Trasa W-Z (Wrocław)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Kazimierza Wielkiego
Stare Miasto
Ilustracja
Widok na trasę W-Z
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Długość

1 km

Przebieg
światła 0m ul. św. Mikołaja
światła 135m ul. Ruska
światła 290m ul. św. Antoniego
światła 320m pl. Bohaterów Getta
światła 340m ul. Krupnicza
490m ul. Gepperta
światła 520m przejście dla pieszych
540m ul. Zamkowa
580m ul. Stanisława Leszczyńskiego
610m ul. św. Doroty
700m ul. Świdnicka
światła 790m ul. Widok / ul. Szewska
910m ul. Łaciarska
1030m ul. Ofiar Oświęcimskich
pl. św. Krzysztofa
ul. Wierzbowa
światła 1180m pl. Dominikański
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Kazimierza Wielkiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Kazimierza Wielkiego”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Kazimierza Wielkiego”
51°06′28,20″N 17°01′49,12″E/51,107833 17,030311

Trasa W-Z – wewnętrzna obwodnica Wrocławia, pozwalająca ominąć Rynek i wewnętrzną część Starego Miasta. Wbrew nazwie przebiega nie tylko w kierunku wschód-zachód, lecz zawiera odcinek pozwalający pojazdom poruszającym się w kierunku południkowym ominąć ścisłe śródmieście od zachodu.

Przebieg trasy[edytuj | edytuj kod]

Trasa przebiega od mostu Grunwaldzkiego poprzez plac Społeczny, wschodni odcinek ul. Oławskiej, plac Dominikański, plac św. Krzysztofa, ul. Kazimierza Wielkiego, następnie ul. Ruską (ruch z zachodu na wschód) i ul. św. Mikołaja (ze wschodu na zachód) do skrzyżowania z Podwalem na pl. Jana Pawła II (do 2006 roku noszącego nazwę pl. 1 Maja). Północna odnoga biegnie ulicami Nowy Świat (ruch z północy na południe) i Białoskórniczą (z południa na północ), które mimo zjednoczenia w jeden ciąg uliczny utrzymały swe historyczne nazwy, stanowiąc dziś dwie jezdnie szerokiej trasy.

Trasa składa się z dwóch jezdni po 2-3 pasy ruchu, dwutorowego (lokalnie trójtorowego) wydzielonego torowiska tramwajowego oraz dwóch częściowo bezkolizyjnych skrzyżowań z przejściami podziemnymi i krótkimi tunelami drogowymi (plac Dominikański) lub estakadami (plac Społeczny). Dalsze przejścia podziemne znajdują się w ciągu ul. Świdnickiej, w ciągu Promenady Staromiejskiej na wysokości dawnej zewnętrznej Bramy Oławskiej i pod placem Jana Pawła II.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze plany budowy trasy o przebiegu niemal identycznym ze współczesnym pojawiły się krótko po I wojnie światowej, m.in. w projekcie sanacji centrum miasta opracowanym przez Maksa Berga, Richarda Konwiarza i Ludwiga Moshamera w 1919. Stała się ona odtąd trwałym elementem projektów urbanistycznych centrum Wrocławia przez cały okres międzywojenny, a także już po wojnie.

Rozpoczęcie prac ogłosił prezydent Marian Czuliński 18 grudnia 1973 z obietnicą zakończenia na 30-lecie PRL, 22 lipca następnego roku[1]. Pierwszy, południowy odcinek trasy między ulicami Mikołaja i Ofiar Oświęcimskich[1] otworzono 22 lipca 1974[2]. Północne odcinki oddano cztery lata później, co skutkowało usuwaniem linii autobusowych i tramwajowych z Rynku od maja 1978[1].

Zbudowaną według projektu m.in. Andrzeja Gretschela[3] w latach 1977–1991 trasę poprowadzono szlakiem dawnej wewnętrznej fosy miejskiej. W tym celu usunięto ruiny zniszczonych w czasie II wojny światowej dwóch ciągów domów, stojących niegdyś nad fosą. Wyburzeniu uległo też jednak kilka nieuszkodzonych budynków. Poprzez budowę trasy przecięciu uległ historyczny ciąg ul. Świdnickiej.

Do czasu otwarcia nowego odcinka obwodnicy śródmiejskiej (ulice Klecińska i Na Ostatnim Groszu) arteria była częścią miejskiego przebiegu drogi krajowej nr 94[4], a przed reformą sieci drogowej w 2000 roku wchodziła w skład drogi krajowej nr 344[5].

Ważniejsze obiekty przy trasie[edytuj | edytuj kod]

Wzdłuż trasy W-Z znajdują się następujące znaczniejsze obiekty (w kolejności od wschodu na zachód, a następnie na północ):

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Beata Maciejewska: Wrocławska trasa W-Z miała wyprowadzić z Rynku tramwaje i samochody. Zbudowano ją w zaledwie 7 miesięcy. wroclaw.wyborcza.pl. [dostęp 2021-07-22]. (pol.).
  2. Najważniejsze państwowe święto w PRL-u. 2017-11-06. s. wrocław.pl. [dostęp 2017-11-15].
  3. Magda Nogaj: Zaczęło się od epidemii cholery, a potem było już tylko gorzej. Jak powstawała trasa w-z we Wrocławiu. Wyborcza.pl Wrocław, 2017-11-29. s. 9/10: Wizjonerskie pomysły. [dostęp 2019-09-29]. (pol.).
  4. Autoatlas Polska 1:300 000. Warszawa: ABW Sp. z o.o., 2001, s. 184–185. ISBN 83-915542-0-1.
  5. Wrocław 1:20 000, Wrocław: Eko-Graf, 1994.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]