Tylec (archeologia)
Tylec – bok odłupka, wióra lub wiórka zatępiony stromym retuszem[1]. Użycie tej techniki jest spotykane między innymi w przemysłach: szatelperońskim, graweckim, magdaleńskim, kapskim[1]. Pozwala ona wytwarzać narzędzia o zakrzywionym lub prostym tylcu, zwane tylczakami[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Michel Brézillon, Encyklopedia kultur pradziejowych, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1981, s. 208, ISBN 83-221-0143-0.