U-147 (1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-147
Historia
Położenie stępki

10 kwietnia 1940
Deutsche Werke AG, Kilonia

Wodowanie

16 listopada 1940

 Kriegsmarine
Wejście do służby

11 grudnia 1940

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

nawodna 314 t, podwodna 364 t, całkowita 460 t

Długość

43,97 m (kadłuba mocnego 29,8 m)

Szerokość

4,92 m (kadłuba mocnego 4,00 m)

Zanurzenie

125 m, 175 m (maks.), 3,95 m (na powierzchni)

Napęd
2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW)
2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość

12,7 w. na powierzchni,
2 7,4 w. w zanurzeniu

Zasięg

5650 Mm przy 8 w. na powierzchni
56 Mm przy 4 w. w zanurzeniu

Uzbrojenie
3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min),
1 (od lipca 1940 zdwojone) działko przeciwlotnicze 20 mm
Załoga

4 oficerów, 22 podoficerów i marynarzy

U-147 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II D z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w grudniu 1940 roku. Wybrani dowódcy[1]: Kptlt. Reinhard Hardegen.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Podczas trzech patroli bojowych zatopił dwa statki handlowe o łącznej pojemności 6145 BRT, kolejny (2491 BRT) został uznany za całkowicie stracony, dodatkowo uszkodził jeden (4996 BRT).

Zatopiony 2 czerwca 1941 roku na północny wschód od Irlandii bombami głębinowymi przez brytyjski niszczyciel HMS „Wanderer” i korwetę HMS „Periwinkle”. Zginęła cała 26-osobowa załoga.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uwzględniono tylko odznaczonych Krzyżem Żelaznym

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]