Typologia krajobrazu naturalnego Polski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Sliwinski (dyskusja | edycje) o 09:17, 21 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Typologia krajobrazu naturalnego Polski - jest podziałem krajobrazu naturalnego na poszczególne jednostki hierarchiczne.

Jako pierwszy w Polsce opis krajobrazów przedstawił Jerzy Smoleński w 1912 roku, na podstawie fizjonomii. W 1922 roku Stanisław Lencewicz wydzielił 6 typów krajobrazu rozumianego jako zespół wzajemnie powiązanych komponentów przyrody. Kolejna koncepcja autorstwa Adama Wodziczki (1932, 1950) dowodziła, że podejście krajobrazowe, obejmuje:

  • biologię krajobrazu, czyli analizę sposobu funkcjonowania krajobrazu i powiązań pomiędzy jego składowymi
  • pielęgnację i higienę krajobrazu, czyli jego ochronę i kształtowanie
  • uprawę krajobrazu, czyli jego zagospodarowanie.

Pierwszy całościowy podział przedstawił w 1960 roku Jerzy Kondracki. Zakładał on, iż głównym czynnikiem krajobrazotwórczym jest rzeźba powierzchni ziemi, która jest ściśle związana z budową geologiczną. Ten związek decyduje o różnicach pozostałych składowych systemu krajobrazowego, czyli wodach, glebach, szacie roślinnej i świecie zwierzęcym. Podział zawierał klasy, rodzaje, gatunki i odmiany krajobrazu.

W 1984 roku powstała nowa wersja podziału krajobrazowego Polski, opracowana przez zespół naukowców z ośrodków naukowych z całego kraju, pod kierunkiem Jerzego Kondrackiego i Andrzeja Richlinga. Pojawiły się nowe materiały i dokładna podziałka co pozwoliło na uszczegółowienie wcześniejszej klasyfikacji. Dodano klasę krajobrazów dolin i obniżeń, zmieniono rodzaje krajobrazu nizin i gór, zmieniono i wzbogacono gatunki. Podział prowadzono na podstawie cech dominujących, zakładając iż w różnych sytuacjach dominują różne czynniki.

Obecny podział pochodzi z 1992 roku opracowany przez Andrzeja Richlinga. Jest on trochę zmodyfikowany i uproszczony.

Rodzaj Gatunek Cechy
gleby wody roślinność potencjalna
1. Krajobrazy nizin
1.Glacjalne Równinne i faliste brunatne, czarne ziemie zmienne, kilka poziomów, obecność jezior i bagien grądy
Pagórkowate brunatne, płowe, rdzawe zmienne, obecność jezior i bagien grądy, bory mieszane
Wzgórzowe rdzawe, płowe, rzadziej brunatne głębokie, piętrowe bory mieszane, grądy
2. Peryglacjalne Równinne i faliste rdzawe, płowe zróżnicowana głębokość, rzadka sieć powierzchniowa bory mieszane, grądy
Pagórkowate rdzawe, bielicowe zmienne, z przewagą głębokich bory mieszane
Wzgórzowe rdzawe, bielicowe głębokie, często piętrowe bory sosnowe, bory mieszane
3. Fluwioglacjalne Równinne i faliste bielicowe, rdzawe głębokie bory suche, bory mieszane
4. Eoliczne Pagórkowate bielicowe i o niewykształconym profilu nierównomiernie głębokie suche bory sosnowe
Wzgórzowe bielicowe i o niewykształconym profilu głębokie suche bory sosnowe
2. Krajobrazy wyżyn i niskich gór
1. Lessowe - eoliczne Wysoczyzn słabo rozciętych czarnoziemy, brunatne, płowe głębokie, bez sieci powierzchniowej grądy, dąbrowy świetliste
Wysoczyzn silnie rozczłonkowanych brunatne, płowe głębokie, rzadka sieć stała, gęsta epizodyczna grądy, dąbrowy świetliste
2. Węglanowe i gipsowe - erozyjne Zwartych masywów ze skałkami rędziny, brunatne, płowe wody krasowe bez sieci powierzchniowej, źródła grądy, dąbrowy świetliste
Izolowanych, połogich wzniesień rędziny, płowe, brunatne wody krasowe grądy, bory mieszane
Płaskowyży falistych brunatne, rędziny wody krasowe, rzadka sieć powierzchniowa, źródła grądy, dąbrowy świetliste
3. Krzemianowe i glinokrzemianowe - erozyjne Pogórzy brunatne, rdzawe, płowe płytki, duży odpływ powierzchniowy lub podpowierzchniowy bory mieszane, grądy
Pojedynczych wzniesień rdzawe, brunatne płytkie bory mieszane, grądy
3. Krajobrazy gór średnich i wysokich
1. Gór średnich - erozyjne Regla dolnego brunatne góskie płytkie, duży odpływ lasy jodłowo-bukowe
Regla górnego o niewykształconym profilu na różnym podłożu skalnym płytkie, bardzo duży odpływ, gęsta sieć wód powierzchniowych bory świerkowe
2. Wysokogórskie - erozyjne i glacjalne Subalpejskie (kosodrzewiny) górskie na różnym podłożu płytkie, bardzo duży odpływ kosodrzewina
Alpejskie (halne) górskie na różnym podłożu płytkie, bardzo duży odpływ łąki górskie
Subniwalne (turniowe) brak bardzo silny odpływ powierzchniowy brak
4. Krajobrazy dolin i obniżeń
1. Zalewowych den dolin - akumulacyjne Równin zalewowych w terenach nizinnych i wyżynnych mady płytkie, okresowo zalewy łęgi
Równin zalewowych w terenach górskich bagienne i mady płytkie, okresowo zalewy łęgi, bory
2. Teras nadzalewowych - akumulacyjne Równin terasowych w terenach nizinnych i wyżynnych rdzawe nierównomierne głęgowie, bez sieci powierzchniowej bory sosnowe
Równin terasowych w terenach górskich rdzawe i brunatne górskie zmienne głębokie bory, grądy
3. Deltowe - akumulacyjne mady płytkie łęgi
4. Równin bagiennych - akumulacyjne bagienne płytkie i bardzo płytkie olsy, bory bagienne
5. Obniżeń denudacyjnych i kotlin w terenach wyżynnych i górskich - erozyjne rdzawe, brunatne, rędziny zmienne głębokie, częściowo wody krasowe bory, grądy

Bibliografia

  • Stefan Jarosz, Krajobrazy Polski i ich pierwotne fragmenty, wydanie drugie poprawione i uzupełnione, Instytut Urbanistyki i Architektury, Wydawnictwo Budownictwo i Architektura, Warszawa 1956, s. 401
  • Andrzej Richling, Katarzyna Ostaszewska: Geografia fizyczna Polski. Warszawa: PWN, 2005, s. 296-297, 310-311. ISBN 83-01-14426-2.