Udo Jürgens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Udo Jürgens
Ilustracja
Udo Jürgens (2012)
Imię i nazwisko

Jürgen Udo Bockelmann

Pseudonim

Udo Jürgens

Data i miejsce urodzenia

30 września 1934
Klagenfurt

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 2014
Münsterlingen

Gatunki

szlagier

Zawód

piosenkarz, kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Udo Jürgens, właśc. Jürgen Udo Bockelmann (ur. 30 września 1934 w Klagenfurcie[1], zm. 21 grudnia 2014 w Münsterlingen) – austriacki kompozytor i piosenkarz, popularny głównie w krajach niemieckojęzycznych.

Zwycięzca 11. Konkursu Piosenki Eurowizji (1966) i trzykrotny reprezentant Austrii w tym konkursie (1964–1966).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1950 z piosenką „Je t’aime” zwyciężył w konkursie dla kompozytorów. W 1960 napisał światowy hit „Reach for the Stars” wykonywany przez Shirley Bassey.

Jürgens podczas 9. Konkursu Piosenki Eurowizji (1965)

Trzykrotnie reprezentował Austrię w Konkursie Piosenki Eurowizji; w 1964 zajął szóste miejsce z utworem „Warum nur, warum?” (Matt Monro nagrał utwór w angielskiej wersji – „Walk Away”, który stał się hitem zarówno na brytyjskiej, jak i amerykańskiej liście przebojów), w 1965 zajął czwarte miejsce z piosenką „Sag' ihr, ich laß sie grüßen”, a w następnym roku zwyciężył w finale konkursu z utworem „Merci Chérie”[2]. W 1967 wystąpił na 7. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie[3][4].

W kolejnych latach stworzył kilka przebojów popularnych w krajach niemieckojęzycznych, m.in. „Griechischer Wein”, „Aber bitte mit Sahne”, „Mit 66 Jahren” oraz „Buenos Dias, Argentina”, który wykonywał wspólnie z niemiecką reprezentacją w piłce nożnej w 1978.

Ponieważ posiadał gruntowne wykształcenie muzyczne, zawsze sam akompaniował sobie na pianinie. Z tego powodu bywał czasami porównywany do Billy'ego Joela, ale w odróżnieniu od Joela, którego wspomagał zespół rockowy, Jürgensowi przygrywał 18-osobowy big-band.

Regularnie pojawiał się w telewizji, zarówno w telewizyjnych shows, jak i wyprodukowanych przez telewizję filmach.

W 2004 wydał książkę autobiograficzną pt. „Der Mann mit dem Fagott”[5] i otrzymał statuetkę Deutscher Fernsehpreis za „osiągnięcia życiowe”[6].

21 grudnia 2014 podczas spaceru w Gottlieben doznał zawału serca[7]. Przewieziony został do szpitala w Münsterlingen, gdzie zmarł z powodu niewydolności serca[8]. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Przez wiele lat prasa brukowa zarzucała mu, że jest kobieciarzem, a różne kobiety przypisywały mu ojcostwo swoich dzieci. We wrześniu 2003 niemiecka gazeta Bild ujawniła, że Jürgens 4 lipca 1999 ożenił się ze swoją wieloletnią towarzyszką Corinną w Nowym Jorku[9][10].

W 2007 uzyskał obywatelstwo szwajcarskie[11].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Jürgens (1968)
Jürgens (1987)
Jürgens (2004)
  • Portrait in Musik 1.Folge (1965)
  • Siebzehn Jahr, blondes Haar (1965)
  • Francoise und Udo (1966)
  • Potrait in Musik 2.Folge (1967)
  • Was ich Dir sagen will (1967)
  • Udo (1968)
  • Mein Lied für Dich (1968)
  • Udo Live (1969)
  • Udo'70 (1969)
  • Udo'71 (1970)
  • Zeig mir den Platz an der Sonne (1971)
  • Helden, Helden (Musical) (1972)
  • Ich bin wieder da (1972)
  • Johnny und Jenny (Alle Kinder dieser Welt) (1973)
  • Udo heute (1974)
  • Meine Lieder (1975)
  • Udo'75 Ein neuer Morgen (1975)
  • Meine Lieder 2 (1976)
  • Meine Lieder'77 (1977)
  • Buenos Dias Argentina (Football World-Championship) (1978)
  • Udo 1957-60 (1980)
  • Nur ein Lächeln (1980)
  • Udo'80 (1980)
  • Leave a Little Love (1981)
  • Willkommen in meinem Leben (1981)
  • Silberstreifen (1982)
  • Traumtänzer (1983)
  • Hautnah (1984)
  • Treibjagd (1985)
  • Deinetwegen (1986)
  • Das blaue Album (1988)
  • Ohne Maske (1989)
  • Sempre Roma (Football World-Championship) (1990)
  • Das Traumschiff (Soundtrack) (1990)
  • Open air Symphony (1992)
  • Geradeaus (1992)
  • Cafe Größenwahn (1993)
  • 140 Tage Cafe Größenwahn Tour 94/95 (1994)
  • Zärtlicher Chaot (1995)
  • Gestern-heute-morgen (1996)
  • Ich werde da sein (1999)
  • Mit 66 Jahren (was wichtig ist) (2000)
  • Es lebe das Laster (2002)
  • Es werde Licht (2003)
  • Jetzt oder nie (2005)
  • Einfach ich (2008)
  • Einfach ich Live (2009)
  • Der ganz normale Wahnsinn (2011)
  • Mitten im Leben (2014)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dave Thompson: Biografia Udo Jürgensa na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2012-03-06]. (ang.).
  2. ↑ https://eurovision.tv/event/copenhagen-1964/final - Austria w Konkursie Piosenki Eurowizji
  3. ↑ Udo Jürgens - Merci Chérie (Sopot 1967) [Ganze Lied]. [dostęp 2019-09-21].
  4. ↑ Marek Niedźwiecki // Eurowizja [online], www.marekniedzwiecki.pl [dostęp 2019-09-21].
  5. ↑ Edwin van Gorp: Udo Jürgens 70 years old. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-10-05. [dostęp 2016-08-22]. (ang.).
  6. ↑ Oliver Rau: Deutscher Fernsehpreis for Udo Jürgens. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-10-08. [dostęp 2016-08-22]. (ang.).
  7. ↑ Nie żyje Udo Jürgens, legenda piosenki. tvn24.pl, 2014-12-21. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
  8. ↑ Udo Jürgens stirbt an Herzversagen. welt.de, 2014-12-21. [dostęp 2014-12-21]. (niem.).
  9. ↑ Udo Jürgens führt seit Jahren geheime Ehe. rp-online.de, 2003-09-04. [dostęp 2014-12-21]. (niem.).
  10. ↑ Udo Jürgens ist seit vier Jahren heimlich verheiratet. derstandard.at, 2003-09-08. [dostęp 2014-12-21]. (niem.).
  11. ↑ Udo Jürgens ist jetzt Schweizer. vol.at, 2007-06-09. [dostęp 2014-12-21]. (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy Konkursu Piosenki Eurowizji
1956–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029

Reprezentanci Austrii w Konkursie Piosenki Eurowizji

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Udo_Jürgens&oldid=73052860”