Użytkowanie górnicze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Użytkowanie górnicze - prawo podmiotowe uprawniające do korzystania z przestrzeni w górotworze. Może być ustanowione przez Skarb Państwa, któremu przysługuje na zasadzie wyłączności własność górnicza, tj. własność złóż kopalin strategicznych, wód leczniczych, wód termalnych, solanek, a także własność części górotworu leżących poza granicami nieruchomości gruntowych. Teoretycznie można dopuścić ustanowienie użytkowania górniczego także do przestrzeni w nieruchomości gruntowej, np. do złoża piasku. W doktrynie nie rozstrzygnięto sporu, czy użytkowanie górnicze jest prawem rzeczowym[1]. Treść użytkowania górniczego normują przepisy Prawa geologicznego i górniczego oraz umowa zawarta pomiędzy stronami. W części nieunormowanej przepisami, do użytkowania górniczego mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego o dzierżawie. Ustanawiane jest w celu uprawnienia przedsiębiorcy górniczego do eksploatacji złóż kopalin.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. H. Schwarz: Prawo geologiczne i górnicze. Komentarz. Tom I. Art. 1-103. Wrocław: 2012.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. Lipiński, R. Mikosz - Ustawa Prawo geologiczne i górnicze. Komentarz, Warszawa 2003
  • H. Schwarz - Prawo geologiczne i górnicze. Komentarz. Tom I. Art. 1-103, Wrocław 2012

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]