę naukową. Definicja pedagogiki wobec teorii Herbarta: zajmuje się procesem wychowania prowadzącym do czegoś konkretnego (zamierzony cel kształtowania). Nauka praktyczna dostarczająca środków gwarantujących osiągnięcie zamierzonych przebiegów wychowania. Działalność pedagogiczna ukierunkowana jest na kształtowanie określonego typu ludzi. Herbart: „pedagogika to urabianie człowieka do określonego ideału wychowania” Ideał wychowania – sposób formułowania celów pedagogicznych, ideał człowieka pełnego, doskonałego produktu szkoły.

Na ideał wychowania składa się:

  • doskonałość;
  • wewnętrzna wolność;
  • życzliwość;
  • prawo;
  • zadośćuczynienie.

Cele kształcenia[edytuj | edytuj kod]

  • Internalizacja wiedzy i wartości składających się na kulturę legalną (kształcenie pełni funkcję dyscypliny).
  • Jednostka wobec reguł porządku społecznego - celem jest adaptacja jednostki do społeczeństwa.

Relacja pomiędzy jednostką, funkcją szkoły a społeczeństwem[edytuj | edytuj kod]

  • Socjocentryzm - szkoła służy społeczeństwu, jest podporządkowana ogólnemu interesowi społeczeństwa.
  • Obiektywizm pedagogiczny - zakłada, że kształcenie powinno odbywać się przy użyciu trwałych prawd, rozumianych przez wszystkich w podobny sposób.

Rozwój człowieka: kierowany (gromadzenie przez dziecko doświadczenia, wiedzy);

Rola środowiska dla rozwoju: szkoła jest niezbędna dla rozwoju, kieruje procesem uczenia się (rozumianym w kategoriach nabywania wiedzy);

Kształcenie: przekaz kulturowy, dominacja nauczania nad uczeniem się.

  • normalizacja, standaryzacja - wszystkich uczniów próbuje się ukształtować na jeden typ;
  • zdominowane jednostronnym przekazem treści - nauczyciel mówi, uczniowie słuchają;
  • przypisywanie wiedzy szkolnej statusu wiedzy niepodważalnej, prawdziwej;
  • dostosowanie uczniów do istniejącego porządku społecznego;
  • działalność szkoły służy utrwaleniu istniejącego porządku społecznego - podział na klasy społeczne;
  • utrwalenie władzy panującej.