Turzyca czarniawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turzyca czarniawa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca czarniawa

Nazwa systematyczna
Carex atrata L.
Sp. Pl.: 976 (1753)[3]

Turzyca czarniawa (Carex atrata L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w górach Eurazji i na Grenlandii[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina trwała, wysokości 15-30 (60) cm, gęstodarniowa, z bardzo krótkimi rozłogami.
Łodyga
Wzniesiona, tylko u podstawy ulistniona, trójkanciasta.
Liście
Dolne pochwy liściowe purpurowe. Blaszki liściowe sztywne, z wystającym nerwem, 3-4 (9) mm szerokie, jasnozielone. Najniższa podsadka liściowata.
Kwiaty
Kwiatostan lekko pochylony, składający się z 2-5 (7) trochę zbliżonych do siebie, wałeczkowatych kłosów 1-3,5 cm długości, na szypułkach. Kłosy z żeńskimi kwiatami, tylko najwyższy ma u podstawy kwiaty męskie. Przysadki czarne. Słupek o 3 znamionach.
Owoce
Orzeszki zamknięte w pęcherzykach, te żółtobrązowe, rzadko czarne, niewiele krótsze od przysadek, 3,5-5 mm długości, z krótkim dzióbkiem.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

W Polsce kwitnie od czerwca do sierpnia. Występuje na wysokogórskich murawach naskalnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
  3. a b Carex atrata L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-25].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jürke Grau, Bruno P. Kremer, Bodo M. Möseler, Gerhard Rambold, Dagmar Triebel: Gräser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984.