Tunele w Oświęcimiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tunele w Oświęcimiu pochodzą z początku XX wieku. Pierwszy wydrążono przed 1914 rokiem. Tunel nazywany jest tunelem długim lub austriackim, znajduje się pod wzgórzem zamkowym łącząc jego wschodnią z zachodnią stroną. Obecnie z dwóch wejść do tunelu zachowało się jedno, po stronie zachodniej, przy ulicy Bulwarowej nad Sołą. Tunel został zbudowany z cegły i ma kształt gruszkowaty. Dwadzieścia dwa metry od zachodniego wejścia ulokowano studnię, do której dostęp miano z dziedzińca zamkowego.

Drugi tunel, który krzyżuje się z "austriackim" 11 metrów pod dziedzińcem zamkowym, został wybudowany podczas II wojny światowej w latach 1940 - 1944 przez więźniów obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Tunel "poprzeczny" został wydrążony w kierunku północ - południe z przeznaczeniem jako schron przeciwlotniczy. Tunel nigdy nie został ukończony
W 1974 roku po pracach remontowych na Zamku zostało zamknięte jedno z wejść do tunelu od strony ul. Zamkowej. W 1984 roku dzięki pracom archeologicznym związanych z wzgórzem zamkowym, tunele zostały zabezpieczone, wzmocniono konstrukcję i zrekonstruowano zniszczone fragmenty. Obecnie tunele stanowią atrakcje turystyczną, wejścia do tuneli znajdują się od strony ulicy Bulwary[1][2].

Legenda[edytuj | edytuj kod]

W tradycji historycznej rdzennych mieszkańców miasta przekazywane jest z pokolenia na pokolenie podanie o połączeniu zamku i klasztoru Dominikanów, dziś Salezjanów poprzez takie tunele w osi północ-południe.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Onet – Jesteś na bieżąco [online], www.itoswiecim.republika.pl [dostęp 2018-04-07] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-03].
  2. Zabytki miasta Oświęcimia wyd. Urząd Miasta Oświęcimia [1]

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • J. Stanek Z dziejów ziemi oświęcimskiej, Kraków 1959 rok
  • Zamek w Oświęcimiu. Sprawozdanie z badań i nadzorów architektonicznych, 1988 - 1992, Wstępne podsumowanie wyników dotychczasowych badań konserwatorskich w latach 1983 - 1998, opr. M. Filipowicz, A. Filipowicz, L. Sulerzyska, Kraków 1998 r.