Trzek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzek
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

poznański

Gmina

Kostrzyn

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

62-025[2]

Tablice rejestracyjne

PZ

SIMC

0586282

Położenie na mapie gminy Kostrzyn
Mapa konturowa gminy Kostrzyn, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Trzek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Trzek”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Trzek”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Trzek”
Ziemia52°21′24″N 17°10′21″E/52,356667 17,172500[1]

Trzek (według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego pojawiający się w źródłach od 1349 roku jako Trsek, Strzek, Trczek, Trzeki[3]) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kostrzyn. Jeden z najstarszych ośrodków grodowych we wczesnym średniowieczu na ziemi gnieźnieńskiej, funkcjonujący od VIII do połowy X wieku. Grodzisko, lokalnie nazywane "Szwedzkimi okopami", istnieje do dziś. Ma kształt kolisty (wymiary 71 x 78 m.), otoczone wałem o wysokości 6 m i częściowo zasypaną fosą o szerokości 8 m. Majdan grodziska zajmuje powierzchnię 34 x 36 m[4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Niektórzy właściciele i dzierżawcy:

  • 1510 r. - Jan Modliboski wspomniany jako częściowy dziedzic dóbr
  • 1526 r. - Jan Zaworski wspomniany jako dziedzic we wsi Trzek
  • 1554 r. - Michał Trzecki sprzedaje swoje części dóbr bratu Wojciechowi
  • 1555 r. - Wojciech Trzecki zakupuje od braci Bartłomieja i Jakuba ich części dóbr
  • 1578 r. - Wojciech i Stanisław Trzeccy bratu Maciejowi sprzedają swoje części dóbr Trzek
  • 1598 r. - Maciej Trzecki sprzedaje Benedyktowi Mańkowskiemu dobra Trzek
  • 1639 r. - Ewa Mankowska, żona Piotr Chełkowski rezygnuje z dóbr Trzek na rzecz Kaspra Miaskowskiego
  • 1685 r. - Jan Miaskowski h. Bończa II wspomniany jako dziedzic dóbr
  • 1717 r. - Jan Stablewski h. Oksza nabył od Miaskowskich dobra Trzek[5]
  • 1731 r. - umiera Jan Stablewski, dobra dziedziczą jego synowie: Wawrzyniec, Antoni, Michał, Franciszek
  • 1760 r. - bracia Antoni i Michał Stablewscy sprzedają dobra Trzek swojemu bratu Wawrzyńcowi Stablewskiemu
  • ok. 1800 r. - Walenty Topolski h. Ogończyk nabywa dobra Trzek
  • 1834 r. - umiera Walenty Topolski, dobra dziedziczą jego synowie Stanisław i Antoni
  • 1859 r. - Stanisław Topolski wymieniony w ogłoszeniu Sądu w Środzie o sprzedaży koniecznej dóbr rycerskich Trzek
  • 1881 r. - Antoni Topolski, prawnik, tajny radca Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, zapisuje w testamencie dobra siostrzeńcowi Ludwikowi Żółtowskiemu
  • 1883 r. - Ludwik Żółtowski h. Ogończyk, adwokat i notariusz, odziedziczył Trzek
  • 1891 r. - Żółtowski sprzedaje dobra Trzek Komisji Kolonizacyjnej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 141148
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1311 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XII - wynik wyszukiwania - DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2021-03-02].
  4. Grodzisko, Trzek - Zabytek.pl [online], zabytek.pl [dostęp 2021-03-02] (pol.).
  5. Andrzej Kwilecki, Stablewscy herbu Oksza. Między dworem i Kościołem, „Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski” (4), 2009, s. 245, DOI10.14746/e.2009.4.8, ISSN 1731-0679 [dostęp 2023-02-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hensel W., Hilczer-Kurnatowska Z., Łosińska A., „Studia i materiały do osadnictwa Wielkopolski wczesnohistorycznej”, t. VII, Poznań-Toruń 1995, s. 72-75.
  • Kowalenko W., Grody i osadnictwo grodowe Wielkopolski wczesnohistorycznej (od VII do XII wieku), Poznań 1938, s. 311-312.
  • Slaski J., Tabaczyński S, Wczesnośredniowieczne skarby srebrne Wielkopolski. Materiały, Warszawa-Wrocław 1959, s. 65-66.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]