Trzęślik meklemburski
 1. pokrój ogólny, 2. liść, 3. młody czepek, 4. puszka, 5. wieczko T. megapolitana, 6. wieczko T. austriaca, 7. zęby perystomu zewn., 8. część perystomu wewn., 9. zarodniki
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Podklasa |
Timmiidae |
| Rząd |
trzęślikowce |
| Rodzina |
trzęślikowate |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
trzęślik meklemburski |
| Nazwa systematyczna | |
| Timmia megapolitana Hedw. | |
Trzęślik meklemburski[3], trzęsiec meklemburski[4] (Timmia megapolitana Hedw.) – gatunek mchu należący do rodziny trzęślikowatych (Timmiaceae). W Polsce bardzo rzadki.
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ma zasięg wokółbiegunowy, silnie porozrywany. Najpowszechniej występuje w Ameryce Północnej, rzadziej spotykany w Europie Środkowej i Wschodniej oraz w Azji (Syberia, Mongolia, Chiny, Japonia). W Polsce bardzo rzadko – jest to najrzadziej występujący gatunek rodzaju, przy czym jedyny rejestrowany poza górami – do 1994 roku opisano jedynie sześć stanowisk na obszarze Polski, z czego tylko jedno znalezisko (w dolinie rzeki Piwonii) po roku 1945.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Duże mchy, rosnące w dość luźnych, zielonych darniach. Łodygi o wys. 5–7 cm, czerwone, okryte chwytnikami prawie do samej góry. Liście o dług. 7–8 mm, wydłużonolancetowate, na szczycie stępione. Liście w dole łodygi mniejsze, ku szczytowi coraz większe. W stanie suchym rurkowato zwinięte. Żebro żółte, dochodzące do szczytu liścia, na grzbiecie w górnej części brodawkowane. Seta o dług. do 2,5 cm, purpurowa, zakończona owalną, brunatną puszką, skierowana skośnie do góry.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek niżowy. W górach sięga w niższe piętra leśne. Gatunek spotykany głównie na torfowiskach niskich.
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową w Polsce.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ B. Goffinet, W.R. Buck, Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-02-02] (ang.).
- ↑ Ryszard Ochyra, Jan Żarnowiec, Halina Bednarek-Ochyra: Census Catalogue of Polish Mosses. Kraków: Polish Academy of Sciences, Institute of Botany, 2003, s. 16-17. ISBN 83-85444-84-X.
- ↑ Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. I. Warszawa: PWN, 1957, s. 434-435.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. I. Warszawa: PWN, 1957, s. 434-435.
- Ryszard Ochyra, Piotr Szmajda: Atlas rozmieszczenia geograficznego mchów w Polsce. T. 9. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk, 1994, s. 7-10. ISBN 83-232-0393-8.