Ubocze (województwo dolnośląskie)
wieś | |
Kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
265-340[2] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
1265[3] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
59-620[4] |
Tablice rejestracyjne |
DLW |
SIMC |
0189641 |
Położenie na mapie gminy Gryfów Śląski | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego | |
51°03′54″N 15°25′10″E/51,065000 15,419444[1] |
Ubocze (niem. Schosdorf) – wieś łańcuchowa Przedgórza Sudeckiego w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Gryfów Śląski na trasie linii kolejowej Lubań – Gryfów Śląski.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Ubocze to duża wieś o długości około 4 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, na północno-zachodnim krańcu Obniżenia Lubomierskiego, na wysokości około 265-340 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1945–1954 istniała gmina Ubocze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Przed wybuchem I wojny światowej liczyła 2497 mieszkańców. Według Narodowego Spisu Powszechnego, w III 2011 r., liczyła ich o ½ mniej (tylko 1265 osób)[3]. Jest największą wsią gminy Gryfów Śląski.
Komunikacja kolejowa[edytuj | edytuj kod]
Znajduje się tu przystanek kolejowy[2].
Sport[edytuj | edytuj kod]
Działa tu klub sportowy klasy B LKS Zryw Ubocze[5][2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- kościół filialny pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, z XV-XVI w., wewnątrz m.in. późnogotycka, drewniana rzeźba Madonny z ok. 1500, ambona z 1589 i ławka kapitańska. Ołtarz główny późnorenesansowy z 1623, na zewnętrznym murze barokowe epitafia[7]
- cmentarz, dawny ewangelicki, przykościelny
- mur z bramą, z XVI w.
- zespół dworski (nr 138), z przełomu XVIII/XIX w. w Uboczu Dolnym, zachowały się pozostałości parku krajobrazowego
- dwór, z XVIII w., piętrowy o cechach klasycystycznych, nakryty czterospadowym dachem mansardowym z lukarnami
- park
- park (nr 66, Ubocze-Kolonia, Pasiecznik), z połowy XIX w.
- park (nr 170, Ubocze Średnie), z połowy XIX w.
- park pałacowy (nr 264, Ubocze Górne), z końca XIX w.
- inne zabytki
- pałac w Uboczu-Kolonii nr 66 w zespole pałacowo-parkowym
- pałac w Uboczu Średnim nr 170, rozebrany
- pałac w Uboczu Górnym nr 264, barokowy, murowany z końca XVIII w. przebudowany pod koniec XIX w. w ruinie[8]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 142398
- ↑ a b c d Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 383-389. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1323 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ LKS Zryw Ubocze
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 115. [dostęp 2012-09-14].
- ↑ Janusz Czerwiński , Ryszard Chanas , Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 303 .
- ↑ Ubocze
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.