Tyromyces

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białak
Ilustracja
Górna strona owocnika białaka śnieżystego
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

Incrustoporiaceae

Rodzaj

białak

Nazwa systematyczna
Tyromyces P. Karst.
Revue Mycol., Toulouse 3(no. 9): 17 (1881)
Typ nomenklatoryczny

Tyromyces chioneus (Fr.) P. Karst. 1881

Tyromyces P. Karst. (białak) – rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Grzyby kortycjoidalne o owocniku rocznym, rozpostartym lub siedzącym, w stanie świeżym o konsystencji od wodnistej do woskowatej, po wyschnięciu sztywnej i delikatnej, w smaku zazwyczaj gorzki. Powierzchnia górna biała, po wyschnięciu ciemniejąca, hymenofor rurkowy z porami okrągłymi do kanciastych, o kolorze od białego do kremowego lub zielonkawego. System strzępkowy monomityczny lub dimityczny, strzępki generatywne ze sprzążkami, strzępki szkieletowe, jeśli występują, proste, grubościenne, u niektórych gatunków występują strzępki kuliste. Cystyd brak, ale czasami występują cystydiole. Podstawki maczugowate 4-sterygmowe ze sprzążką u podstawy. Bazydiospory cylindryczne do elipsoidalnych lub jajowatych, szkliste, gładkie, cienkościenne, nieamyloidalne. Powodują białą zgniliznę drzew iglastych[2].

Pod względem budowy Tyromyces jest podobny do Ceriporiopsis, ich wspólne cechy to monomityczny system strzępek i powodowanie białej zgnilizny drewna, różnią się głównie owocnikami; u Tyromyces zwykle siedzącymi, u Ceriporiopsis rozpostartymi. Powiązania filogenetyczne między tymi rodzajami są niejasne, także biorąc pod uwagę polifiletyczny charakter Ceriporiopsis[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Incrustoporiaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonim naukowy: Persooniana Britzelm[3].

Nazwę polską podał Stanisław Domański w 1965 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także pod polską nazwą sprzążkownica, żagiew lub huba[4].

Gatunki występujące w Polsce:

Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Wykaz gatunków i nazwy polskie według W. Wojewody[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-19] (ang.).
  2. a b S.P. Gorjón, Genera of corticioid fungi: keys, nomenclature and taxonomy, „Studies in Fungi”, 5 (1), 2020, s. 288, DOI10.5943/sif/5/1/12 [dostęp 2023-09-07] (ang.).
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2014-02-22] (ang.).
  4. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 684, 685, ISBN 83-89648-09-1.