USS Peril (AM-272)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Peril (AM-272)
Historia
Położenie stępki

1 lutego 1943

Wodowanie

25 lipca 1943

 US Navy
Nazwa

USS Peril

Wejście do służby

2 kwietnia 1944

Wycofanie ze służby

21 maja 1945

 MW ZSRR
Nazwa

T-281

Wejście do służby

21 maja 1945

Los okrętu

nieznany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

650 t

Długość

56,23 m

Szerokość

10 m

Zanurzenie

2,97 m

Napęd
dwa diesle ALCO 539 o mocy 1710 SHP każdy
pojedyncza przekładnia redukcyjna Farrel-Birmingham
2 śruby
Prędkość

14,8 węzła

Uzbrojenie
1 × 76 mm uniwersalna
4 x 40mm (2xII)
1 x hedgehog
dwie zrzutnie bomb głębinowych
Załoga

104 oficerów i marynarzy

USS Peril (AM-272) był trałowcem typu Admirable, który został zbudowany dla US Navy w czasie II wojny światowej. Jego głównym celem było trałowanie wód przybrzeżnych. W Marynarce służył najpierw na Atlantyku, później został przeniesiony na północny Pacyfik, gdzie był używany do szkolenia radzieckiej załogi, a później został wypożyczony ZSRR w ramach umowy lend lease.

Stępkę okrętu położono 1 lutego 1943 w stoczni Gulf Shipbuilding Co., Chickasaw (Alabama). Okręt wodowano 25 lipca 1943, matką chrzestną była Morris Sorbet. Okręt wszedł do służby 20 kwietnia 1944, dowódcą został Lt. Donald W. Phillips.

Operacje na Atlantyku w czasie II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]

"Peril" opuścił Boston 5 lutego 1945 i udał się do Filadelfii, gdzie przeszedł przegląd od 8 do 27 lutego.

Transfer do Floty Pacyfiku[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu przeglądu okręt przeszedł przez Kanał Panamski i później przez San Diego, Seattle i Kodiak na Alasce dotarł do Cold Bay, gdzie został zakotwiczony 28 kwietnia 1945. Tam otrzymał zadanie wyszkolenia 40 marynarzy i 4 oficerów radzieckich 1 maja 1945 oraz 32 marynarzy i 2 oficerów sowieckich 6 maja 1945.

Transfer do Marynarki ZSRR[edytuj | edytuj kod]

"Peril" został wycofany ze służby 21 maja 1945 i został przekazany Marynarce Radzieckiej. Otrzymał tam oznaczenie T-281. Później został zgłoszony jako zniszczony bądź utracony w czasie służby w rękach sowieckich. Uważa się, że został złomowany w ZSRR w 1956.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]