U-2502
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
25 kwietnia 1944 |
| Wodowanie |
15 czerwca 1944 |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby |
19 lipca 1944 |
| Los okrętu |
zatopiony po wojnie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
nawodna: 1621 t |
| Długość |
76,7 m |
| Szerokość |
6,6 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne MAN M6V40/46KBB o mocy 4000 KM, 2 silniki elektryczne o mocy 5400 KM, 2 wyciszone silniki elektryczne o mocy 222 KM, 2 śruby napędowe | |
| Prędkość |
nawodna: 15,5 w. |
| Zasięg |
na powierzchni: 15.500 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 2 podwójne działka przeciwlotnicze 20 mm 6 wyrzutni torpedowych na dziobie, 23 torpedy. | |
| Załoga |
57 |
U-2502 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu XXI z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1944 roku. Wybrani dowódcy[1]: Kptlt. Heinz Franke. Dzięki bardzo dużej pojemności akumulatorów, nowej opływowej linii kadłuba – pozbawionego występów oraz działa, jednostka była jednym z pierwszych okrętów podwodnych w historii zdolnych do rozwijania pod wodą prędkości większej niż na powierzchni. Te same cechy umożliwiały jej znacznie dłuższe niż dotąd pływanie podwodne.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wcielony do 31. Flotylli U-Bootów w Hamburgu celem szkolenia i zgrania załogi, od marca 1945 roku w 11. Flotylli (Bergen – Norwegia) jako jednostka bojowa.
Okręt nie wziął udziału w działaniach wojennych. Skapitulował 8 maja 1945 roku w Horten (Norwegia), przebazowany na początku czerwca do Lisahally (Irlandia Północna). Zatopiony 2 stycznia 1946 roku w ramach operacji Deadlight ogniem artyleryjskim niszczyciela ORP „Piorun”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uwzględniono tylko odznaczonych Krzyżem Żelaznym.